Asif Atanın – İnam Atanın Mütləqə İnam Ocağı
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
180 Günevin Ocaqda varlığı hər birimiz üçün söz dedi. Atanın diqqəti üçün söz dedi, Onun sağlığında. Biz indi Ata haqqında sözə başlamalıyıq. Ancaq mən təqdir hissəsində qardaşımızın əməyini, xalqlaşma işini, Məbəd hünərini təqdim edirəm, Ata qarşısında onun üzünün ağ olduğunu elan edirəm. Onun işini təqdir edirəm. O cümlədən ona həyan olan, qolundan qaldıran gözəl bacımız Elananın Ocaqçılığını Atanın hüzuruna təqdim edib, təqdir edirik. Mənim hər birinizin işindən aldığım fərəh özüm üçün bir ömür yoludur. Ümumən, bizim hər birimizin həm bir-birimizə olan müna- sibətimiz, sevgimiz, doğmalığımız, həm də bir-birimizə olan müna- sibətdən ilhamlanaraq ciddi, sanballı, ağlasığmayan qədər işlər görməyimiz, ruhani dalğalar əmələ gətirməyimiz ruhani vəhdətimiz sayəsində oluşur. Baxın görün nə qədər adamıq. Biz çoxuq. Niyə çoxuq? Mən gözümü yumub sizə baxıram. Gözü açıq sizə baxıb barmağımla sizi saymaq istəmirəm. Gözümü yumub sizə baxıram və sizin hər birinizi yüz görürəm. Mən, Ata haqqı, bunu obraz üçün demirəm, bu qənaətə gəlmişəm. Yazmışam da. Mən Amaldaşlarımın haqqında düşünəndə onların hər birini yüz görürəm. Bunu biz heç kimə sübut eləməkdən ötrü dəridən-qabıqdan çıxmırıq. Bunu biz ömrümüzlə, böyük əməllərimizlə sübut edirik. Dünən mən “Ailə Günü”ndə dedim ki, Atanın məqsədi insan haqqında fikri, mövqeni dəyişməkdir. İnsan haqqında yanlış mövqe var. Kim insan haqqında fikri dəyişməklə məşğuldur? Heç kim. Hamı insanın haqqında ziddiyyətli düşünür. Hər kəsi dindirərsən insan haqqında dili dolaşacaq. Nəsimini görüb deyəcək – insan böyükdür. Küçədəki səfili görüb deyəcək – insan heç nədir. Çaşacaq. İnsan haqqında o qədər qarışıq mülahizələr yürüdəcək ki. Amma biz insan haqqında zorlanmadan, gücə düşmədən ortya mövqe qoyuruq. Atadan gələn ölçü. İki cümlə. İnsanın tərifi: “İnsan daxilində Mütləq gəzdirən, Gerçəklikdən, Şəraitdən, Mühitdən yüksək olan, Mütləqi- liyə meyil eləyən və Mütləqləşməyə qadir olan Ruhani Varlıqdır.” İnsana verilən bu qiymət bizim içimizdə əkilib. Biz insana o açıdan yanaşırıq və insan haqqında çaşmırıq. Ona görə heç bir iş, əməl Asif Atanın qiymətiylə ölçüyə gəlmir. 181 İndi balaca bir yazını – qəlbimin sevgisini müəyyən mənada ifadə edən Ataya xitabımı təqdim edirəm: Ataya minnətdaram. (Ancaq minnətdarlıq Ata üçün çox azdır. Çünki Ataya səcdəliyəm və heyrətliyəm.) İçimdəki imkanları özümlə qəbrə aparmadım. İçimdə imkanda olan ülvi cəhətlər mənimlə birlikdə ölməyəcək. Ülvi cəhətlərimi mənliyimə düşən Ata işığında tanıdım. Əbədiliyə qulluq göstərən vüqarımın, şəxsiyyətimin əsilliyi ölümdən xilas elədi mənliyimi. Ölməzlik gətirdi ömrümə. Mən dünyanın gedişatına işıq salan ayrı-ayrı dühaları da, onların böyük yaradıcılığını da Ata işığnda tapdım, tanıdım. Ata məni aşkarladı, ürəyimə güc verdi. Gözəllikləri sevə bildim, öyə bildim. İdrakıma işıq saldı. Yurdçu oldum, Millətçi oldum, İnsançı oldum. Bir ömür ruhaniyyatla doldum. Dolğunlaşdım. Dərdi tanıdım. Dərdin mənasını sevdim. Dərdlə məşğul oldum. Fərəhi tanıdım, sevindim. İçim saflaşdı. Sağlamlaşdım. Xurafat- dan ayrıldım. Cəhalətdən ayrıldım. Xəbislikdən, xudpəsəndlikdən, cılız şöhrətə tamahlanmaqdan arındım. Özüylə döyüşüm varlığımı bəslədi. Mənəviyyatıma kölgə salan qüsurları dışladım. Ataya səcdə qılıram. Ömrümdə yaratdıqlarımı ona təqdim edirəm. Ruhani ləyaqət hesabatı verirəm. Hər zaman vermişəm. Yenə verirəm. Hesabatımı verib varlığına alqış deyirəm: Doğum Günün qutlu olsun! Mərasimin qutlu olsun! Müqəddəs Ocağın qutlu olsun! Amalın üçün sənin yaratdığın Soylu ömrüm qutlu olsun! “Ata Günü” qutlu olsun! Ata Günü ömrümdə böyük bir səhifədir. İki gün öncə gecə saat 1- 2 radələrində düşündüm. Bir an Atayla olduğum zamanlara dönüb baxdım. Fikirləşdim ki, kaş Ata bir az da yaşayaydı, mən Atanın əlindən tutaydım. Mən fiziki mənada Atanın əlindən çox tutmuşam. 