Az Book Library qizilgüLÜn adi
Yüklə 2,97 Mb. Pdf görüntüsü
|
542 Sonra ayağa qalxdı və Bcnsioya yaxınlaşdı. Bensio qürurla öz yerində oturmuşdu, anıma görkəmindən arxayınlıq hiss edilmirdi. Yerini dəyişməmişdi, kataloqa daha yaxın qoyulmuş Malaxianın masası arxasına keçməyə cəsarət etməmişdi. Vilhelm onunla kifayət qədər sərt danışdı. Dünənki iyrənc səhnəni hələ unutmamışdıq. “Belə mühüm bir şəxs olsan da, cənab kitabxanaçı, ümid edirəm ki, mənim bir sualıma cavab verəcəksən. Həmin gün səhər Adelmo və başqaları çətin tapmacalardan danışarkən Berenqar Afrikanın sərhədi haqqında söz deyəndə “Kipriani ziyafətini xatırlayan olmuşdumu?” “Hə, - Bensio dedi. - Məgər sizə deməmişdim? Simfosinin tapmacalarından söz düşməzdən əvvəl məhz Venansio “Ziyafət” barədə nəsə danışdı, Malaxia isə hirslənərək, bunun ədəbsiz bir kitab olduğunu dedi və onun oxunmasını abbatm qadağan etdiyini hər kəsə xatırlatdı”. “Abbat, hə? - Vilhelm dedi. - Çox maraqlıdır. Təşəkkür edirəm, Bensio”. “Dayanın, - Bensio dedi. - Sizinlə danışmaq istəyirəm”. Və başqalarının eşitməməsi üçün bizi öz ardınca, mətbəxə enən nərdivanın yanına apardı. Dodaqları titrəyirdi. “Mən qorxuram, Vilhelm, - o dedi. - Onlar Malaxianı da öldürdülər. İndi həddən artıq çox şey bilən mənəm. Həm də italyanlar mənə nifrət edirlər. Onlar əcnəbi kitabxanaçı istəmirlər artıq. O birilərin də bu səbəbdən öldürüldüyünü düşünürəm. Mən sizə heç zaman deməmişəm.. Amma Alinardo Malaxiaya çoxdan nifrət edirdi, onunla köhnə haqq-hesabı vardı...” “İllər öncə bu vəzifəni onun əlindən kimin aldığını deyə bilərsənmi?” “Bunu bilmirəm. Onlar bu barədə həmişə üstüörtülü danışıblar. Həm do bu çoxdan olub. Yəqin ki, artıq hamısı ölüb. Amma Alinardonun ətrafına yığılmış italyanlar həmişə Malaxia haqqında deyirdilər ki... o bir oyuncaqdır, kimsə onu idarə edir və abbatın da bu işdə barmağı var. Mən nə etdiyimi düşünmədən, iki düşmən dəstənin mübarizəsinə qarışdım. Bunu yalnız bu gün anlamışam. İtaliya - sui-qəsdçilər ölkəsidir. Burada papaları zəhərləyirlər. Mənim kimi zavallı birinə nələr etməzlər... Dünən bunu anlamırdım. Düşünürdüm ki, bütün bu çaxnaşmalar kitaba görədir. Amma bu gün hər şeyi başqa cür görürəm və anlayıram ki, kitab - yalnız bəhanədir. Siz də gördünüz, Malaxia kitabı tapdı, amma yenə öldürüldü. Mən istəyirəm ki... bunu etməliyəm... qaçmaq istəyirəm mən. Məsləhət verin”. “Əvvəlcə sakitləş. Deməli, indi sənin məsləhətlərə ehtiyacın var? Amma dünən dünyanın ağası kimi xoruzlanırdın! Abdal! Dünən mənə kömək etsəydin, biz bu son cinayətin qarşısını alardıq. Malaxianı ölümə aparan kitabı ona sən verdin. Amma heç olmasa, mənə bunu de. Sən bu kitabı əlində tutdunmu, açdınmı, oxudunmu? Əgər belədirsə, sən nə üçün ölmədin?” “Bilmirəm. And içirəm ki, o kitaba toxunmamışam! Daha doğrusu, ancaq laboratoriyadan götürəndə ona toxundum... Amma açmadım, cübbəmin altında gizlədim, sonra hücrəmə gedib, döşəyin altına qoydum. Malaxianın məni güddüyünü bilirdim, ona görə də tez yazı zalına qaçdım. Sonra Malaxia mənə köməkçi yerini təklif edincə, onu hücrəmə apardım və kitabı geri verdim. Vəssalam”. “Onu açmadığını deyib yalan danışma”. 543 “Hə, gizlətməzdən qabaq açdım... Amma axtardığınız kitabın bu olub-olmadığına yalnız əmin olmaq istəyirdim. Əvvəlcə ərəb dilində yazılmış mətn başlayırdı, sonra güman ki, süryanicə bir yazı, sonra latınca, daha sonra isə yunanca bir mətn...” Sanki kataloqda yazılmış işarələri yenidən gördüm. Birinci iki başlıq “Ər” və “Sür” işarələri ilə qeyd edilmişdi. Həmin kitab! Vilhelm isə Bensionu daha da sıxışdırırdı: “Deməli, sən kitaba toxundun, amma ölmədin. Demək, toxunmaqla ölmürlər. Yaxşı. Yunanca yazılmış mətn haqqında nə deyə bilərsən? Ona baxdmmı?” “Demək olar ki, yox. Lakin başlığının olmadığını görə bildim. Sanki mətnin əvvəli itirilmişdi...” “Başlıqsız kitab...” - Vilhelm mızıldandı.
