pnnsiphrə
də istinad olunması vacibdir. Həmin prinsipləri
təxmini olaraq aşağıdakı şəkildə sistemləşdirmək olar:
-
dərsliyin dövlət siyasətinə uyğun tərtib olunması;
-
dərsliyə daxil edilmiş mövzulann milli və ümumbəşəri
161
dəyərlərə əsaslanması;
-
elmiliyin, ardıcıllığın, sistemliliyin və konkretliyin
nəzərə alınması;
-
dərsliyin tərtibində varisliyin gözlənilməsi;
-
müvafiq mövzulann şərhində humanitarlaşdırma,
humanistləşdirmə
və
demokratikləşdirmə
prinsiplərinin
gözlənilməsi;
-
bir sıra mövzuların şərhində xalqların hüquq
bərabərliyinin açıqlanması;
-
hər bir mövzunun şəxsiyyətin hərtərəfli inkişafını təmin
etməsi;
-
tələb olunan məqamda dərsliyə fənlərarası və fəndaxili
inteqrasiya və differensasiya imkanlarına malik olan mövzulann
daxil edilməsi;
-
nəzəri materialların müasir həyat hadisələrilə
əlaqələndirilməsi;
-
mövzuların şagirdlərin hazırlıq və inkişaf səviyyəsinə
uyğunlaşdıniması;
-
ayn-ayrı mövzulann sinifdənxaric və məktəbdənkənar
işlərin məzmunu ilə əlaqələndirilməsi.
Dərsliklərin göstərilən tələb və prinsiplər əsasında
hazırlanması müəllimlərin də işini asanlaşdırır və onlann
fəaliyyət istiqamətlərinin düzgün müəyyənləşməsinə kömək edir.
Müasir pedaqoji ədəbiyyatda «müəllimin fəaliyyət
istiqamətlərinin əsaslan» deyəndə aşağıdakılar nəzərdə tutulur:
-
müəllimin kommunikativ fəaliyyəti;
-
müəllimin konstruktiv fəaliyyəti;
-
müəllimin idraki (qnostik) fəaliyyəti;
-
müəllimin intellektual fəaliyyəti;
-
müəllimin fəaliyyətində ekskiyuzivlik;
-
müəllimin fəaliyyətində interaktivlik və s.
Müəllim özünün hər bir fəaliyyət növünü tədbiq edən
zaman onun modelini müəyyənləşdirir. Müasir beynəlxalq
təcrübədə buna öyrənmə modeli deyilir. Nümunə təriqilə
onlardan birinə müraciət edək.
162
Müəllimin konstruktiv öyrətmə modeli
Bu model təlim prosesində müəllim üçün «öyrətmə
modeli»dirsə, şagird üçün «öyrənmə modeli» hesab olunur. Hər
iki halda bu öyrənmə fəal öyrənmə modeli sayılır. Bəzi alimlər
«fəal öyrənmə»ni nəzəriyyə kimi də təqdim edirlər.
Bu xüsusda professor Abdulla Mehrabov yazır: «Fəal
öyrənmə nəzəriyyələrindən olan konstruktivlik, müasir dövrdə
faydalı, böyük təcrübi və həyati əhəmiyyəti olan bir nəzəriyyə
kimi qəbul olunmuşdur. Öz mahiyyətinə görə konstruktivlik
öyrənmə, bilik əldə etmə haqqında elə nəzəriyyələr qrupuna
aiddir ki, onun həlledici əsasını biliyin, yeni ideyalarm əvvəlki
biliklərlə sintezinin əsasında yaradılması təşkil edilir, yəni biliklər
sistemi passiv şəkildə deyil, insanın fəal həyat təcrübəsi əsasında
yaranır. Hər bir insan biliyi başqalanndan almaqdan daha çox, onu
özü əldə edir, qurur və inkişaf etdirir. Konstruktiv öyrənmədə
mücərrəd anlayışlan araşdırmalar, mühakimələr və müzakirələr
vasitəsilə dərk edir. Onlann beyni ağ lövhə olmadığından, hər bir
öyrənən özünün dünyagörüşünə təsir göstərən müəyyən həyat
təcrübəsi ilə təlimə başlayır. Bunlar öyrədən tərəfindən diqqətlə
planlaşdırılmış, sistemli və müvafiq qaydada təşkil edilmiş təlim
prosesində həyata keçinir, öyrənənə özünü dərketmənin mühüm
amilmə çevrilməyə kömək edir. Bu proses ənənəvi təlim təcrübəsi
ilə birləşdikdə, konstruktiv prinsiplər biliyin dərindən dərk
edilməsinə və daha uzııh müddət yadda saxlanmasına,
qabiliyyətlərə və vərdişə çevrilməsinə kömək göstərir.
