366
Qafqazda etibarlı dayaq yaratmaq üçün xristian amilindən istifadə etdi. Bu
məqsədlə yenicə işğal olunmuş Şimali Azərbaycan torpaqlarına, əsasən də keçmiş
Azərbaycan dövlətlərinin - İrəvan, Naxçıvan və Qarabag xanlıqlarının ərazisinə
İrandan və Türkiyədən kütləvi surətdə ermənilər köçürüldü. Erməni köçkünlərini
yerli türk-müsəlman əhali üzərinə qaldırmaq məqsədilə imperator I Nikolay
azərbaycanlıların ümumxalq bayramı olan Novruz bayramı günlərindən birində
1828-ci il martın 21-də Azərbaycan torpaqları olan İrəvan və Naxçıvan
xanlıqlarının ərazisində "Erməni vilayəti" adlanan bir vilayətin yaradılması barədə
fərman imzaladı. Yeni yaradılmış "Erməni vilayəti"nin ərazisinə daxil edilən 1111
kənddən yalnız 62-də ermənilər yaşayırdı. Onlar da 1828-ci ilədək buraya
köçürülmüş ermənilər idi. Yeri gəlmişkən, göstərilən 62 kəndin ancaq 14-nün adı
erməni mənşəli idi.
"Erməni vilayəti"nin yaradılmasından sonra əzəli Azərbaycan torpaqlarının
bura çar Rusiyası tərəfindən köçürülüb gətirilmiş ermənilər tərəfindən etnik
təmizlənməsi dövrü başlandı. Azərbaycan xalqın öz ata-baba torpaqlarından
məhrum etmək məqsədilə ona qarşı saysız-hesabsız deportasiyalar və soyqırımlar
həyata keçirildi. Nəticədə Azərbaycan torpaqlarının kütləvi surətdə ermənilərlə
məskunlaşdırılması prosesi həyata keçirildi. Rus tədqiqatçısı N.Şavrov 1911-ci ilda
yazırdı: "Hazırda Cənubi Qafqazda yaşayan 1 milyon 300 min erməninin 1
milyondan çoxu yerli əhali deyil və buraya bizim tərəfimizdən köçürülmüşdür".
1918-ci il mayın 29-da Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti Cənubi Qafqazda
sülh və əmin-amanlıq yaradılması xatirinə qədim Azərbaycan şəhəri İrəvanı
ətrafındakı torpaqlarla birlikdə ermənilərə güzəştə getdi. Beləliklə, Cənubi Qafqazda
tarixdə ilk dəfə olaraq Azərbaycan torpaqları hesabına erməni dövləti yaradıldı. Bu
vaxtdan etibarən Rusiyanın hərtərəfli köməyi ilə emənilər tərəfindən Qərbi
Azərbaycan torpaqlarının azərbaycanlılardan təmizlənməsi prosesi daha da
sürətləndi, ermənilərin köç saldığı ərazilər Azərbaycan torpaqları hesabına şərqə
doğru daha da genişləndirildi. Bolşevik Rusiyasının hakimiyyəti dövründə bu proses
daha da intensivləşdi. 1988-ci ildə azərbaycanlıların öz ata-baba yurdları olan Qərbi
Azərbaycan
(indiki
Ermənistan
Respublikasının
ərazisi) torpaqlarından
deportasiyası başa çatdırıldı. Yaxın keçmişdə əhalisinin mütləq əksəriyyəti
azərbaycanlılar olan bu torpaqlarda - indiki Ermənistan Respublikasının ərazisində
artıq bir nəfər də olsun azərbaycanlı qalmamışdır.
Azərbaycanlılara qarşı 1905-1906, 1918-1920, 1948-1953, 1988-ci illərdə
çoxsaylı soyqırımlar və deportasiyalar həyata keçirmiş erməni millətçiləri, eyni
zamanda, minlərlə tarixi abidələri, nadir maddi mənəvi mədəniyyət əsərlərini,
məscidləri, minarələri, qəbiristanlıq yerlə yeksan etmiş, tarixi adlara qarşı da
soyqırım törətmişlər. Erməni millətçilərinin indiki Ermənistan (tarixi Qərbi
Azərbaycan) ərazisində azərbaycanlılara məxsus mənəvi sərvətlərə qarşı davamlı
olaraq həyata keçirdikləri soyqırım nəticəsində on minlərlə tarixi adlar
dəyişdirilərək erməniləşdirilmişdir.
