AZƏRBAYCAN DÜNYA ƏDƏBIYYATİNDA Beynəlxalq Simpoziumun materialları
108
ölk
əni ata yurdu
1
adlandıran şairə Azərbaycandan böyük vurğunluqla bəhs edir,
L
ənkəran, Şəki, Şəmkir şəhərlərinin adlarını çəkir:
Bakü’den Şemkir’e,
Lenkeran’dan Şekiye
Gezdim gördüm bezendim
Türküleri derledim... (
Şahoğlu, 2007: 78)
Az
ərbaycanın tarixi məkanlarının da adlarını çəkən şair bu şerində Odlar
yurdunun keçmişi və bu günü ilə oxucuları tanış edərək, sanki bələdçi rolunu
oynamaqdır:
Şirvanşahlar sarayı
Destan yazdı ateşgah
Han sarayı masalı
Kız kulesi nazlı yar... (Şahoğlu, 2007: 79)
Az
ərbaycanın ən mühüm tarixi abidələri olan Şirvanşahlar sarayı, Suraxanı
at
əşgahı, Şəki xan sarayı
2
v
ə şairənin qələmində ən bədii və obrazlı ifadəsi ilə
“nazlı yar” adlandırılan Qız qalası ölkənin simvolik obrazları kimi xatırlanır. Hətta
mü
əllif ana vətəni ilə Azərbaycanın coğrafiyası arasında oxşarlıq da axtarmaqda,
h
əm Kıbrısda, həmAzərbaycanda olan Beşbarmaq dağlarını iki əkiz dağ kimi
görm
əkdədir:
Kızıl bir gül içimde
Soluğumda bir nefes
Yurdumdaki Beşparmak
İkiz gibi karşımda... (Şahoğlu, 2007: 78)
T
əbii ki, Hasibə Şahoğlu yaradıcılığında Xəzər dənizi ayrıca yer tutur və
ür
əyində məskən tapan bu mövzu hər zaman “dalğalanmaqda”, şairəyə ilham
verm
əkdədir:
Şiirlerim Hazar’la
Dalğalanıp duruldu
Gönlümün b
ir köşesi
Her zaman onun oldu... (
Şahoğlu, 2007: 79)
Hasib
ə Şahoğlu Azərbaycan haqqında bir neçə şeirin müəllifi olsa da, sevgi onun
q
əlbində daimi yer aldığı üçün bir ömür boyu vəsf etməkdən usanmayacağını,
m
ənliyinə qazıldığını vurğulayır:
1
“Az
ərbaycan hər zaman mənim ürəyimdədir. Onu bilin ki, Türkiyə mənim ana yurdum, Azərbaycan
is
ə ata yurdumdur”. (http://www. hafta-ichi. com/newv/2010/07/02/read=47924-10. 03. 2011)
2
“Xan sarayı” başlıqlı şeirdə Şəkidə yerləşən bu tarixi abidənin yaradılması ilə bağlı rəvayət süjet
x
əttini təşkil edir.
AZƏRBAYCAN DÜNYA ƏDƏBIYYATİNDA Beynəlxalq Simpoziumun materialları
109
Sana azdır tarifim
Ömür dersen yetişmez
Unutmam, unutamam
Benliğime kazıldın
Can Azerbaycan! (
Şahoğlu, 2007: 79)
“Maviy
ə həsrət” şerində də Xəzər dənizinin obrazı yaradılmışdır. Xəzərin
sularının durğunluğu ilə şairənin qəlbinin “buruqluğ”u arasında əlaqə yaradılaraq
sevgilinin yoxluğunda gediş yeri olan dəniz diqqəti cəlb edir. Lakin şairənin
d
ərdinə biganəliyi onun da yalnızlığından, kədərindən xəbər verir.
Hazarın sularında
Seni aradım durdum.
