69
məktub isə sanki birincinin davamı kimi yazılmışdır. Qızılbaş hökmdarı həmin
məktubda Osmanlı sarayına yolladığı elçi heyətinin geri qayıtmadığından narahat
olduğunu bildirir, Kəmaləddin Hüseyn bəydən və Bayram ağadan ibarət olan yeni
elçilərinin ―masal düşən kimi‖ geri qaytarılmalarını xahiş edir. Bu məktubun
diqqəti cəlb edən yerlərindən biri də, Çaldıranda məğlubiyyətinə baxmayaraq, Şah
İsmayılın öz qürurunu qoruyub saxladığını ifadə edən cümlələridir. Şah öz
məğlubiyyətinin səbəbini həmin döyüşə əhəmiyyət verməyərək, yaxşı hazırlıq
işləri aparmamasında və ―tale qismətində‖ görür. (―O vaxtlarda mən öz əsgərlərimi
ətraf yerlərdən çağırmadım, bir neçə mülazimim və diyarbəkir ətrafından gələn
adamlarımla zərurət üzündən Sizin qarşınıza çıxdış‖)
58
Şah İsmayıl sultanı sülhə
dəvət edərək (―dindar sultanlar arasında başlanan müxalifət din və imanın
zəifləməsinə küfr və üsyan əhlininsə cürət və cəsarətinə səbəb olur‖),
59
onun yanına
yollanan qızılbaş elçilərinin məqsədlərinin yalnız ―əlbirliyin əsasının qoyulması,
aradakı düşmənçilik və biganəlik götürülməsi nəzərə çatdırır.
60
Osmanlı-Qızılbaş sülhünün yaranmasından ötrü Misir dövlətinin Sultanı
Qansu Quri də bərk canfəşanlıq edirdi. O, Şah İsmayılla özünün yaxşı münasibətdə
olduğunu nəzərə alaraq, Sultan Səlimə İrana yeni hücum etməməsini məsləhət
görür, çünki ―yeni döyüşdə Şah İsmayıl Uzun Həsənin Sultan Əbu Səidlə etdiyi
hərəkəti edə bilər, qarşıya çıxmaz, türk qoşunu dağa-daşa dağılar və qəfil hücumla
məğlub olar‖.
61
Nəticədə, Osmanlılarla məmlüklərin Hələb yaxınlığındakı döyüşü
zamanı Qansu Quri məhv edilir (24 avqust 1516) və Sultan Səlim bu qələbəni
dərhal ―Misir fəthnaməsi‖ adı altındakı bir məktubla Şirvanşah II İbrahiminə xəbər
verir. Məktubda məmlük qoşunları ilə 4 ay ərzində 8 döyüş etdiyini bildirən Sultan
Səlim ―qızılbaşlar üzərinə hücumun kafirlər üzərinə cahaddan daha zəruri‖
olduğunu yazaraq, şiə-sünni münasibətlərinin barışmazlığına işarə edir.
62
Xəzər dənizi və Kür çayı arasındakı torpaqların (Dərbənd də daxil
olmaqla)
63
irsi sahibi olan Şirvanşahlar Türkiyə sultanının əldə etdiyi Misir
fəthindən çox sevindiyini və bütün Şirvan vilayətinin, həmçinin Şəki, Qumuq və
Qaytaq əhalisinin də əzəmətli padşahın (Sultan Səlimin - Ş.F.) cahangirliyindən
xoşhal olduqlarını bildirir. Bu, Osmanlı sultanına Şirvan hökmdarının yazdığı
cavabın diplomatik tərəfidir. II İbrahimin bu məktubu yazmaqdan əsas məqsədi isə
aşağıdakı cümlələrdən bilinir: ―Daraye-əcəm və padşahe-əkrəm (Əcəm Darası və
kəramətli padşah - Ş. F.) Şah İsmayıl Səfəvi Sultanın bizə göndərdiyi məktubdan
xəbər tutub mənə bildirdi ki, bu səadətxah bəndə hər iki dövlətarasında sülh
yaranması üçün vasitəçi olsun. Amma sizin dövlətinizin qulu (yəni II İbrahim -
Ş.F.) bu təklifi qəbul etməkdən boyun qaçırdı‖.
64
Şirvanşahın - guya Şah İsmayılın
təklifindən boyun qaçırmağıma inanmaq çətindir, çünki məlum olduğu kimi,
Məktubda Qaytağın genişliyinə işarə edilərək, o yer ―Qaytaqekuhi‖ və ―Qaytaqe-dəşti‖ (―Dağ
Qaytağı‖ və ―Çöl Qaytağı‖) adı ilə qey edilmişdir. (Bax: Firidun bəy, Münşəati-səlatin, I cild, səh. 444).
