17
“Azərbaycan xalq rəqs melodiyaları” adlı 1-ci dəftərdə
müəllif yazır:
“Azərbaycan xalq rəqs musiqisi, musiqi folklorunun çox
böyük və geniş bir hissəsini təşkil edir. Əsrlərdən bəri xalq
istedadları tərəfindən yaranan, şifahi halda nəsillərdən nəsillərə
keçən bu musiqi irsi problemlərinin tədqiqi və öyrənilməsi böyük
elmi əhəmiyyətə malik olmaqla bərabər, musiqi incəsənətinin inkişafı
və yüksəlişi üçün ən ciddi və zəruri məsələlərdən biridir.
Xalq musiqi folklorunun, xüsusən rəqs musiqisinin elmi
cəhətdən tədqiqini və öyrənilməsini heç də xalq musiqi folklorunu
toplamaq, nota yazmaq işindən ayrı təsəvvür etmək mümkün
deyildir.
Xalq rəqs musiqisini toplayıb nota yazmaq sahəsində
Azərbaycan bəstəkar və musiqişünasları tərəfindən indiyə kimi
görülən işlər, nəşr olunmuş məcmuələr zəngin xalq rəqs musiqisinin
cüzi bir hissəsini təşkil edir. Buna görə xalq rəqs musiqisinin toplanıb
nota yazılmasına və bunun əsasında elmi-tədqiqat işləri aparılmasına
böyük ehtiyac vardır.
1957-ci ildən bəri istər respublikanın müxtəlif rayonlarına
yaradıcılıq ezamiyyətləri vaxtı, istərsə də Bakıda xalq yaradıcılığına
baxışlar zamanı, ayrı-ayrı xalq çalğıçılarından nota yazdığım 300-
dən artıq rəqs havaları “Azərbaycan xalq rəqs melodiyaları” başlığı
altında bir neçə dəftər şəklində nəşr ediləcəkdir. Bunlardan 1-ci dəftər
– Yallı, 2-ci dəftər – Halay, 3-cü dəftər – Qaytağı, 4-cü dəftər –
Koroğlunun adı ilə əlaqədar olan qəhrəmani rəqs havalarına həsr
olunmuşdur”.
Göründüyü kimi, müəllif uzun illər çox mühüm bir problem
üzrə apardığı tədqiqatların əsas mahiyyətini inandırıcı şəkildə
nəzərə çatdırmış, xüsusi olaraq vurğulamışdır ki, klassik rəqs
sənətinin inkişaf yollarından bəhs edərkən melodiya əsas götürülməli,
elmi-tədqiqat və təlim-tərbiyə işlərində onlara geniş şəkildə istinad
olunmalıdır.
Təqdirəlayiq cəhətlərdən biri də budur ki, B.X. Hüseynli
problemlə
əlaqədar tədqiqatlarını daha da genişləndirərək
problemliyi ilə mühüm əhəmiyyət kəsb edən bir sıra cəhətləri diqqətə
18
çatdırmışdır.
Onun
“Azərbaycan
xalq
rəqs
musiqisinin
klassifikasiyası” elmi işinin “Azərbaycan incəsənəti” adlı XII cilddə
əks olunması problem dairəsində çalışan tədqiqatçıların necə
deyərlər, yoluna işıq tutmuş, düzgün istiqamət vermişdir. Uzun
müddət apardığı tədqiqatlara əsaslanan müəllif yazır:
“İndiyə qədər səslənən qədim xalq rəqs musiqi nümunələri, eləcə də
xalq və professional xoreoqrafiya sənəti üzərində diqqətli müşahidə
göstərir ki, xalq rəqs musiqisini və xalq rəqslərini əsas üç mövqedən
klassifikasiya etmək mümkündür:
Rəqslərin musiqi müşayiətinə görə:
Rəqqasların cinsinə və sayına görə:
Rəqslərin janr növlərinə görə.
Azərbaycan xalq rəqsləri musiqi müşayiətinə görə aşağıdakı
növlərə bölünür: vokal, vokal-instrumental, instrumental.
Xalq rəqslərinin vokal musiqi müşayiəti xalq rəqs musiqisinin
ən qədim şəklidir. İbtidai cəmiyyətdə insanlar öz rəqslərini müxtəlif
küylərlə, qiyyalarla, daha sonralar isə sadə melodiyanı oxumaqla
müşayiət etmişlər. İndiyə qədər xalq musiqi və xoreoqrafiya
yaradıcılığında mövcud olan melodik və ritmik cəhətdən sadə
ənənəvi ayin və mərasim rəqs – mahnıları bu janrın parlaq
nümunəsidir”.
