41
sahilinə çatdılar. Mərvan öz mühafizəçilərindən olan Kövsər ibn əl-Əsəd əl-Ənbari
adlı bir Ģamlı igidi yanına çağırıb ona dedi: «Vay sənin halına, ey Kövsər! Bir
casus yanıma gəlib xəbər verdi ki, xəzərlərin padĢahı xaqan baĢda Xəzər-Tarxan
adlı tarxanı olmaqla bizim üstümüzə qırx min tarxan oğulları göndərib. Sən onları
qabaqlayıb çayı keç və eyni miqdarda əsgərlə pusquda dur. Əgər bu iĢin
öhdəsindən gəlsən, mən səni Allah qoysa, mükafatlandıraram. ġöhrət və əzəmət
sahibi Allahdan baĢqa heç kəsdə nə qüvvə, nə də qüdrət var!»
[Müəllif] deyir: Kövsər dedi: «Allah Əmiri razı salsın! Biz axĢamadək
gözləyərik. О zaman zülmət hər yeri bürüyəcək. Yа Əmir, icazə ver, sabaha qədər
gözləyək!»
[Müəllif] deyir: Mərvan özündən çıxıb çığırdı: «Allaha and olsun, əgər sən
təyin olunmuĢ vaxtda bu çaydan keçməsən, biz sənin baĢını kəsib, bütün ailəni də
məhv edərik! Ġndi
özün seç, hansı yaxĢıdır.» Kövsər cavab verdi: «Allah Əmiri razı
salsın! Mən çayı keçərəm!»
[Müəllif] deyir: Bundan sonra Kövsər qırx min süvari əsgər seçib, onları
dəstələrə böldü, özü də min nəfərdən artıq döyüĢçüsü olan dəstənin baĢında
birlikdə çayı keçdilər. [Müəllif] deyir: Elə həmin gün Kövsər xəzərlərə qarĢı çıxdı
və günorta vaxtı qətlətən iyirmi xəzər süvarisinin müĢayiəti ilə tula və Ģahinlərlə
ova çıxmıĢ bir xəzər sərkərdəsi ilə üzbəüz gəldi. [Müəllif] deyir: Kövsər
sərkərdəyə hücum edib onu öldürdü. Onu müĢayiət edənlərə də aman verilmədi.
Onlardan heç biri xilas ola bilmədi. (səh. 73) [Müəllif] deyir: Müsəlmanlar onların
silah və atlarına sahib oldular. Sonra Kövsər və onun əsgərləri yollarına davam
etdilər və çox keçmədən qalın meĢəliyə çatdılar. Elə təzəcə yerləĢmiĢdilər ki,
birdən meĢənin dərinliyindən qalxan tüstünü gördülər.
Kövsər soruĢdu: «Bu nə tüstüdür?» Kimsə cavab verdi: «Deyəsən, orada
xəzər əsgərlərindən var». [Müəllif] deyir: Bundan sonra Kövsər əsgərlərini topladı
və onlar atlarına minib tüstü gələn tərəfə yollandılar. Xəzərlər heç nədən
Ģübhələnmirdilər. Kövsər isə qırx min əsgərin baĢında irəliləyirdi. Onlar xəzərlərə
hücum edib on minini qırdılar, yeddi minini isə əsir aldılar. Qalanları döyüĢ
meydanından qaçıb meĢədə, çöllərdə və dağlarda gizləndilər. Bundan sonra Kövsər
əsir alınan xəzərlərdən soruĢdu: «Deyin mənə görək, sizin Xəzər-Tarxan adlı
sərkərdəniz nə edir?» Onlar dedilər: «O öz əsgərləri ilə ova gedib və biz ondan
xəbərsizik». [Müəllif] deyir: Onda Kövsər baĢa düĢür ki, onlara rast gələn elə
Xəzər-Tarxan özü imiĢ. Onların hamısı səhərə yaxın ələ keçmiĢdilər.
Sonra, sabahı gün hələ gün çıxmamıĢ, Kövsər geriyə dönüb öz əsgərləri ilə
Mərvanın yanına qayıdır. Xəzər-Tarxanın və onun əsgərlərinin nizələrə taxılmıĢ
baĢlarını Mərvana təqdim edir.
[Müəllif] deyir: Bu əhvalatdan xəbər tutan xəzərlərin padĢahı xaqan dərin
hüznə qapılıb, əllərini göylərə qaldırır. Bundan sonra Mərvan ibn Məhəmmədin
yanına göndərdiyi adam vasitəsilə soruĢur: «Ya Əmir! Sən xəzərləri və saklabları
əsir aldın, onları qırdırdın və istəyinə nail oldun! Daha nə istəyirsən» Mərvan