tnkişaf etmiş ölkələrlə bağlı belə bir nəticəyə gəlmək
olar ki, dövlət rolunun həddən zıyadə olduğu sahələrdə o,
azahr, onun kifayət etmədiyi yerlərdə isə, artır. Nəticədə,
biıinci, dövlət məsrəfləri getdikcə sosial-mədəni sahələrə, yəni,
postsənaye iqtİsadiyyatının başhca sahələrinə cəlb olunur;
ikinci, iqtisadiyyatda, üstəlik böyük xərclər tələb edən birbaşa
tənzimləmə vasitələrindən (dövlət mülkiyyətindən, dövlət
investisİyalan və maliyyə yardımlarından) getdikcə daha
az istİfadə edir və daha çox dolayısı vasitələrə (xüsusilə
pul-kredit və vergi siyasəti vasitələrinə) müraciət edir,
Bütövlükdə, bazar iqtisadiyyatı möhkəmlənib hər üç
ölkələr qrupunda daxilı təsərrüfat həyatının postsənaye
dövlət tənzimləyicisinə çevrildikcə, daha da liberallaşır.
Belə ki, 80-cı illərdən bu günə kimi inkişaf etmiş dövlət-
lərdə başlanmış özəlləşdirmə, yəni, dövlət mülkiyyətinin
xüsusi təsərrüfatçıhq subyektlərinə satış, yaxud müxtəlif
şərtlərlə verilmə dalgası hal-hazırda əksər ınkişaf etmış
və postsosialist ölkələrini bürümüşdür. Dünyada hər şey-
dən qabaq istehsal infrastruktrunun elektrik enerjisi ha-
silatı və bölüşdürülməsi, telekommunikasİya, maliyyə sfe-
rası kimi sahələri özəlləşdirilir.
14.4. Dünyanın müxtəlif regionlarında
xarici iqtisadi tiberallaşma
İnkişaf etmiş ölkələrdə xarici iqtisadi liberaUaşma xa-
rici iqtisadi siyasətdə başlıca istiqamət olan xarici iqtisadi
himayəçiliyi hələ 50-60-cı illərdə əvəz etməyə başlamışdır.
Xarici ticarətin tənzimlənməsinin gömrük rüsumları kimi
ənənəvİ vasitəsinə müracıət edilərsə, inkişaf etmiş ölkələ-
rin öz gömrük qoyma vergisİ səviyyəsini İkinci dünya
müharibəsindən sonra bir neçə dəfə endirməsinİn şahidi
ola bilərik. İdxal malları üçün tarİf vergi norm alannm
orta riyazi səviyyəsi Qərbin on apancı ölkəsində 1913-cü
ildə 17%, 1931-ci ildə - 32 və 40-cı illərin axırlarmda -
16% olmuş, 1999-cu İldə isə, o, ABŞ üçün 4,3%, Yapo-
niya üçün - 5,9, AB üçün - 6,6% həcmində hesablanmış-
dır. Əgər, idxal mallan üçün tarif vergisi orta Ölçülü sə-
viyyədə hesablanarsa, 1999-cu ildən sonra bu gostərici
bütün qrup üzrə 3,9% təşkil etmişdir.
Son iki-üç onillikdə, həmçinin, ilk növbədə inkışaf
etmiş ölkələri əhatə edən beynəlxalq kapİtal hərəkətinin
liberallaşma prosesİ fəal gedərək, nəticədə orada kapita-
lın nəinki gətirihnəsi, çıxanlması da tamamilə liberallaş-
mışdır, Həmin ölkələr qrupunda əslində valyuta - hesab-
laşma münasibətlərİ də tam liberallaşmış, qüw ədə olan
valyuta nəzarətindən isə, əsasən, valyutanm artıb-əksİl-
məsi və xarici aləmlə hesablaşmalarm vəziyyəti haqqm da
statistik məlumatlann əldə edilməsi məqsədilə istifadə
olunur. Texnologiyaların beynəlxalq Ötürülüşü tənzim-
lənsə belə, bu, hər şeydən əw əl hərbi texnologiyaların və
ikİlİ təyinath malların nəzarətsiz çıxarılmasma yol vermə-
mək məqsədilə edilir. Təsirli məhdudiyyətlər beynəlxalq
iqtisadi münasibətlərin beynəlxalq işçi qüwəsi miqrasiy-
ası kimi form alan həyata keçirilərkən saxlanır, belə ki,
inkişaf etmış ölkələrdə xaricdən işçi qüwəsi axımına (AB
daxilində işçi qüwəsinin hərəkətindən başqa) məhdu-
diyyətlər olmuş və qalmaqdadır.
