113
Tale sənə qıymışdı, əks-səda!
Sevirsən – bilən yox, kədərlənirsən – bilən yox, heyrətlənirsən –
bilən yox, səsləyirsən – eşidən yox!
Məşəqqətdə qovrulursan – duyan yox!
Balaca səsləri, balaca sözləri böyütdün, artırdın, yüksəltdin, yaydın,
ancaq özün görünmədin.
Özgələri yaşatdın, özün yaşamadın.
Hamıya bənzədin, özünə bənzəmədin.
Hamını təkrar etdin, özün olmadın.
Hamıyla bir oldun, özünlə bir olmadın.
Öz sözün yoxsa – yaşamırsan!
Ömürlərə, talelərə, arzulara, fikirlərə, sözlərə əlavəsənsə – artıqsan!
Fədailər – dünyada ən çox özü olanlardır.
Çünki fədai özünü Amalda Mütləq mənada təsdiq edir.
Fədai Amalda öz sözünü söyləyir.
Fədai son söz olanda belə ilk söz olur.
Fədai sədası əks-sədanı qabaqlayır!
Yox deyilsən, əks-səda, ancaq gerçəklik üçün yoxsan!
Lal deyilsən, əks-səda, ancaq gerçəklik üçün lalsan!
Batində dolusan, zahirdə boşsan!
Batində zənginsən, zahirdə səfilsən!
Özgə sözündən, özgə səsindən asılısan!
Özgə kəlməsinin son sözünü gözləyirsən!
Həmin sözün özünə də yadsan!
Çünki özündən uzaqsan!
Sevgilinin son sözünü təkrarlayırsan. Ancaq həmin sözdə istədiyini
tapmır, istədiyinə çatmırsan.
Həmin sözdə məhəbbət yoxdur.
Çünki sevgilin səni tanımır.
Sevgilinin son sözünü ümidlə, riqqətlə gözləyirsən, bəlkə o, mən
arzuladığımı dedi – deyə düşünürsən, ancaq o, sən deyəni demir,
deməz, çünki o, səni görmür, əks-səda adlanan varlıq dünyada yoxdur.
Səni səndən başqa görən yoxdur.
Taleyinə hiddətlənirsən, aqibətini lənətləyirsən, ancaq özün ola
bilmirsən.
114
Çünki öz sözün yoxdur.
Özünü dağa-daşa çırpıb həlak olursan.
Görünməzdin, yenə də görünməz olursan.
28 ġölə 5-ci il.
(28 iyun 1984-cü il).
KASSANDRANIN MONOLOQU
– Mən – sizin divanə saydığınız, Aqamemnon əsiri Kassandra –
deyirəm ki, Troya məhv olacaq, onun xarabazarlığında bayquşlar
ulayacaq.
Fəqət siz – ağıllılar mən – divanəyə inanmayın!
Həyatın gözünə düz baxmayın! Gerçəkliyi uydurun! Şən, rahat,
firavan yaşayın!
Siz ağıllılar, qorxmayın, sizdən döyüş rəşadəti tələb olunmayacaq,
siz düşmən ordusunun qarşısında əsim-əsim əsməyəcəksiniz, ölümün
pəncəsi sinənizə çökməyəcək!
Divanə Kassandra sayıqlayır. Ona inanmayın!
Siz ağıllılar, nəşənizdən, işrətinizdən qalmayın, usanmayın! Şəhvət
şirnisindən doyunca qidalanın!
Divanə Kassandra sayıqlayır. Ona inanmayın!
Siz ağıllılar, rütbə, hakimlik dəbdəbəsindən, var-dövlət həvəsindən
əl çəkməyin, qoy onlar sizi sərsəri həqiqətdən qorusun.
Divanə Kassandra sayıqlayır. Ona inanmayın!
Siz ağıllılar, güzəran xoşhallığından, məişət xoşbaxtlığından
ayrılmayın.
Peyğəmbərlik – dəlilikdir. Kassandraya inanmayın!
Siz ağıllılar, fitnənizdən, fəndgirliyinizdən çəkinməyin, ömrün
ahəngini, axarını dəyişməyin!
