Fransa
TBMM Araştırma Hizmetleri Başkanlığı
76
77
için devlet başkanının siyasal gücü azalmakta ve sistem parlamentarizme
doğru kaymaktadır.
123
1958 Anayasası’na göre yürütme yetkisi cumhurbaşkanı ve bakanlar
kurulu arasında paylaştırıldığından yürütme organı iki başlıdır. Bakanlar
kurulunun sorumluluğu yalnızca parlamentoya karşıdır. Yürütmenin
iki kanadının da birbirini engelleyecek yetkileri bulunmaktadır,
bununla birlikte ikisi de birbirini ortadan kaldırabilecek yetkilere sahip
değildir. Yani parlamento çoğunluğunun desteğini alan hükümetin,
cumhurbaşkanını görevden alabilmek gibi bir yetkisi bulunmamaktadır.
Öte yandan doğrudan halk desteğine sahip olan cumhurbaşkanının da
hükümeti azletme yetkisi bulunmamaktadır.
Cumhurbaşkanıyla hükümet arasında bir çatışma olması durumunda,
iki ihtimal söz konusudur. Birinci ihtimalde, eğer cumhurbaşkanı ile
başbakan aynı partidense ve meclis çoğunluğu cumhurbaşkanından
yana ise, cumhurbaşkanı, başbakanın istifasını isteyebilir. Bu durumda
başbakanlar genellikle istifa eder; zira Meclis çoğunluğunu arkasına
alan cumhurbaşkanının başbakanı güvensizlik oyuyla düşürmesi de
mümkündür. Nitekim hem halk nezdinde hem de Meclis nazarında oldukça
güçlü bir desteğe sahip bulunan De Gaulle, 1962’de Başbakan Debre’yi ve
1968’de de Başbakan Georges Pompidou’yu istifaya zorlayarak görevden
almıştır.
124
Cumhurbaşkanının yapabileceği tek şey Ulusal Meclisi feshetmek ve
seçimle oluşan yeni Meclisin farklı bir çoğunluk kompozisyonuyla tecelli
etmesini beklemektir. Böylece Meclis, güvensizlik oyuyla hükümeti
düşürebilecektir.
125
Bu iki başlılığa ek olarak yürütme içindeki iş bölümü de Anayasa
tarafından net bir şekilde belirlenmemiştir. Karşı imza kuralı gereği,
Anayasa’da cumhurbaşkanının tek başına kullanabileceği bazı yetkiler
hariç tüm yürütme kanadı işlemleri hem cumhurbaşkanı tarafından hem
de ilgili bakanlar kurulu üyeleri (başbakan ve/veya bakan) tarafından
imzalanmak zorundadır. Bu anayasal yapı, başlangıçta, sistemin
yumuşak karnı olmakla eleştirilmiş ve özellikle farklı siyasi eğilimlerden
123
Örgün,
Dar Gelen Gömlek: Başkanlık Sistemi, s. 99-100.
124
Eyüboğlu, “Fransa: Parlamenter Bir VI.
Cumhuriyete Doğru,” s. 123.
125
Arslan,
Demokratik Yönetim Sistemleri, s. 263.