TÜRK DİLLƏRİ MƏSƏLƏLƏRİ
____________________________________________________________________
__________________________________________________________________________________
«Tədqiqlər», 2008, №1, səh.86
mək”,
hau- “sağmaq”,
töş- “yıxılmaq”.
Müəllif göstərir ki, başqırd dilində VC
tipi azdır:
ör- “hürmək”, ”əsmək”,
ot-“udmaq”,
im- “əmmək”,
or- “vurmaq”,
iç-“əsmək”,
es –“içmək”, CVCC tipli fellər:
tart-“çəkmək”,
yırt –“deşmək”,
kayt- “geri dönmək”,VCC tipli fellər:
art- “artmaq”,
əyt- “demək”.
Müəllif düzgün olaraq qeyd edir ki,başqırd dilində olan bütün təkhecalı
fellərə ilkin köklər kimi baxmaq olmaz, məsələn,
kayt- “qayıtmaq”,
əyt- “de-
mək”,
yırt- “yırtmaq”,
hın –“sınmaq” və sair bu tipli köklər tarixən düzəltmə-
dir.A.Yuldaşev kök morfemlərin formalaşmasında fonetik dəyişmənin bir neçə
yolunu göstərirdi: kök
moremlərdə səs əvəzlənməsi, türk dillərinin ilkin vaxt-
larında və sonralar da özünü göstərən palatallaşma və postpalatallaşma, kökdə
axırıncı və ya ilk səsin reduksiyası (16,22-27).
Tarixən kök morfemlərdə yaranan fonetik, morfoloji, semantik fərqlər
müasir türk dillərinin səciyyəvi cəhətləri kimi ortaya çıxmışdır.Məsələn, qıp-
çaq qrupu türk dillərini Azərbaycan və ya ümumiyyətlə, oğuz qrupu türk dil-
ləri ilə müqayisə etdikdə meydana çıxan diferensial əlamətlər aydın
müşahidə
olunur. Həmin fərqlər tarixi təkamülün nəticəsi kimi reallaşmışdır:
Azərbaycan qaraqalpaq
s~ş
ağac ağaş
d~t
daş- taş-
Azərbaycan tatar
o~u
oğul uul
ocaq uçak
otur
utur
toy tuy
Bu divergensiya faktları tarixi təkamülün nəticəsidir. Kök sözlərdə yara-
nan belə fərqlər çoxşaxəli və rəngarəngdir.
Ə.Rəcəbli “Göytürk dilinin fonetikası” əsərində qeyd edir ki, ilkin türk
kökü birtərkibli olmamışdır, çünki ilkin türk kökü sadaladığımız fonetik tər-
kiblərdən təkcə birindən ibarət olsa idi, ilkin türk
dili mütəhərrikliyini itirər,
TÜRK DİLLƏRİ MƏSƏLƏLƏRİ
____________________________________________________________________
__________________________________________________________________________________
«Tədqiqlər», 2008, №1, səh.87
ünsiyyətə xidmət edə bilməzdi. O, ilkin türk kökünün V, VC, CV, CVC, VCC,
CVCC formalarında olduğunu ehtimal edir(14 ,405).
V.Kotviç Altay dillərində söz köklərini 5 tipdə bərpa edir: V, CV, CVC,
VC, (C)VCC. Onun fikrincə, ilkin monosillabik sözlər sonradan iki və üç-
hecalı sözlərə çevrilmişdir(10,33-36). Bizim fikrimizcə, VCC, CVCC forma-
ları sonradan yaranmışdır, qədimliyi əks etdirmir.
Digər türkoloji tədqiqatlar-
da da bu fakt sübut olunmuşdur
Məlumdur ki, türk dillərinin kök sözlərində qədim səs keçidlərinin möv-
cudluğu tarixi–tipoloji mahiyyət daşıyır. Müxtəlif istiqamətli səs keçidləri, səs
əvəzlənmələri morfonoloji xarakterlidir. Buna görə də M.Yusifov düzgün ola-
raq göstərir ki, qohum dillərdə fonetik cəhətdən
fərqlənən eyniköklü sözlərdə
hansı variantın başlanğıc və ya əsas olduğunu söyləmək çətindir. O yazır ki,
ilkin köklər dedikdə elə köklər nəzərdə tutulmalıdır ki, onlarda leksik məna ilə
yanaşı, etimoloji məna da mühafizə olunsun(17 , 5;110).
E.A.Kreynoviçin nəzəriyyəsinə görə, Altay dilləri aqlütinativ quruluşa
qədər polisintetik quruluşa malik olmuşdur. Məhz protoAltay mərhələsində
ahəng qanunun təsiri ilə sözlərdə semantik variantların yaranması güclənmiş-
dir. Sonra isə bir çox sinharmonik variantlar məna diferensiallığına səbəb ol-
muşdur ( 5 ,11-12).
Bir-birilə əlaqədar olan dil hadisələri kök morfemlərin hər cür inkişafına
təkan vermişdir. Həmin proseslərə ekstralinqvistik faktorların da təsiri var,
hətta etnoqrafik amillər bu prosesin öyrənilməsi üçün əhəmiyyətlidir.
Söz ya-
radıcılığı prosesinin tədqiqi kök morfemlərin təhlili ilə sıx bağlıdır.
Beləliklə, türk dillərinin ilkin söz köklərinin derivatları qədim dövrdən
müasir dövrə qədər inkişaf keçmiş, onların fərqli fonetik variantları, yəni al-
lofonları yeni allomorfların yaranmasına, nəticədə isə yeni leksemlərin yaran-
masına səbəb olmuşdur. Kök morfemlərin allomorfları
müxtəlif türk dillərin-
də və onların dialektlərində geniş yayılımışdır.
Prototürk dövründə kök sözlərin ilkin fonetik quruluşunun bərpası
məsələsi qədim sözyaradıcılığı prosesinin istiqamətlərini müəyyənləşdirir, ilk
növbədə, söz köklərinin praformalarının bərpasını asanlaşdırır, səs keçidləri-
nin mahiyyətini aydınldaşdırır.
İSTIFADƏ EDILMIŞ ƏDƏBIYYAT:
1.
Atalay B.Türk dilinde ekler vе kökler üzerine bir deneme, İstanbul,
Matbaai Ebuzziya,1941,382 s.