Inkişaf edən ölkələrdə və keçid iqtisadiyyatlı dövlət-
lərdə xarici iqtisadi liberallaşma xeyli gec - idxali əvəzet-
mə modeli İflasa uğradıqdan sonra başlanmışdır (liberal-
laşma səviyyəsi ənənəvi oiaraq yüksək bəzi kiçik ölkələr
istisna olmaqla). Bu səbəbdən, eləcə də özlərinİn, dünya
bazarında rəqabət qabilıyyəti olmayan sahələrinin müda-
fiəsi üçün> himayə edici gömrük rüsumlanndan istifadə
etmək istəklərindən, buradan tarif vergi norm alannın sə-
viyyəsi inkişaf etmiş ölkələrdəkİndən yuxarı olaraq qalır,
bəzı hallarda 20-30%-ə çatır. Tutaq, Rusiyada idxal mal-
ları üçün tarif vergi normalanmn orta ölçülü səviyyəsi son
illər Rusiyada 13-14% dvannda enib-qalxmış, Çində
1997-ci üdə 17% olmuş və yüzilliyin sonunda 15%-dək
azaldılması planlaşdınlır.
Bu iki ölkələr qrupunda ən çox məhdudiyyət kapita-
lın gətirilməsinə, xüsusilə çıxanlmasına qoyulmuşdur.
BVF-nun məlumatlarına görə, BVF-nun üzvü olan 182
ölkəsindən 126-da, əsasən inkişaf edən ölkələrdə və keçid
İqtisadiyyatlı dövlətlərdə bu cür məhdudiyyətlər mövcud
olmuşdur. Burada beynəlxalq iqtısadi münasibətlərin qa-
lan formalarımn da dövlət tənzimlənməsi daha çox hiss
olunur. Bununla belə, bu iki ölkələr qrupunda hal-
hazırda xarici iqtisadi liberallaşma səviyyəsi bir neçə onil-
lik bundan qabaq olduğundan yuxarıdır, hərçənd,
mümkün ki, XIX əsrin sonu - XX əsrin əwəlindəkindən
hələ də aşağıdır.
LİBERALLAŞMANIN V 0 HİMAYƏÇİLİYİN
UZLAŞDffilLMASI
15.1. Xarici siyasətdə überallaşdırmamn
istiqaməthri
Xüsusən xarici ticarətdə xarici iqtisadi liberallaşmaya
meyllənmədən danışarkən qeyri-tarif məhdudiyyətləri
şəklində ona müqabil tərəfln inkişafını nəzərə almaq la-
zmıdır. İdxalın kvotalaşdınlması dempİnq əleyhinə qa-
nunvericilik, idxal mallannın sənədləşdirilmə və qiymət-
ləndİrilmə qaydalan, texniki standartlar və onlar üç ün
sanitar norm alan çox vaxt idxahn yolunda, gömrük rü-
sumlanna nisbətən daha etibarh maneədir. Son illərin
əwəllərində inkişaf etmiş ölkələrə gətirilən mallann,
xüsusilə ərzağm, parçanın və nəqliyyat vasitələrinin 18%-
i ona tuş gəlirdi. Tarif tənzimlənməsi ilə əlaqədə bu ? bir
sıra sahə və sferalarla bağlı çevik himayəçilik tədbirlərı-
nin həyata keçirİlməsİnə imkan verir. O nu da yaddan
çıxarmaq olmaz ki, bütün (hətta inkişaf etmiş) ölkələrdə
xarici kapital üçün onun tətbiqindən ötrü bağlı, yaxud
məhdud sahə və sferalar mövcuddur ki, bu, xüsusİIə mü-
dafıə sənayesinə, nəqliyyata və xidmətlər sferasımn bir
Dostları ilə paylaş: |