305
Bəlkə də bu kimi keyfiyyətlərinə görə “Bəhərsiz torpaq”
T.S.Eliotun bədbinliyinin tərcümanı kimi izah edilir.
“Bəhərsiz torpaq” hadisələri təqdim etmək, həyat gerçəklərini
səciyyələndirmək baxımından da olduqca maraqlı, poetik gözəlliyə
malik bir əsərdir. Şair insan həyatının, yaşamağın ağır və çətin
bir pro-
ses olduğunu maraqlı təsvir vasitələri ilə tərənnüm edir. T.S.Eliot bir
çox şairlər kimi həyata “çətin”, taleyə “qəddar” demir, “Aprel ən
zalım aydır”, – deyir və fikrini belə əsaslandırır:
April is the cruellest month, breeding
Lilacs out of the dead land, mixing
Memory and desire, stirring
Dull roots with spring rain.
Winter kept us warm, covering
Earth inforgetful snow, feeding
A little life with dried tubers [6].
Ən zalım aydır aprel, yetişdirib çıxarır
Yasəmənləri ölü torpaqdan, qarışdırır
Xatirə və arzunu, canlandırır
Ölgünləşmiş kökləri bahar yağışı ilə.
Qış bizə sərt soyuq göstərmədi
Yeri unutqanlıq gətirən qarla örtərək, doyduraraq,
Kiçik bir həyatı qurumuş köklərilə.
Şair aprel ayını qışda yuxuya dalıb özünü unutmuş təbiətdə can-
lanma yaratdığına görə zalım adlandırır. Bu rəmzi məna daşıyan za-
lımlıq anlayışı, əslində,
həyata gələn, canlı olan hər şeyin əzab və
çətinliklərlə üz-üzə qalacağını, həyatla mübarizə aparmağa məcbur
olacağını mənalandırır. Şeirin ruhuna hakim ovqat isə bu mübarizədə
hər kəsin məğlub olacağı fikrini təlqin edir. Burada canlanaraq oyanan
varlıqlara qarşı həyatın amansızlığından doğan kədərlə yanaşı, qışın
“yeri unutqanlıq gətirən qarla örtərək, isti saxlaması” təzadında acı bir
kinayə də duyulmaqdadır. Aprelin gətirdiyi dirçəliş və oyanış, yaxud
qışın gətirdiyi yuxu, unutqanlıq – hansı
daha münasibdir, insan bu
vəziyyətlərin hansı birində xoşbəxtdir? T.S.Eliot məhz insanı xoşbəxt
olmayan, gələcəyi ümidsiz bir məmləkəti təsvir edir, imanını qeyb
etmiş insanların məhvə məhkum taleyini simvollarla daha aydın
anladır. Məhz rəmzlərin köməyilə şair bir mövzudan digərinə, bir
zamandan başqasına adlayır, quraqlığa məruz qalmış bir məmləkətin
306
taleyi
zəminində, əslində, iman və sevgidən məhrum bir mühitdə
insanlığın taleyini mənalandırmış olur:
Here is no water but only rock
Rock and no water and the sandy road
The road winding above among the mountains
Which are mountains of rock without water
If there were water we should stop and drink
Amongst the rock one cannot stop or think
Sweat is dry and feet are in the the sand [6].
Qaya... Su yox... qumlu yol,
Sarıla-sarıla dağlar arasından qalxan yol
Qayalıq, susuz dağlara.
Su olsaydı dayanıb su içərdik
Qayalar arasında bir kəs durub düşünə bilməz
Tər qurumuş və ayaqlar qumun içində.
Təsvir edilən ölkə quraqlığa məruz qalaraq bəhər verməkdən
məhrum olmuş, qorxunc xəyallarla, kabusla dolu bir diyar, xilas göz-
ləyən bir məmləkətdir, hətta xilas gəldiyi zamanda da işgəncə və
əzabın onu müşayiət edəcəyi istisna deyil. Bir sözlə, “Bəhərsiz tor-
paq” əsəri imanını, dini inanclarını qeyb edərək humanizm böhranına
yuvarlanan
bir məmləkətin mənəvi məhvinə, taleyinə həsr olunmuş
əsərdir. T.S.Eliotun insanları qəflətdən oyanışa çağırışıdır.
İnsana maddi ilə ruhi, fani ilə əbədi olanların sintezi kimi baxan
T.Eliota görə, din və mədəniyyət vahid bir tamın iki ayrı hissələridir
və onlar arasındakı qarşıdurma ilə bərabər inkişafı təmin edən labüd
zərurətlər də mövcuddur. Şair müasir Qərb dünyasının dinsiz, inancsız
bir halda inkişafının, hər növ tərəqqi və rifahının müvəqqəti, həm də
göz aldadan bir yüksəliş olduğunu, Qərb dünyasının uyduğu paqaniz-
min əzablarının mütləq yetişəcəyini düşünür [7]. T.Eliota görə, yalnız
dinin və əxlaqi dəyərlərin hakim olduğu cəmiyyətdə insanın əsl ma-
hiyyəti, onun təbiətlə bağlılığı təzahür edir; insan maddi və ruhi vəh-
dəti ilə təbiətin bir hissəsi kimi yaradılışdakı harmoniyanı tamamlayır.
Buna görə də insanın Yaradandan, eləcə də təbiətdənkənar yaşaması
mümkün deyil, bu insanlığın fəlakəti olardı. Şairin bu kimi görüşlərini
ideya mahiyyətində yaşadan əsərlərindən biri olduğu üçün “Bəhərsiz
torpaq” bu gün də öz aktuallığını qoruyub saxlamaqdadır.
Dostları ilə paylaş: