rakçı ölkə fırmaları arasındakı dərin və dayanıqh əlaqəbr
əsasında
qurulur. Inteqrasiya birliklərini iştirakçı ölkə
şirkətləri arasında zəif və qeyri-sabit əlaqələr əsasmda
yaratmaq cəhdi əksər hallarda ya həmin birliklərin for-
mal mövcudluğuna (Afrikadakı bir çox inteqrasiya qrup-
laşmalarımn taleyi belədir), ya onların dayanıqsız inkişa-
fına (misal, MDB ola bilər), ya da ümumiyyətlə onların
iflasına (məsələn, hər şeydən öncə siyasi səbəblərə görə
yaradılmış və SSRİ-nin süqutundan sonra dərhal çökmüş
İYŞ) rəvac verir. Şimali Amerika inteqrasiyasımn tarixi
göstərir ki, regional inteqrasiyanm hüquqi cəhətdən rəs-
miləşdirilməsi tələskənliyə yol vermədən apanla bilər
(azad ticarət haqqında Amerika - Kanada sazişi) yalmz
1989-cu ildə bağlanmış, sonradan 1992-ci ildə ona Mek-
sika qoşulmuş, bunun nəticəsində, 1994-cü ildən özünün
indiki miqyasında NAFTA fəaliyyət göstərir.
Eyni zamanda, AB-nin təcrübəsi ondan xəbər verir
ki, iştirakçı ölkələr arasında inteqrasiya sazişləri sürətlə
inkişaf edən əlaqələr prosesinin nəticələrinə görə deyil,
həmin prosesin gedişinə görə bağlanıb - təkmılləşdirilərsə,
qonşu ölkələrin şirkətləri arasmdakı həmin prosesləri
stimullaşdırmaq olar.
Bundan MDB üçün də nəticə çıxarmaq olar: bu təsər-
riifat qruplaşması çərçivəsində iqtisadi münasibətlərin
dövlət tənzimlənməsi imkanlannı inkar etmədən, onun
fəal İnkişafı hər şeydən əvvəl MDB üzvü olan ölkə şirkət-
ləri arasmdakı münasibətlərin fəallaşdınlması şərti ilə
mümkündür.
İnteqrasiya birliklərində müxtəlif ıqtisadi inkişaf səviy-
yəli ölkələr fəal iştirak edə bilər. Belə ki, ABŞ ilə Meksika
arasmda AQP-nə görə əhalinin adambaşına ÜDM-un həcm
nİsbəti 3,9:1, Lüksemburqla Yunamstan arasnda isə -
2,6:l-dir. Rusiya və Tacİkistan arasında, məsələn, 1996-cı İl-
də nisbəti 5,4:1 (1998-ci ildə o, daha az -2,6:1) olmuşdur.
Nəhayət, regİoqnal iqtisadi İnteqrasiyamn nisbət təcrü-
bəsindən göründüyü kimi, inteqrasiya birliklərinin yaşa-
maq qabıliyyətinin mühüm zəmini onlann iştirakçı ölkələ-
rinin mənafe birliyi, yaxud mədəniyyətlərinin yaxınlığıdu-.
14.2. Dünyada təsərrüfat hdyatmın
liberallaşması
İqtisadiyyatın dövlət tənzİmlənməsi XX əsrİn əksər his-
səsi ərzində güclənmişdir. Lakin, son bir yarım, iki onil-
lik ərzində əks təmayül əmələ gəlmişdir. Milliləşdirmə özəl-
ləşdırmə ilə əvəz edilmiş, qiymətlər üzərində dövlət nəza-
rəti zəifləyir, ayn-ayrı sahələr maliyyə yardımı azahr,
transmilli korporasıyaların fəaliyyəti isə, dövlət tənzim-
lənməsinə getdikcə daha çox müqavİmət göstərir.
İqtisadi fəaliyyətin liberallaşması aıtlayışı - təsərrüfat
fəaliyyətini dövlət tənzimlənməsinİn zəifləmə prosesİ iq-
tisadi fəaliyyətin liberallaşması (tənzimsizləşdirmə, iqti-
sadi liberallaşma) adlanır. Daxili və xarici iqtisadi libe-
rallaşma bir-birindən fərqləndirilir.