Hazar yalnız
Hazar hüzünlü
İçim bir başka
Gözlerim dolu
Hazarı mavi yapmaya
Sahte bir Akdeniz
Yaratmaya hevesli…
Yine Hazara bakıyorum
Sessiz,
Maviye hasret…
Belki de
Nisan yağmuruna hasret…
Ve
Bir de sana birtanem. . (
Şahoğlu, 2002: 72)
Göründüyü kimi,
şairə Xəzərin aynasında Ağdənizi görmək
istəyini ifadə
edir,
bunu şüuraltıda yatan Vətən həsrətini və vətəndəki əzizlərə “sahil mesaj”ları
olaraq anlamaq mümkündür. Mavi r
əng burada Xəzərin ekoloji problemlərini əks
etdirm
əklə yanaşı, xəyali bir aləmi də simvolizə edir. Digər sözlə, “saf təbiət” anla-
yışı ilə şəhərləşmənin, sənayeləşmənin insana və təbiətə vurduğu ziyanlar vurğu-
lanır. Mənəvi və ekoloji böhran vəhdətdə təsvir edilərək, özgələşmə, insanın
yalnızlıq duyğuları ifadə edilir. Müasir qlobal problemlərlə üz-üzə olan insan
sığınmaq istədiyi təbiətdə də rahatlıq tapmır, çünki onun da tarazlığı pozulmuş,
rahatlıq, hüzur verici gözəllik və dəyərləri itmişdir. Bu kontekstdə qələmə alınan,
yen
ə də rəng məhfumundan çıxış edilərək həmin məsələlərə diqqət çəkilən digər
bir
əsər “Yaşılın dərinliyində” adlı şeirdir. Bu poetik nümunədə də Xəzər dənizi ilə
bağlı təsvirlər diqqəti cəlb edir:
Dalgalandı Hazar yavaş yavaş
Bir kadını okşar gibiydi
Yumuşak ve sessiz… (Şahoğlu, 2002: 41)
X
əzər və onun sevgilisi kimi verilən qumlu sahillərin bu nəvaziş mənzərəsi-
nin fonunda
özünü daha da çox yalnız və qürbətə yola düşən bir ayrılıq gəmisi kimi
hiss ed
ən şairənin kədəri artmaqdadır.
AZƏRBAYCAN DÜNYA ƏDƏBIYYATİNDA Beynəlxalq Simpoziumun materialları
110
X
əzərin sahilini yuyan, gedib-qayıdan ləpələrini “kişi”, qumlu sahilləri isə
“qadın” obrazları kimi təqdim edən, bədii köçürmə vasitəsilə mifoloji başlanğıca
da işarə edən şairəninbu bənzətməsində dəniz sakit halında görünsə də, sonrakı
misralarda tam
əksini görürük:
Hazar huysuz şimdi
Azgın dalgalar gökyüzündeki
Yıldızlarla savaşmakta.
… Ürperdim aniden!
Soğuk rüzgar çarpıverdi
Bir tokat gibi yüzüme,
Uyandım rüyalarımdansessizce, üzgün…
Hazarın azgın suları yutuverdi,
Kayboldu hayal gemim yüzdüremeden
Uzanan ellerimi çekiverdim; ancak
Yüreğim sende kaldı, alamadım geriye… (Şahoğlu, 2002: 42)
X
əzər sahillərinin gecə təsvirini verən şairəni xoş xəyallarından oyandıran
s
ərt Xəzri və ağzın dalğalar bir sillə kimi çarpılaraq, reallıqla üz-üzə qalmasını və
h
əyatın acı gerçəkləri ilə barışmasını “istəsələr” də, ürəyi o limanlarda qalmış,
q
əlbi qanamışdır.
“Ah” başlıqlı və nalə çəkən ürəyin dərinliklərindən qopub gələn, Xəzər
sahill
ərində günəşin doğmasını ümidlərinin həyata keçəcək yeri kimi gözləyən
Hasib
ə Şahoğlu yenə də dənizlə mükaliməyə girmək istəyir:
Hazar konus, sen de
Susma, suskun durma.
Gönlünün baharını,
Yılların akışını,
Düşmanın kaçışını,
Yarınlara bakışını
Anlatsana...
Anlatamadı! (Şahoğlu, 2002: 11)
Maraqlıdır ki, Xəzər hər nə qədər maviliyini itirsə də, ekoloji
baxımdan çirklənsə də, şairənin qürbət həyatında Vətən özləmini unutduracaq və
xoş xəyallara aparacaq məkan kimi diqqəti cəlb edir. Məhz Xəzərin sahillərində
mü
əllif uşaqlığını, cənnət adanın yazlarını, çiçəkləyən badam ağaclarını, yaşıl
yosunlarını xatırlayır və onların qoxusunu Xəzərdən alır. Beləliklə, vətənin həzin
xatir
ə yeli, Xəzərin durğun sularının pıçıltısı və lirik mənin “ah”ları harmoniya
yaradaraq qürb
ətin qəmli bir not səhifəsini təşkil edirlər.
“Anlattım” şeiri yuxarıda bəhs etdiyimiz örnəyin məzmun baxımından
davamı kimi səslənir. Artıq Xəzər sahillərində deyil, səhərin kimsəsizliyində Bakı
küç
ələrində ayaqyalın dolaşan şairə daşlarda səssiz izlər qoymaq istəyir. Cəh-cəh
vurmağa başlayan quşların sevgi nəqəratlarında öz yalnızlığına acıyan müəllif göz
yaşlarını saxlaya bilmir. Yenə də şirin xəyallar yalnızlıq və qəriblik duyğularını
ovutmaqdadır:
Düşledim