olanlar profan mahiyyətlilərdon daha ovvələ aiddir. Lakin burada idi//izi-
niıı «Tanrı» məzmunu onun semantik baxımdan keçirdiyi genişlənmə ilə
gəlmişdir. Ən sona qodər qorunan isə уепэ ilkin semantikadır.
Fiktimizcə, izi//iyə anlayışmın ilkin mənası qoruyucu ruhlarla bağlı
olmuşdur. Lakin həmçinin Göytürk yazılarında «Yer-suv» adıyla ifadə
edilən varhqlarm da həmin qoruyııcu ruhlarla bağlandığmı söyləmək
olarmı? Göytürk tarixinə dair sonrakı dövr aıaşdırmaları belə bir qənaətə
gətirmişdir ki, nə qədər yozulur yozulsun, «Tenqri, Umay, ıduk yir-
sub...»dakı yir-sub'un «yer-su ruhları» olmağı ilə bağlı heç hansı izə rast
golınok mümkün deyildir [126, s.98].
«Iduk yir sub»un «müqəddas yer su ruhlan» demək olmadığı bir də
ondan anlaşılır ki, «yir sub» deyimi xaricində yer (yir) sözü bütün hallarda
«torpaq» mənası bildirmiş və buradakı «ıduk» sözü ölkənin, votonin,
torpağm, doğma yerin qutlu, müqəddəs olduğunu göstərmişdir. Məsəbn,
«ıduk-yer» deyimi İnal Satıq adına dikilən abidədə işləııir; «Öz yerim,
ıduk yerim».
Göytürk yazılarmda «Tenqri-el»
və
«Tenqri-yir»
deyilişbrinə də rast gəlinir. Lakin Altayda, Tiirküstanda şamanlarm dua
edərkəıı iiz tutduqları «yer-su» kultuyla yanaşı, məsəbn, qırğızlarda həm
də «sahab» (ее, eesi) kultunun varlığı bu sualın birbaşa cavabım
çətinbşdirir [335, s.283].
İzi//iye//yiyə anlayışınırı ehtiva elədiyi «Tanrı» mənasma goldikdə,
bu anlamı onun «yiyəlik, sahiblik» məzmunundan törəmədir. «İzi» əski
türk dinində Göy-Tanrmm bir vəsfidir. Bir Ülgen, Kayrakan və ya Bayat
mofhumu Tann anlayışım nə dərəcədə sociyyəbndirirsə, «İzi» anlayışı da
«Tanrı»m həmin ölçiido səciyyəbndirməkdədir. Bir «Uqan Tenqri» [120,
s.77] ifadəsindəki Uqan və Tenqri anlayışları arasında hansı nisbət varsa,
«İzi» və «Tanrı» anlayışları arasında da həmin ııisbət mövcuddıır. Bu
baxımdan XII əsr türk alimlərindən olan Foxrəddin Miibarəkşahm
«Şəcərəyi-ənsab»
adlı
osorindoki
qeyd
ayrıca
maraq
doğurur.