182 Atayla üz-üzə dayanaydım, Atanın gözünün içinə baxaydım. Ataya deyəydim ki, sənin zəhmətin, inamın boşuna getmədi. Sənin Ocağın yaşayacaq... Kaş ki, o imkanım olaydı. Bax, 2-3 gün əvvəl belə bir əhval içimə doldu. İnanın ki, elə bildim bütün Yer-Göy mənimdir. O qədər gözəl əhvallarla dolmuşdum ki. Bayıra çıxdım. Ulduz axtardım, işin tərsliyinə bax, ulduz tapmadım. Göylərdə ulduz görünmürdü. Amma o ulduzlar ki, adamı böyük xatirələrə bağlayır, onu mən içimdə tapdım. Bir an Atayla ruhani ünsiyyət mənim içimdə alovlanmağa başladı, hər şeyi o alovun işığında görməyə başladım. Elə gözəl əhvaldaydım ki. Bu vaxta qədər mən o əhvalı o cür yaşamamışdım. Bu vaxta qədər o cür aydınlaşamamışdım özüm üçün. Ona görə Atanın Gününə çox böyük bir şövqlə gəldim. Ata Günümüz qutlu olsun! Yükümüzdən Böyük Fərəhimiz yoxdur! Qaranlıqlar yarılsın! Atamızın bayrağını öpürəm. Atamız var olsun! 183 Nurtəkin Atalı: Mütləqim, Müqəddəsim, Ulu peyğəmbərim Asif Ataya – İnam Ataya ali səcdəylə! Bayrağımızı öpürəm. “Ata Günü” mərasimi xüsusidir. Bir “Ata Günü”ndə söz demək mənim üçün çətindir, bir də “Evlad Günü” mərasimində. “Evlad Günü”ndə mən özümə bir Evlad kimi hara gəlib çıxdığımı hesabat verməliyəm. “Ata Günü”ndə də nə dərəcədə Atanın mənasına yetmişəm, onu hesabat verməliyəm. Bu haqda düşünəndə görürəm ki, sığmır sözə, ifadəyə. İfadə eləyə bilmirəm. Gücüm çatmır. Duyduğum, yaşadığım, keçirdiyim hisslər daha güclüdür. İfadə eləyə bilmirəm. Çox çətinlik çəkirəm... Bəzi dahilər yazıb yaradıblar, lakin bəşəri olduqları bəlkə də onla- rın ağıllarına gəlməyib. Sadəcə heyrətini, ideala həsrətini, aşiqliyini, duyduğunu, dərk etdiyini qələmə alıb. Həm də düşüncələrini, yaşamlarını qələmə aldıqları dərəcədə milliləşib, bəşəriləşiblər. Ata isə məqsədyönlü şəkildə dünyanın yükünü daşıyıb. Xilas yolu axtarıb. Ömrünü ideyasına həsr edib. Dərddən danışan Ata olmur, dərdi daşıyan Ata olur. Arzulardan danışan Ata olmur. Arzuları gerçəkləşdirən Ata olur. Millətdən danışan Ata olmur, millətinə özünü fəda edən, onun keçmişini, bugününü, gələcəyini düşünən Ata olur. Atalı olmaq xoşbəxtliyi düşüb Azərbaycanın bəxtinə. Özünü ideyaya həsr etmək, bir fərd olaraq həyat nemətlərindən imtina etmək, özündənkeçmənin, qayğıkeşliyin zirvəsinə qalxmaq aqibətini yaratmaq hər kəsə nəsib deyil. Ata – Azərbaycanın dərdini çəkən və Azərbaycana sığmayan, dünyanın dərdini çəkən və dünyaya sığmayan, həyatın dərdini çəkən və həyata sığmayan! “Ata səsi”ni oxuyanda orda bir məqama rast gəldim. Beyləqanda 12-ci ildə keçirilib o görüş. Sual verilib ki, hansı hiss sizi Ata təxəllüsünü götürməyə vadar edib? Ata da cavab verib ki, “qayğılar, əzablar, dərdlər hamısı yığılıb bir yerə. ”Ata kimdir? Ata hökmdar deyil. Ata heç kəsi zorakılıqla özünə tabe etmir. Ata qayğıkeşdir. Ata yükdaşıyandır. Ata dərdçə- kəndir. Ona görə Ata təxəllüsü götürdüm. Yazılarım da bu adla çıxır. Bu mənim çiynimə çox ağır yük qoyub. Mən başa düşürəm bu nə deyən şeydir. Mənə deyəndə ki, sənə “Ata” deyirlər, deyirəm ki, sən Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|