Bilik «qurulur, kəşf edilir, yaradılın) anlamı üzərində
bərqərar olan, biliyin və öyrənmənin təbiəti, mahiyyəti haqqında
fəlsəfi fikirlər sistemi - epistamologiyanı öz fəlsəfi əsası hesab
edən konstruktivliyin əsas prinsipi ondan ibarətdir ki, bilik passiv
şəkildə alına bilməz və şagirdlər öyrənmə prosesində fəal
olmalıdırlar. Ona görə də azyaşlı uşaqlara müvafiq qaydada, yaşa
uyğun sərbəstlik verilməli, onlar öyrənmə prosesində fəal iştirak
etməlidirlər. Öyrənmə idrakı
163
akt kimi mənimsəmə (assimilyasiya), uyğunlaşdırma (ako-
modasiya) və nizamlama (ekvilibrasiya) proseslərindən ibarət
olub, aşağıdakı mərhələlərdən keçməlidir:
-
keçmiş biliklər əsasında yeni biliyin əldə edilməsi və
mənimsənilməsi;
-
fərdi biliklər sisteminin, yeni və daha faydalı biliklərə
uyğunlaşdınlmaqla dəyişdirilməsi;
-
biliklər sisteminin müxtəlifliyi və ziddiyyətindən əmələ
gələn psixi gərginliyin nizamlanması nəticəsində, problemlə bağlı
yeni, faydalı dərketmənin əmələ gəlməsi.
Öyrənmənin hansı formasına (assimilyasiya,- akomo-
dasiya, ekvilibrasiya) hazır olmaq uşağın idraki inldşaf
mərhələsindən asılıdır» (Bax, «Azərbaycan məktəbi» jurnalı,
2005, №3, səh. 26). Göründüyü kimi konstruktivlik fəal öyrənmə
nəzəriyyəsi kimi müasir dünyamızın alimlərinin diqqət
mərkəzindədir.
Müəllimin kommunikativ, konstruktiv, qrostik (idraki)
ekskiyuziv və s. yanaşmalannm hamısının bir ali məqsədi vardır
ki, onlann da hamısı şagirdlərin sotı dərəcə fəallaşma- sına xidmət
edir. Başqa sözlə ifadə etsək, deməliyik ki, müəllimin bütün
fəaliyyət növlərinin son məqsədi interak- tivliyə xidmət edir. Bu
mənada konstruktiv öyrənmə modeli də təlim prosesində
şagirdlərin son dərəcə aktivləşdirilməsi üçün səciyyəvi sayılır. Bu
modelin üstünlüklərindən və xarakterik xüsusiyyətlərindən biri də
şagirdlərin aktivliyinin dərəcələrinin müəyyənləşdirilməsindən
ötrü onlara «fəal fərd», «sosial fərd» və «yaradıcı fərd» kimi
yanaşılmasından ibarətdir. Əgər müəllim şagirdə şəxsiyyət kimi
baxırsa deməli
0
, şagirdlərə həm «fəal fərd», həm «sosial fərd»,
həm də «yaradıcı fərd kimi» yanaşmağa borcludur.
Professor Əbdül Əlizadəyə görə şəxsiyyət (hər bir uşaq)
ictimai münasibətlərdə iştirak edən, ictimai inkişafın tacı olan
sosial fərddir. Deməli, şəxsiyyət kimi qəbul etdiyimiz şagirdə
«fəal fərd», həm «yaradıcı fərd» kimi yanaşmaqla bərabər ona
həm də «sosial fərd» kimi yanaşmağımız da pedaqoji məntiqə tam
uyğundur.
164
Uşağın (şagirdin) ictimai münasibətlərə daxil olması
onlann ictimai inkişafını təmin edir. Məsələyə pedaqoji
konteksdən yanaşsaq və bu fikri pedaqoji cəhətdən əsaslandırmaq
istəsək, deməliyik ki, uşağın ictimai münasibətlərə daxil olması,
onun pedaqoji prosesə daxil olması deməkdir. Pedaqoji prosesə
daxil olan uşaq isə bü prosesdə bilik, bacanq və vərdişlər qazamr
və yalnız bunlann sayəsində inkişaf edir. Bu inkişafin isə
hərtərəfli təmin edilməsindqn. ötrü təlim prosesində konstruktiv
öyrənmə modelinin düzgün tərtib olunması çox vacibdir. Özü də
bu modeldə şagirdlərə fəal, sosial yə yaradıcı fərdlər kimi
yanaşılması onlann bir şəxsiyyət kimi elmi dünyagörüşlərinin
formalaşdıniması işində mühüm əhəmiyyət kəsb edir. Prof.