70
Şirvan dövləti Şirvanşah tərəfindən müstəqil idarə olunduğuna baxmayaraq,
Səfəvilərə ilbəil xərac verir və onlardan vassal asılılığında idi. Belə olan halda, heç
cür inanmaq mümkün deyil ki, Şah İsmayılın etdiyi təkliflə Şirvanşah razılaşmaya
bilərdi (onun lap Sultan Səlim kimi əzəmətli bir müttəfiqi olsa da!). Odur ki, II
İbrahim yeni bir diplomatik fənd işlədir. O, belə yazmaqla, sonrakı cümlələrindən
göründüyü kimi, sultandan məsləhət almaq, yəni özü tərəfindən vasitəçi olmaq
təklifinin sultanın icazəsi olmadan qəbul edilməyəcəyini bildirmək məqsəd
güdmüşdür. ―Mənə çatan xəbərdən bildim ki, [Şah İsmayıl] sizə elçi göndərmək
fikrindədir. Məlumdur ki, o, bu bəndəni vasitəçi edəcək. Əgər Sultan [həmin
vasitəçiliyi] qəbul etməzsə, bu [hərəkət] böyük bir qovğaya səbəb olacaq‖.
65
Demək, Şirvanşah həm sultanın etibarını qazanmaq, həm də yeni qırğının qarşısını
almaq və ―böyük qovğa‖dan qurtulmaq naminə müdrik addım atır.
Şah İsmayılın sülh səhdinə baxmayaraq, Sultan Səlim yumşalmaq bilmir. O,
Şirvanşaha cavabında ―mən gərək o tayfanın vücudunu iti qılıncımla yer üzündən
siləm. Buna görə də, o tərəfə yürüş etmək fikrindənyəm‖
66
yazaraq, ―ətrafda olan
başqa hörmətli əmirlərlə də məsləhətləşəcəyini və sonra fitnə-fəsadı‖ aradan
götürəcəyini bildirir.
67
Növbəti cavab məktubunu sultana yollayan Şirvanşah bu dəfə hətta ona
yalvarır (―sizin hücum edəcəyiniz məlum oldu. Bunu etməyin, ey islamın
pənahı!‖
68
Şirvanşahdan başqa Gilan hakimi Əmirə Dibaca və Mazandaran hökmdarı
Məhəmməd ağaya məktublar göndərib, Şah İsmayıla qarşı ittifaq təklifini irəli
sürməklə öz planını onlara bildirən (―Mən daim fitnə-fəsadın aradan götürülməsi
barədə düşünürəm‖)
69
Sultan Səlim Səfəvi dövlətinə olduqca böyük bir yürüş
planlaşdırır.
*
Əslinə qalsa, elə Şah İsmayılın özü də Osmanlı sultanının
məqsədindən hali olduğu üçün bir sıra diplomatik fəaliyyətə başlayır. O, ilk
növbədə, Almaniya, İsveçrə, Venesiya və Macarıstanla yeni danışıqlarına girir. Elə
həmin dövlətlərin özləri və başqa Avropa dövlətləri də, Osmanlı imperiyasının get-
gedə genişləndiyini görərək, bərk təşvişə düşmüşdülər. Şah İsmayılın bu dövlətlərə
müraciətindən sonra, onlar Səfəvilərin əli ilə Osmanlılara zərbə vurmaq qərarına
gəldilər. 1519-cu ildə artıq yeni müharibə təhlükəsi gerçəkləşməkdə idi.
Nikosiyada Venesiya Respublikasının canişini olan Alvikos d'Armer iyulun 7-də
Hələbdən aldığı xəbər barədə öz respublikasına məlumat verib, ―Böyük Türkün
ordusunun Sufinin üzərinə hücuma hazırlaşdığını‖
70
yazırdı.
Hələ 1518-ci ildə Almaniya imperatoru V Karla məktub göndərərək, ona
―müştərək düşmənimiz olan Osmanlı türklərinə qarşı siz qərbdən, mən isə şərqdən
*
Həmin yürüş 1525-1526-ci illər üçün planlaşdırılmışdı. Lakin o zaman Almaniya-Macarıstan
müharibəsi baş verdiyi və Türkiyənin Fransa ilə əlbir olaraq Almaniya və Avstriyaya qarşı hərbi
yürüşlərdə iştirakı səbəbindən ―Şərq səfəri‖ bir neçə illiyə təxirə salındı (Bax: F. Kırzıoğlu. Göstərilən
əsər. səh. 127).
Dostları ilə paylaş: |