367
İlk mənbələr, o cümlədən arxiv sənədləri sübut edir ki, indiki Ermənistanda
azərbaycanlılara məxsus yaşayış məntəqələrinin adlarının və digər toponimlərin
dəyişdirilməsi prosesinə ilk dəfə 1919-cu ildə - Azərbaycan ərazisində erməni
dövləti yaradıldıqdan (1918) dərhal sonra Ermənistan Respublikası hökumətinin
qərarı ilə başlanılmışdır. Ermənistanda sovet hakimiyyəti qurulduqdan sonra 1935-
ci ilədək orada 190-dan artıq azərbaycanlı yaşayış məntəqəsinin adı
dəyişdirilmişdir. Sonrakı dövrlərdə azərbaycanlılara məxsus tarixi adların
dəyişdirilməsi prosesi daha da sürətləndirilərək kütləvi miqyas almış və 1991-ci
ildə Ermənistan Respublikası yaradıldıqdan sonra əsasən başa çatdırılmışdır.
Tanınmış tədqiqatçı alim Nazim Mustafanın əməyinin nəticəsi olan
aşağıdakı cədvəllər müasir erməni vandalizminin insanlığa zidd mahiyyətini aydın
göstərir. Bu cədvəllərin başlıca məziyyəti bundan ibarətdir ki, əsər məhz erməni
mənbələrinə əsasən tərtib edilmişdir. Qoy ikili standartlar mövqeyindən çıxış
edərək erməni vandallarını müdafiə edən bəzi Qərb siyasətçiləri havadarlıq etdikləri
erməni millətçilərinin tarixi necə saxtalaşdırmaları ilə daha yaxından tanış olsunlar.
Bəlkə bundan sonra onlar üzlərini həqiqətə doğru çevirərək özlərinə qondarma
tarix yaradanları əsl adı ilə çağıracaq, YUNESKO -nun mədəni dəyərlərin
qorunması haqqında 1954, 1970 və 1972-ci il tarixli konvensiyalarına hörmətlə
yanaşacaqlar.
Yaqub Mahmudov, əməkdar elm xadimi, AMEA-nın müxbir üzvü, tarix elmləri
doktoru, professor
Soyqırıma məruz qalan Azərbaycan toponimləri
Çar Rusiyası dövründə buraxılan xəritələrdə və statistik məlumatlarda
yaşayış məntəqələrinin türkmənşəli adları olduğu kimi saxlanılırdı. Sovet
hakimiyyəti dövründə isə Ermənistanda rəsmi "addəyişmə əməliyyatları" 1935,
1938, 1939, 1940, 1946, 1947, 1948, 1949 1950, 1957, 1962, 1968, 1969, 1977,
1978, 1980-ci illərdə Ermənistan SSR Ali Sovetinin fərmanları əsasında həyata
keçirilmişdir. 1988-ci ilin avqust ayınadək indiki Ermənistan ərazisində 521
türkmənşəli yaşayış məskəninin adı dəyişdirilmişdir.
Ermənistanda dəyişdirilmiş yaşayış məntəqələrinin təqdim olunan siyahısını
"Ermənistan SSR-in inzibati-ərazi bölgüsü" kitabının 1976 və 1988-ci il nəşrləri,
habelə Ermənistan SSR Ali Sovetinin 9 aprel 1991-ci il tarixli fərmanı və 2000-ci ildə
İrəvanda çap edilən Ermənistan Respublikasının xəritəsi əsasında hazırlamışıq.
Addəyişmə əməliyyatı əsasən aşağıdakı qaydada həyala keçirilmişdir.
1.
İlk növbədə azərbaycanlıların soykökü, onun tarixi keçmişi ilə bağlı
yaşayış yerlərinin adlarının dəyişdirilməsinə xüsusi diqqət yetirilmişdir. Məsələn,
Aşağı Türkmənli - Lusaqyuğ (Eçmiədzin), Qorçulu - Mrqaşad (Hoktemberyan),
Sərdarabad - Hoktember (Hoktemberyan). Bayandur - Vağadur (Gorus), Şirvancıq
- Lernakert (Artik).