Mübarəkşahm qeydinin mahiyyəti ondaıı ibarətdir ki, türklər arasmda
yaşayan Tanrı adlarmın, qarşılığı olaraq ərəb vo fars dillərindəki Allah
adlarmdan bir sıra məna forqləri vardır. Mübarəkşaha görə, türklər
aıasmda yaşayan Tann adlarmm эгэЬ və fars dillərindəki qarşılığı
aşağıdakı kimidir:
Tenqri — Allah
Ulu Tenqri - Xudavəııd
İdi — Xudavond
«Türklərin başlanğıcda öz dılbrində yaşayan Allah adlarına sadiq
qaldıqlarını ifadə edəcək bir xüsusiyyət daşıyan» bu qeyd bir daha siibııta
yetirir ki, türk dilindəki «İdi» adının ölçüləri ilə эгэЬсэ və ya farscadakı
Allah adlarmm ölçüləri arasında məııa fərqləri vardır [110, s.235]. Boıızər
şokildo «Qisseyi-Rəbğuzi»dəki «Oğan//Uğan»ın bir qayda olaraq «Allah»
deyo mənalandmlmasma baxmayaraq, onun «nə isə tanrıdan az da olsa
fərqlonən «Allah» anlayışı ifadə etdiyinə dair fıkir də özlüyündə diqqoti
çəkir [90, s.152]. Yeri gəlmişkəıı, İzi//İyə anlayışı bir qədim «ее» şokliylə
buryat şaman panteonunda bütün yaradılmışların yaradanı olan, hotta
Eseqe Malaanın yaradıcısı sayılan və Ее Xayrxan deyiloıı oıı ıılu vaılığın
admda belə qorunmuşdur [211, s.3]. «Kutadqu-biliq»dəki «Apa yazdı ersə
Bayat qınadı» nümunəsində «Bayat» məfhumıı Tann mozmunu daşıyır.
Yaxud Qütbiin «Xosrov vo Şiıin»ində işlonoıı «İdi dərgalu» ifadəsiııdəki
İdi//İzi də Yaradana məxsus sahiblik, yiyəlik anlayışını bildirir. Çtinki
Tanrı эп yiiksək ilahi varlıq olaıaq эп böyiik qoruyucudııi', lıifz edəndir;
bəlalardan uzaq tutur və aııcaq sayğı ilo anılmasmı istər.
«İzi» anlayışmm Saxa türkcəsində ece şəkli də var ki, Taıırıya
ehtiramla üz tutulmasını — Yaıadana xitab olunduğunu bildirir vo bu
baxımdan da «İdi dərgalıı» və ya «Jzi-taala» ilə eyni semaııtik bölgiidə
dayanır. Gözdən keçirilən abidələrdə də İzi tam olaraq «Tanrı»ııı dcyil, ()-
mın sahibliyini, Yerin-göyün yiyəsi olduğunu bildirir ki, davamlı olaıaq
da bu sözün «sahib, malik və ya yiyə» məzmunımdan soııra işlodilir.
«Qırğızca-rusca Iüğot»do qırğızcadakı «ее» sözü qarşısmda «Гапп»
mənasıııdan daha əvvəl «sahib» izalıı verilmişdir. Tosadiifi dcyil ki,
«Divanü liiqati-t tiirk»do do «İdzi» (tdhi) sözünün «salıib, ofoııdi»
mənasmı qeyd ctdikdoıı sonra Kaşqarlı yazır ki, «Tannya da «İzi» deyilir»
[120, s.87]. Burada diqqəti çəkən — Tannya «İzi» deyilmosindoıı dalıa çox,
məhz «Tanrıya da» «/z/» dcyilməsidir. Yəni 'iaıın başqa v oslbrb yaııaşı
vəsfiyb də anıla bilir, bu isə «İzi» anlayışımn ilkin semantikasına
hor yöııdən uyğun gəlir.
öski türkbrin təbiətdo varlığına inandıqları gizli qüvvntbr do c b
i(li//izi//iyəbr adıyla bilinən qoruyucu rııhlar idibr. Momin yiyn//iya
anlayışıdır ki, bir çox hallarda Tanrı adının siııonimi kimi omınla az qala
cyni ölçüdə «tanrılar, ruhlar» mənasmda işbdilibdir. Bo/oıı türklorin çox
sayda tanrılara, ruhlara inandıqları iddia edilmişdir. Halbııki burada
«tanrılar» deyilon do e b haqqında danışılan qoruytıcu nıhlardır. Mosoloıı,
Umay da, A1 da əslində bir qorııyucu rııh, yəııi yiyo (iyo)dir, dalıa
uydurma tobirlə deyildiyi kimi, bir tanrı və ya tanrıça, «ıkinci cbrəcəli
Dostları ilə paylaş: |