AZƏRBAYCAN MİLLİ ELMLƏR AKADEMİYASI
İ.NƏSİMİ adına DİLÇİLİK İNSTİTUTU
Əlyazması hüququnda
SAVAŞ SABRİ OĞLU SALİH
NABİ “DİVAN”ININ LEKSİKASI
5710.01 – Türk dilləri
Filologiya üzrə fəlsəfə doktoru elmi dərəcəsi
almaq üçün təqdim olunmuş dissertasiyanın
AVTOREFERATI
BAKI – 2013
2
Dissertasiya işi Azərbaycan Respublikası Təhsil Nazirliyi
Qafqaz Universitetində yerinə yetirilmişdir.
Elmi rəhbər:
Tofiq İsmayıl oğlu Hacıyev
AMEA-nın müxbir üzvü,
filologiya elmləri doktoru, professor
Rəsmi opponentlər: Rüstəmov Rüfət Əşrəf oğlu
filologiya elmləri doktoru, professor
Adilov Vahid Zahid oğlu
filologiya üzrə fəlsəfə doktoru, dosent
Aparıcı təşkilat: Bakı Slavyan Universiteti
Türkologiya kafedrası
Müdafiə “_24__”_05__2013-cü il saat “___”-da Azərbaycan Milli
Elmlər Akademiyasının İ.Nəsimi adına Dilçilik İnstitutu nəzdində
filologiya elmləri doktoru və filologiya üzrə fəlsəfə doktoru elmi
dərəcəsi almaq üçün təqdim olunan dissertasiyaların müdafiəsini
keçirən Dissertasiya Şurasının iclasında keçiriləcəkdir.
Ünvan: Az 1143, Bakı, H.Cavid prospekti 31, V mərtəbə, AMEA
İ.Nəsimi adına Dilçilik İnstitutu
Dissertasiya ilə AMEA-nın Mərkəzi Elmi Kitabxanasında tanış
olmaq olar.
Avtoreferat “___”__________ 2013-cü il tarixdə göndərilmişdir.
Dissertasiya Şurasının elmi katibi,
filologiya üzrə elmlər doktoru N.F.Seyidəliyev
3
TƏDQİQAT İŞİNİN ÜMUMİ SƏCİYYƏSİ
Mövzunun aktuallığı: XIII əsrdə Osmanlı dövlətinin siyasi və
mədəni cəhətdən ən güclü bir dövlət kimi tanındığı dövrlərdə ortaya
çıxan klassik türk ədəbiyyatı XIX əsrin ikinci yarısına kimi davam
etmişdir. İslam mədəniyyətinin ən yaxşı xüsusiyyətlərini özündə
cəmləşdirən, onun əsasında formalaşan və inkişaf edən bu ədəbiyyat
həmin xüsusiyyətləri özündə bariz şəkildə əks etdirirdi. O zaman
klassik türk ədəbiyyatı ərəb və fars dillərinin güclü təsirinə məruz
qaldığından həmin dövrlərdə ortaya çıxan yazılı mənbələrin dilində də
bu özünü göstərirdi.
Qeyd etmək lazımdır ki, klassik türk ədəbiyyatının ən parlaq
dövrləri XVI-XVII əsrlərə təsadüf edir və bu dövrdə, yəni XVI əsrdə
klassik ədəbiyyatın ən görkəmli lirik şairi Füzulinin müasiri və onun
kimi “şeir aləminin sultanı” – “sultan-üş- şüəra” ləqəbi ilə tanınan Baki
idi. Qəsidə və həcv ustası kimi Nəfi, qəzəl janrının ustadı kimi
şeyxülislam Yəhya Əfəndi tanınırdı. Ədəbiyyatda “fəlsəfi məktəb”in
banisi kimi dövrünün görkəmli şairi Nabi XVII əsr ədəbi mühitinə öz
möhrünü vuran şəxsiyyətlərdən oldu.
Ədəbiyyatımızda “hikmətli söz söyləmək üslubu” kimi də məlum
olan, insanı düşünməyə və düşündürməyə məcbur edən, onu
istiqamətləndirən “hikəmi” və ya “fəlsəfi üslub” adlanan üslubun ən
görkəmli nümayəndəsi Nabi idi. Buna görə də Nabi istər öz dövründə,
istərsə də ədəbiyyatın və dilin sonrakı inkişaf mərhələlərində bir çox
müasiri, eləcə də ardıcılları tərəfindən həmişə yüksək qiymətləndirilmiş
və davamçıları onu hər zaman əsərlərində xatırlamışdır.