544 “İlk səhifəni oxumağa çalışdım. Lakin düzünü desəm, yunanca pis bilirəm... Daha çox vaxt lazım idi ki... Hə, məni daha bir şey təəccübləndirdi. Həm də elə yunanca yazılmış vərəqlərə xas idi bu. Səhifələrin hamısına baxa bilmədim. Mümkün olmadı. Vərəqlər... necə deyim... nəm çəkmişdi, bir-birinə yapışmışdı. Bəlkə də bu, perqamentin qəribəliyindən irəli gəlirdi... Adi perqamentlərdən daha yumşaq idi. İlk səhifəsi tamam yıpranmışdı, az qala tökülürdü... Qısası, qəribə perqament idi...” “Qəribə! Severin do məhz bu sözdən istifadə etmişdi!” - Vilhelm dedi. “Hə, ümumiyyətlə, perqamento oxşamırdı. Qumaşa bənzəyirdi, amma çox nazik idi”, - deyə Bensio davam etdi.
ya da pambıq perqament, - Vilhelm dedi. - Sən onu heç vaxt görməmişdin?” “Belə bir şey eşitmişdim, amma özüm görməmişdim. Deyirlər ki, çox bahalıdır və tez zay olur. Buna görə də ondan az istifadə edirlər. Ərəblər hazırlayır, düzdürmü?” “İlk dəfə ərəblər icad edib. Amma indi İtaliyada da düzəldirlər Fabrianoda. Daha sonra... hə, əlbəttə, buna şübhə yoxdur!”. Villıclmin gözləri parıldadı. “Nə maraqlı, nə gözəl bir izahdır! Afərin, Bensio! Sənə ürəkdən təşəkkür edirəm, mənim dostum! Amma burada, kitabxanada pambıq kağıza çox az rast gəlinər, çünki son dövrün kitabları buraya, demək olar ki, gətirilmir. Həm də onun perqament kimi uzunömürlü olmayacağından qorxurlar. Yəqin ki, düz edirlər... Amma bəlkə do burada “bürüncdən davamlı” olmayan belə xammal qəsdən seçilmişdir? Pambıq perqament, hə? Çox gözəl. Hələlik, Bensio. Narahat olma. Sənin üçün təhlükə yoxdur”. “Doğru deyirsiniz, Vilhelm? Buna əminsinizmi?” “Əminəm. Əgər bumunu hər yerə soxmasan. Onsuz da, yetərincə ziyan vurmusan”. Bensionu şən olmasa da, sakitləşmiş halda tərk edib, yazı zalından uzaqlaşdıq. “Axmaq, - Vilhelm nərdivandan düşə-düşə dişlərini sıxaraq dedi. - Əgər ayağımızın altında dolaşmasaydı, çoxdan hər şeyi aşkara çıxarmışdıq”. Yeməkxanada abbatı gördük. Vilhelm ona yaxınlaşıb, qəbuluna gəlmək istədyini bildirdi. Bu dəfə Abbone yan qaça bilmədi və öz evində bir neçə dəqiqədən sonra görüş təyin etdi. 212 Kotan kağız (lat.) Yüklə 2,97 Mb. Dostları ilə paylaş:
|