Abdulla Mehrabov yazır ki, «Konstruktiv öyrənmə modeli
əsasmda təlim prosesində fəal şagird, sosial şagird və yaradıcı
şagird kimi üç fərqli rol müəyyənləşdirilmişdir:
-
fəal şagirdlərdə bilik fəal formada mənimsənilir və dərk
edilir, şagird mexaniki dinləmək və öyrənmək, şablon xarakterli
tapşınqlar üzərində işləmək əvəzinə, özü . üçün həyati əhəmiyyət
kəsb edən problemləri fəal şəkildə müzakirə edir, fərziyyələr irəli
sürür, diskussiyaya girir, onlan əsaslandırmağa səy göstərir və
nəticədə problemi öz intellektual imkanma uyğun həll edir;
-
sosial şagirdlərdə bilik və dərketmə sosial cəhətdən
şərtləndirilir, bilik və mənimsəmə yüksək səviyyəli sosial
fəaliyyət kimi qiymətləndirilir və biliklər fərdi qaydada deyil,
başqalan ilə qarşılıqlı münasibətlər əsasmda, obyektiv reallığı
şərtləndirən ciddi sosial proseslər nəticəsində qazanılır;
-
yaradıcı şagirdlərdə bilik və dərketmə prosesi yaradıcı
münasibət əsasında formalaşır və ya yenidən yaradılır. Təlim
prosesində elə mühit formalaşdırılır ki, şagirdlər elmi
nəzəriyyələrə, tarixi perspektivlərə, sosial və iqtisadi
pafadiqmalara münasibətdə yaradıcı yanaşmalar əsasmda yeni
qabiliyyətlər, bacanqlar və vərdişlər qazanırlan) (Bax, yenə orada,
səh. 28).
A.O.Mehrabov konstruktiv öyrənmə modeli əsasında təlim
prosesində fəal şagird, sosial şagird və yaradıcı şagird
165
kimi fərqli qolların kimlərin tərəfindən müəyyənləşdirilməsini
konkret fakt və dəlillərlə göstərmədiyi üçün biz də məsələnin belə
bir tərzdə qoyuluşunun kimlərə məxsus olmasını iddia edə
bilmərik. Lakin bu fikrə öz münasibətimizi bildirərkən deməliyik
ki, biz «sosial şagird» ifadəsini qəbul edə bilmərik. Əvvəla ona
görə ki, heç bir pedaqoji ədəbiyyatda, xüsusilə dərsliklərdə, dərs
vəsaitlərində «sosial şagird» ifadəsi pedaqoji termin kimi öz
əksini tapmamışdır. İkincisi, əgər bu ifadə pedaqoji
ədəbiyyatlarda özünü təsdiq etməmişdirsə bu terminin pedaqoji
termin kimi qəbul edilməsinə lüzum yoxdur.
Bizim fikıimizcə «sosial şagird» ifadəsinin «sosial fərd»
kimi işlədilməsi daha məqsədəuyğun olardı. A.O.Mehrabovun
dediklərilə bağlı fikrimizi ümumiləşdirsək deməliyik ki,
A.O.Mehrabovun konstruktiv öyrənmə modeli ilə bağlı dedikləri
öyrənmə ilə bağlı müəllimlərə istiqamət vermək baxımından çox
faydalıdırsa, dərslik müəlliflərinə didaktik yanaşmalarla bağlı
metodik köməklik göstərmək, nəzəri istiqamətlər vermək
baxımından daha faydalıdır. Çünki dərsliklərin tərtibi zamanı,
mövzulann şərhində dərslik müəlliflərinin konstruktiv öyrənmə
modelini bilmələri həmin mövzulann elmi-pedaqoji-metodik
cəhətdən düzgün qurulmasına bir növ düzgün istiqamət vermiş
olar. Əgər belə olarsa, ümumtəhsil məktəblərimiz üçün hazırlanan
bütün fənn dərslikləri dünya standartlanna cavab vermiş olar.
Dostları ilə paylaş: |