Bu tədqiqat işinin aktuallığı ilk növbədə dilin qədimliyini öyrənmək
baxımından yazılı abidələrin tədqiqinin vacibliyini ortaya qoymaqdan
ibarətdir. Yazılı abidələrin dili isə məlumdur ki, dövrlərə və müəlliflərə
görə dəyişir. Həmin mənbələrdə istifadə olunan yüzlərlə əsil türk
mənşəli, eləcə də alınma sözlər dil və tariximizin inkişaf mərhələlərini
öyrənməyə, alınma sözlərin sərhəddini müəyyənləşdirməyə, onların dilə
daxil olma, quruluş və məna dəyişmələrinə uğrama səbəblərini
aşkarlamağa imkan verir.
Yazılı mənbələr ədəbiyyatda yaranan cərəyanların dilə təsir
dairəsini, eləcə də xalq dilindən alınmış sözlərin işlənmə səviyyəsini
4
ortaya çıxarmağa şərait yaradır. Bu baxımdan bugün Nabinin
leksikasının öyrənilməsi də əhəmiyyət kəsb edir. Digər tərəfdən hər
mənbənin tədqiqinin dilimizə müəyyən baxımdan nələrisə qazandırdığı
da məlumdur. Bu həm də gələcək nəsillərin aparacaqları tədqiqatlar
üçün bünövrə rolunu oynadığından bugün aktual bir iş kimi qəbul edilə
bilər.
Dissertasiya işində təkcə Nabi yaradıcılığında istifadə olunmuş
sözlərin izahından bəhs edilmir, əsərdə Nabinin şəxsiyyəti, dövrü,
mühiti, yaradıcılığı və əsərləri haqqında da geniş məlumat verilir ki, bu
özü də gələcək elmi tədqiqatlar üçün baza rolunu oynamaqdadır.
Bir şeyi də qeyd edək ki, daha sonralar klassik türk ədəbiyyatı və
həmin ədəbiyyatı əks etdirən əsərlər Tənzimat dövrü ədəbiyyatının
ortaya çıxması, Avropaya marağın artması ilə bağlı olaraq arxa plana
keçdiyi üçün klassik irsin öyrənilməsinə və tədqiqinə o qədər də geniş
yer verilməmişdir. Əsərlərdəki sənət anlayışı, eləcə də ərəb-fars
sözlərinin çoxluğu bu ədəbiyyatın “yüksək zümrə ədəbiyyatı”, yaxud da
“saray ədəbiyyatı” adlandırılmaqla yalnız müəyyən bir təbəqəyə xidmət
edən ədəbiyyat və dil nümunəsi kimi qiymətləndirilərək bütünlüklə arxa
plana keçirilməsinə, diqqətdən kənar qalmasına səbəb olmuşdur ki,
bugün həmin əsərlərə müraciət etməmiz də müəyyən mənada işin
aktuallığına dəlalət edir.
Tədqiqatın obyekt və predmeti: Tədqiqatın obyekti Nabi
“Divan”ı və “Divan”da işlənmiş türk, eləcə də müxtəlif sistemli
dillərdən alınma sözlərin leksik, leksik-semantik, struktur baxımından
tədqiqi və izahıdır.
Tədqiqatın məqsəd və vəzifələri: Tədqiqatın məqsədi
klassik dövr
ədəbi dilinin səviyyəsini öyrənmək, müasir dildən ayrılma dərəcəsi və
səbəblərini müəyyənləşdirmək və digər türk dillərinə nəzərən XVII əsr
türk
ədəbi
dili
və
ümumxalq
dili
arasındakı
sərhəddi
müəyyənləşdirmək, ədəbi dildə işlənmiş ərəb-fars mənşəli sözlərin
işlənmə tezliyini ortaya çıxarmaqdan ibarətdir. Bu məqsəd çərçivəsində
aşağıdakı vəzifələrin yerinə yetirilməsi qarşıya qoyulmuşdur:
1. Nabi “Divan”ında işlənmiş leksik vahidlərin seçilərək
mənşələrinin müəyyənləşdirilməsi.
2. “Divan”da təsadüf olunan sözlərin yazılışı ilə müasir türk
dilindəki formalarını qarşılaşdıraraq arada keçən üç yüz il ərzində