165
vəziyyəti, həm də mədəni-mənəvi həyatda mövcud parçalanma, müxtəlif xilaist
təmayüllərin fəaliyyəti ilə izah olunurdu. XIX əsrin I yarısında Qafqaz
almanlarının əksəriyyəti Qafqaza müvəqqəti yaşayış yeri kimi baxır, gələcəkdə İsa
Məsihin gəlişini qarşılamaq məqsədilə Fələstin ərazilərinə köçməyi
planlaşdırırdılar. Dini fanatizmin təsiri ilə kolonistlər arasında asketizm yayılır,
təsərrüfat məsələləri o qədər də önəm daşımırdı.
XIX əsrin II yarısından başlayaraq Qafqaz almanlarının həyatında bir sıra
mühüm dəyişikliklər baş verdi. İlk növbədə Şimali Qafqazın Kuban, Don,
Stavropol, Terek ərazilərində alman məskunlaşmasının intensivləşməsini qeyd
etmək lazımdır. Bu, ilk növbədə Krım və Qafqaz müharibəsinin başa çatmasından
sonrakı dövrdə Şimali Qafqazda gedən demoqrafik proseslərin nəticəsi idi:
minlərlə yerli Qafqaz xalqları çarizmin işğalçılıq siyasəti ilə barışmayaraq öz
torpaqlarını tərk edərək Türkiyəyə və sair ölkələrə köçməyə məcbur oldular.
Onların boş qalmış torpaqlarına əsasən slavyan mənşəli xalqlar köçürülsə də, bu
məskunlaşma prosesində almanlar da fəal iştirak etdilər.
XIX əsrin II yarısında Qafqazda alman məskunlaşmasının ən xarakterik
cəhəti — onun ölkədaxili xarakter daşıması idi. Bu dövrdə Cənubi Qafqazda
yaranan yeni koloniyalar mövcud koloniyaların daxili resursları hesabına
yaranmışdılar və «törəmə» koloniya adlanırdılar. Şimali Qafqazda yaranan
koloniyaların böyük əksəriyyətini Saratov, Samara, Yekaterinoslav, Tavriya,
Bessarabiya və sair quberniyalarda yaşayan, torpaq çatışmazlığı və başqa sosial
problemlərlə üzləşən kolonistlər təşkil edirdilər.
XIX əsrin II yarısında Rusiyada kapitalist münasibətlərinin inkişafı
almanların kənd təsərrüfatı rayonlarında məskunlaşmasını intensivləşdirən əsas
amillərdən biri idi. Baxdığımız dövrdə təkcə Şimali Qafqazın boş qalmış
ərazilərində 220 alman koloniyası yaranmışdı. Şimali Qafqazdan fərqli olaraq,
Cənubi Qafqazda əkinə yararlı boş torpaq sahələri az olduğundan burada yeni
alman koloniyaları yerli azərbaycanlı və gürcü kəndlilərinin torpaqları hesabına
yaradılırdı.
Şimali Qafqazda alman məskunlaşmasının başqa bir xüsusiyyəti — bu
prosesin bəzi yerlərdə kortəbii xarakter daşıması idi. Rusiyanın başqa regionlarında
yaşayan kolonistlər, bəzən köhnə yaşayış yerlərində qeydiyyatda qalaraq Şimali
Qafqaza köçür, burada da özlərinə təsərrüfatlar yaradırdılar. Hökumət dairələrinin
kortəbii məskunlaşma ilə mübarizəsi
on illərlə davam etsə də, bu prosesi yalnız XX
əsrin əvvəllərində tənzimləmək mümkün olmuşdu. Cənubi
Qafqazdan fərqli olaraq,
Şimali Qafqazda və əsasən də Don ərazisində yaranan koloniyalar nəsli xarakter
daşıyırdı: hər koloniya yalnız bir nəslin nümayəndələri tərəfindən salınmışdı.
Qafqazın alman koloniyaları təsərrüfat sahəsində mühüm nailiyyətlər əldə
etmişdilər ki, bu da həm torpaqların münbitliyi, almanların yeni təsərrüfat
metodlarını və əmək alətlərini, kənd təsərrüfatı maşınlarını tətbiq etməsi və
əməksevərliyi ilə izah oluna bilər. Çar hökumətinin almanlara kreditlərlə yardım