Asif Atanın – İnam Atanın Mütləqə İnam Ocağı
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
114 Onu qınamıram, hər yerdə elə deyirlər, – topluma belə deyək. Topluma belə demək nəyi həll edir? Şüarlar, plakatlar qaldırmaq nəyi həll edir?! Xalqın içi boşalır, uçub-dağılır. Xalqın içində dəhşətli bir yoxluq yaranıb. Bu yoxluğu yaradan xurafatdır. Xalqın içində yaranan xurafat – din xurafatı, idman xurafatı, musiqi xurafatı, ictimai münasibətlər xurafatı. Mənə göstərin xalqın həyatında xurafat olma- yan bir şey. İdman keçirirlər. İdman nə verir xalqa? Büdcəyə pul gətirir, ya nəyi həll edir? Əksinə, büdcədən pul gedir. O idman xəlqi məna daşıyırmı? Xalq o idmanda milli şüurunun hansısa elementini, demirəm bütöv gedişatını, hansısa elementini tapırmı? Tapmır. Bu, cahilləşdirir toplumu. Yaxud musiqi. Mən sazı və muğamı demirəm. Hərçəndi saz və muğam da getdikcə bayağılaşdırılır. Mən xalqın içində pis təsiri olan musiqini deyirəm. Üzr istəyirəm, tumançaqların hayladığı musiqini deyirəm. Kütlə ona susayır, ağız suyu axıdır. Gənclik ona yüyürür. Gənclik ona səcdə qılır, pərəstiş edir. Bu, xurafatdır. Cahilləşdirir toplumu. Gəncliyin içərisində nə qədər gənc tapmaq olar ki, sağlam olsun? Çox cüzi. Yoxdur. Gəncliyin içində çox cüzi sağlam düşüncəli qüvvə var. Onları da demək olar ki, həşirlərdə qurban veririlər, həbsxanalara doldururlar. 115 İctimai təşkilatlar xurafatı. Yüzlərlə, minlərlə təşkilat var, onların dediyi söz, gördüyü iş nədir? Onun maarifçilyi nədən ibarətdir? Azadlıq yaradır? Ali Sözün azadlığı yoxdur, hərcayi sözün azadlığı var. Kimin ağlına nə gəlir onu da danışır. Hədyan danışmaq adında azadlıq var. Söz azadlığı – xalqın həqiqətini deməkdir. Sən də o sözü demirsən. Utanırsan, yaxud qorxursan. Din xurafatı var yerə-göyə sığmayan. Bir nəfər göstərin ki, bu xurafata mane olur. Molla oturub yasda hədis söyləyir, fikir söylə- mir. Deyir ki, biz kimik axı, biz heç nəyik. Hər şey odur, “Yuxarıdakı”, biz nəkarəyik. “Heç nə” nə deməkdir – zibil deməkdir. Heç nəyə yaramayan zibildir. Əgər sən zibilsənsə, niyə sənə hörmət eləyim? Niyə sayğı duyum? Əgər sən heç nəsənsə. Heç nəyə sayğı duyarlar? Duymazlar. Sən heç nələşirsən, zibilləşirsən, tullantı olursan – xurafatdır bu. Böyüklərimizə üz tutan yoxdur. “Ənəlhəq” deyənlərimizə üz tutan yoxdur. Qədrini bilən yoxdur. İçində Şirvin gəzdirənlərimizə üz tutan yoxdur. Gəncliyə onu öyrətmək lazımdır. İnsanı təzadların içindən çıxartmaq lazımdır. İnsanı təzadların içinə atırlar. İnsan adi biologi- yadır, – insan dilənçidir, insan padşahdır, insan allahdır, hər şeydir?! Nə deməkdir bu insan görəsən?! İnsanın nə qədər ki, təfəkkürü sönükdür, ləyaqəti ölüdür, ondan dilənçi də gözlə, azğın padşah da gözlə. Elə ki, İnsan içində böyük həqiqətə yetir, böyük ədalətə, vicdana yetir, xəlqi mənaya, məzmuna yetir, onda olur allah, həqq. Təzadların içindən çıxmaq lazımdır, yoxsa insan gözünün qabağında görürsən bulvarda sülənir. Deyirsən ki, budur insan? O