Elmi mahiyyəti ilə diqqəti çəkən cəhətlərdən biri də budur ki,
B.X. Hüseynli həmin əsərində bir sıra mübahisəli və eyni zamanda
mühüm əhəmiyyət kəsb edən məsələlərə də düzgün istiqamət verir:
“Xalq rəqslərinin vokal-instrumental musiqi müşayiəti xalq
musiqi və xoreoqrafiya yaradıcılığının sonrakı inkişaf mərhələsinə
aiddir. İnsan sadə musiqi alətlərini yaratdıqdan sonra və bu alətləri
təkmilləşdirərək onlarda ayrı-ayrı səsləri, sadə akkordları icra etmək
və bununla öz oxumaqlarını müşayiət edə biləcək dərəcəyə
çatdırdıqdan sonra oxumağa instrumental müşayiət qoşmaq üçün
zəmin yaranmışdır. Bu da yeni bir janrın – vokal-instrumental
musiqi janrının yaranmasına vasitə olunmuşdur. Hazırda bu janr xalq
musiqi və xoreoqrafiya yaradıcılığında külli miqdarda mövcud olan
məişət rəqslərini və mahnılarını əhatə edir.
19
Xalq rəqslərinin sırf instrumental musiqi müşayiəti öz məişət
və əmələgəlmə tarixi etibarı ilə xalq musiqi və xoreoqrafiya
yaradıcılığının daha sonrakı mərhələsinə aiddir. Janr, musiqi alətləri
təkmilləşib bunlarda müəyyən melodiya çalmaq mümkün olduqdan
sonra yaranmışdır. Bu janra əsil rəqs musiqi, müxtəlif xalq
oyunlarını, tamaşalarını və idman yarışlarını müşayiət edən
instrumental musiqi, eləcə də professional bəstəkar yaradıcılığının
məhsulu olan rəqs musiqi nümunələri daxildir”.
Sitat şəklində istinad etdiyimiz həmin fikirdə bir cəhət də
məna ahəngi ilə diqqəti cəlb edir. “Janr musiqi alətləri təkmilləşib
bunlarda müəyyən melodiya çalmaq mümkün olduqdan sonra
yaranmışdır” fikri olduqca inandırıcıdır və bir sıra mübahisəli
məsələlərə, o cümlədən “rəqs yoxsa musiqi, melodiya əvvəl
yaranmışdır” fikrinə aydınlıq gətirir. Melodiya hava, ritm, temp
əvvəl yaranıb, bunlara müvafiq olaraq “ağır” (andante), “mülayim”
(moderato), “tez-tez (alleqro)” templərində ifa edilən kişi və qadın
rəqsləri meydana çıxıb. Heç şübhəsiz, xalq rəqs melodiyalarının
həmin xüsusiyyətləri, quruluş, forma əlvanlığı keçən əsrin
əvvəllərindən başlayaraq dahi Üzeyir Hacıbəyli başda olmaqla
bəstəkarlarımızın da diqqətini cəlb etmiş, kiçik və iri həcmli
əsərlərində onlardan istifadə etmişlər. Bu da məlumdur ki,
Azərbaycan xalq rəqsləri mərasimlərdə, toylarda, bayramlarda yalnız
rəqs edilməklə qalmamış, eyni zamanda XX əsrdə professional
bəstəkar yaradıcılıqlarına əhəmiyyətli təsir göstərmişdir. Belə ki,
bəstəkarlarımız ayrı-ayrı rəqs melodiyalarından yaratdıqları müxtəlif
janrlı musiqi əsərlərində böyük müvəffəqiyyətlə istifadə etmişlər.
Məsələn, dahi bəstəkar, Azərbaycan professional musiqisinin əsasını
qoyan Ü.Hacıbəyli özünün “O, olmasın, bu olsun” operettasında
Məşədi İbadın “Mən nə qədər qoca olsam da” misrası ilə başlayan
mahnısında “Uzundərə” Azərbaycan xalq rəqsinin melodiyasından
istifadə etmişdir.
Ü.Hacıbəyli həmin xalq rəqs melodiyasının üzərində də
işləmiş və onu vokal janrına uyğunlaşdıraraq orada müəyyən
dəyişikliklər etmişdir. Bunlara baxmayaraq, Məşədi İbadın bu
mahnısını dinləyən hər bir azərbaycanlı onun “Uzundərə” xalq rəqsi
Dostları ilə paylaş: |