Divanə Kassandra sayıqlayır. Ona inanmayın!
Siz ağıllılar, zamanın havasına coşğunluqla oynayın, qoy sevinc
sədası həqiqətin səsini batırsın.
Kassandra sərsəridir, onu eĢitməyin!
115
Siz ağıllılar, böyük fikri, böyük kədəri, böyük əzabı qəlbinizə yaxın
qoymayın.
Qoy hərcayilik ürəyinizi düşüncə hücumundan qorusun.
Peyğəmbərlik dəlilikdir. Kassandraya inanmayın!
Siz ağıllılar, yaratdıqlarınızın əbədiliyinə, bənzərsizliyinə, əvəzsiz-
liyinə sönməz inamınızdan dönməyin.
Divanə hıçqırıqlarına gülün!
Xülya badəsindən aralanmayın.
Fərəh olmayan yerdə o, sizə fərəh gətirəcək, səadət olmayan yerdə
səadət!
Bugünün qapısını sabahın üzünə bərk bağlayın.
Elə edin ki, sabah bugünün üzərinə işıq sala bilməsin.
Divanə Kassandraya inanmayın, o sayıqlayır.
Özünüzə məftunluğunuz, heyranlığınız bir an da azalmasın,
daxilinizdəki zülməti görməyin.
Divanə Kassandra sayıqlayır. Ona inanmayın!
Yalandan qaçmayın. Aldadın, aldanın, aldanışla yaşayın, yaşadın.
Divanə Kassandra sayıqlayır. Ona inanmayın!
Əxlaqı könül evindən qovun, vicdanı ömrünüzdən sürgün edin,
xəbisliyi əsillik sayın.
Divanə Kassandra sayıqlayır. Ona inanmayın!
Yırtıcı ehtirasları alışdırın, qoy onun işığında fəlakət görünməsin.
Divanə Kassandranı eĢitməyin, susdurun, susmasa – öldürün!
Ancaq Troya mütləq məhv olacaq...
28 ġölə 5-ci il.
(28 iyun 1984-cü il).
116
NARSĠS HƏSRƏTĠ
Bir dəfə İnsan oğlu – Narsis özünü çayın sularında gördü.
Bu, onun cismani surəti idi.
Ancaq Narsis cismanidə cismanidən böyük Mahiyyəti görə
bilmişdi.
Həmin mahiyyət onun real mövcudluğundan hədsiz dərəcə gözəl,
mənalı və ülvi idi.
Narsis ona vuruldu.
Onun heyranlığının həddi-hüdudu yox idi.
Mahiyyət əbədi, sonsuz və kamil idi.
Real Narsis keçici, qeyri-kamil və ölümlü idi.
Adi Narsis – ali Narsisi, natam Narsis – bütöv Narsisi, naqis Narsis
– xalis Narsisi sevmişdi.
O, vüsal arzulayırdı, özünə yetişmək diləyirdi.
Yollara çıxırdı. Sevgilisini uzaqdan görürdü.
“Gözlə məni, gəlirəm”, – deyə dillənirdi.
“Sənsiz yaĢaya bilmirəm”, – deyə fəryad qoparırdı.
Küləkdən tez əsirdi, quşdan tez uçurdu, ancaq Mahiyyətə çata
bilmirdi.
Narsis sevgilisinə yaxınlaşdıqca, sevgilisi ondan uzaqlaşırdı.
– Sən mənə qovuşa bilməzsən, – deyirdi...
Sən zahirsən, mən daxiləm!
Sən nöqsanlısan, mən kamiləm!
Sən bəsitsən, mən ülviyəm!
Sən nisbisən, mən Mütləqəm!
Sən mənə çata bilməzsən!
Sən mən ola bilməzsən!
Sənin qismətin – cəhddir, səydir, hicrandır – vüsal deyil!
Sən mahiyyət ola bilməzsən!
Ancaq özündə də qala bilmirsən, daim özünlə mənim aramda
addımlayırsan.
Mənə can atacaqsan, öz can evindən çıxacaqsan, ancaq mənə
çatmayacaqsan!
Qismətin budur.
Dostları ilə paylaş: |