14.3. Müxtəlif dünya ölkəhri qmplarında
daxili iqtisadi liberallaşma xüsusiyyəthri
Daxili iqtisadİ lİberaUaşma 80-90-cı illərdə ilk növbə-
də, İqtisadı transformasiya mahiyyətinin dövlət tənzim-
lənməsi və dövlət mülkiyyətçiliyindən əsasən bazar tən-
zimlənməsinə və xüsusİ mülkİyyətçiliyə müncər olduğu
keçid iqtisadiyyatlı ölkələrdə şiddətlə gedir. Bu Ölkələr
qrupunda, ÜDM-da dövlət məsrəflərinin payına görə
mülahizə yürüdülərsə, cəmiyyətin həyatında dövlətin rolu
azalır:Rusiyada həmin məsrəflər 1992-1997-ci illər ərzin-
də 76-dan 41,5%-dək, özü də əsasən iqtisadiyyata dövlət
xərclərinin aşağı düşməsi hesabına azalmışdır. Daxıli iq-
tisadi liberallaşma prosesi ÜDM-da dövlət məsrəfləri pa-
yının 60-80-cı illərdə artsa da, sonradan azalmağa başla-
dığı bəzi üçüncü dünya regionlarmı (Latın Amerikasını,
Qərbi Asiyanı, Şimali Afrikam) da əhatə etmişdir.
Bununla belə, düşünmək lazım deyil ki, dövlət məs-
rəflərinİn ÜDM-la əlaqədar azalması həmin ölkə qrupla-
nnda iqtisadiyyatı dövlət tənzimləmə təsisatlarmın hök-
mən zəifləməsİnə dəlalət edir. Milli iqtisadiyyat sahələri-
nə birbaşa mülkiyyətçilİkdən və onlann tənziınlənməsin-
dən, onlan kredit verməkdən və malİyyə yardmu göstər-
məkdən, qiymətlərin və əmək haqqımn müəyyənləşdıril-
məsindən imtina etməklə birlikdə, dövlət diqqətini bazar
qanunvericiliyinin işlənib hazırlanmasmda və xüsusilə
həyata keçirilməsində (o cümlədən təsərrüfat sövdələşmə-
ləri iştirakçılannın, səhmdar və əmanətçilərin hüquqlan-
nın qonınm asında), iqtisa cinayətkarlıqla rnübarizədə və
vergilərin yığılmasmda, dövlət büdcəsi kəsiri və inflyasiya
ilə mübarizədə, miUi valyuta kursunun, ağlabatan daxili
və xarici borc səviyyəsinin qorunub saxlanmasında cəm-
ləşdirir, başqa sözlə, birbaşa deyıl, dolayısı iqtisadi tən-
zimləmə ilə fəal məşğul olur. Bunlarla məşğul olan dövlət
təsisatlarmın ziyadə zəifləməsi zəif bazar infrastrukturu-
na, böyük “kölgə” iqtisadiyyatma və iqtisadi cinayətkar-
lıga, ümumilikdə gücsüz ictımai qayda-qanuna səbəb ola
bilər ki, Rusiyamn və bir sıra dİgər MDB uzvü olan ölkələ-
rin təcrübəsi buna əyani nümunədir. Görünür, keçid iqtisa-
dİyyatı keçid mərhələsində olan və inkişaf etmiş ölkələrdə
təsərrüfat həyatmın liberallaşması iqtisadiyyatın normal
fəaliyyətini və yüksəlişini təmin edən iqtisadi dövlət təsi-
satlarımn möhkəmləndirilməsi ilə müvazi getməlidır.
İnkişaf etmiş dövlətlərə gəldikdə isə, ÜDM-da dövlət
məsrəflərinm payı OHSR-in üzvü olan ölkələrdə I995-ci
ildə demək olar 48% (1870-ci üdə o, 8%, 1913-cü ildə - 9,
1920-ci ildə - 15, 1937-ci ildə - 21, 1960-cı üdə 18, 1980-cı
ildə - 44 və 1990-cı və son on Udə - 48% təşkil edirdi),
aramla da olsa, artmaqdadır. Dövlət məsrəfləri payrnın
artımı elmə və sosial-mədəni sahələrə (təhsilə, səhiyyəyə,
sosial təminata və s.) çəkilən xərclər hesabına başa gəlir.
Eyni zamanda bir sıra sfera və sahələrdə dövlətin rolu
azalır, belə ki, dövlət sektorunun müəssisələri özəl-
ləşdirilir, ayrı-ayn mal və xidmətlər bazarlanm n dövlət
tənzimlənməsi ixtisar olunur, yaxud ümumiyyətlə dayan-
dınlır.
Dostları ilə paylaş: |