deyil. O, heyvana enibdir, içindəki mənanı itirən, ruhu ölən, çökən. Bax, bu deyilənlərin fonunda vurğulayırıq ki, Asif Atanın dediyi söz fərqli sözdür. Asif Atanın atdığı addım fərqli addımdır. Hamı xurafata səcdə qılır, Asif Ata İnsan böyüklüyünü yaradır və ona səcdə qılır. O, bizim xalqın içindədir. O, ucqar Afrikada, yaxud Amerikada deyil. Bizim öz gözümüzün qabağında, yurdumuzun içindədir. Onu görmək gərəkdir. Biz minnətlə, yalvara-yalvara insan- ları cəlb edirik ki, öyrənin Onu. Öyrən, böyüklüyünü tanı. Yalva- rırıq insanlara ki, xalq ol. Öyrən, gəl, biz onun sözünü sənə deyə biləcəyik, gəl. Ruh lazımdır. Asif Ata deyir ki, İnsanı xurafatın 116 içindən çıxartmaq lazımdır. Xurafatın içindən çıxardarsan, o, böyüyər, xalq olar... İki ayın içində Ermənistan deyilən Batı Azərbaycanda bircə cücəmiz də qalmamışdı o dövrdə. Proseslər o həddə çatdı, iki ayın içində tamam boşaldı. Çünki yurdunun yiyəsi yoxdur. Xalqının yiyə- si əlinə plakat alan deyil, şüar səsləndirən deyil. Nəhəng idrak sahibi olur, böyük təfəkkür sahibi olur xalqın yiyəsi. Böyük təfəkkürə yüksələn olur. Olmursan, ona görə mərhələ-mərhələ sənin yurdun boşalır. Dağılır, viran olur. Sən isə minlərlə təşkilat yaradırsan, için- də də bir şey yoxdur. Xalqın gedişatına yaxşı baxın, öyrənin, düşü- nün. Onda bizim ağrımızı, dərdimizi düzgün qiymətləndirəcəksiniz. Azərbaycanı qarış-qarış gəzirik. Boğazımızdan kəsirik. Mən əsgər- likdəki oğlumun yanına gedə bilmirəm, ancaq gedib xalqın balaları ilə rayonlarda görüş keçirirəm. Gedirəm xalqın balalarına deyəm ki, sənin içində xalqın böyüklüyü var, onu aşkarla, ona sahib çıx. Sənin içində Babək var, Nəsimi var. Sənin içində şəxsiyyət var. Öldürmə onu “müasir”liyin tələbində, hayında, həşirində. Sənin içində qeyrəti çökdürürlər, söndürürlər. Kim sahib çıxacaq sənin yurduna? Əslində xalqın içində, fərq eləməz o tayı-bu tayı, onun həqiqəti yetişməli, yaşamalıdır. Onun həqiqətini vermək lazımdır. Yoxsa nə eləyirsən elə, bu xalqı sürüyə çevirirlər. Bütün gedişat xalqı sürüyə çevirmək halına köklənib. Xalqı xalq eləməyə, onun dəyərini özünə qaytar- mağa, mənliyini, ruhunu yaratmağa köklənən bir təşkilat göstərin. Göstərin bir hadisə, mən də deyim ki, bu gözəldir. Ayrı-ayrı insanlar, ayrı-ayrı fərdlər papağını qabağına qoyub düşünməlidir. Yiyəni Akademiyada axtarmayın, elmi institutlarda axtarmayın. Mən onların tədbirlərinə getmişəm, onlar tədbirlərimizə gəliblər. Tanıyıram onları, bilirəm. Böyük dəyərlər, böyük hikmətlər az-çox bölgələrdə yaşanılır, qorunur, paytaxtlarda yox. Mən ruhaniyyat tarixini az-çox bilirəm. Böyük işlər, böyük əməllər əyalətlərdən başlayıb. Paytaxt pis mənada aktivdir. Paytaxt hər şeylə qarışıb. Hər cür neqativ hallar paytaxta dolur. Ona görə xalqın dəyərlərini öyrənən, yiyə duran insanlar əyalətlərdə ortaya çıxır. Paytaxtda da üç-beş nəfər düşünə bilən insanlar qabağa durmalıdır, zəhmət çəkməlidir, idrak işiylə Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|