84
ediyorum səbat, mətanət, fədakarlıq istər. İstər ki, biz özümüzün istiqlala layiq
olduğumuzu isbat edəlim. Bu oldumu, sizi
təmin edərim ki, kimsə haqqımızı
təslim
etməmək cəsarətində bulunamaz. Hankı vicdandır ki, istiqlalı istəyən və ona
ləyaqətini isbat edən bir milləti qəhr etsin. (Alqışlar.)
Əfəndilər! Qafqaziya ehkamı ruhunda heç zaman hürriyyət və istiqlal fikri
hakim olmamışdır. Hürriyyət fikrinin mümməssili (təmsilçisi) olan «Prometey»
Qafqaziya dağlarında zəncirbənd edilmişdi. O daimi zəncirlərini qırmaq
təşəbbüsündə idi. «Prometey»in ruhu Qafqaziyanın butün millətlərində vardır.
Qafqaziya millətlərinin istiqlalı və sərabərlikdə müstəqil olaraq yaşamaları bir
xəyali-beid (uzaq xəyal) deyildir. Qardaş millətimiz olan Şimali Qafqaziya, qapı
bir qonşumuz ermənilər münadibati-dostanəmiz, bütün cüziyyata rəğmən, daimən
səmimi qalan gürcülər bizə bir çox mədəni xidmətləri toxunmuş rus camaatının
mühüm bir qismi ilə əl-ələ verərək Qafqaziyanın müqəddəratını, bu qitə üzərində
yaşayan millətlərin arzusu vəchi ilə təmin edə bilirik (Sürəkli alqışlar, təkrar
alqışlar, yaşa, var ol səsləri.).
Əfəndilər, bu gün Azərbaycanın paytaxtında məclisi-məbusan iftitahındayız
(Millət məclisinin açılışını yapırıq). Azərbaycan bir atəş mənbəyidir. Vətənimiz
hər zaman öz sinəsində bir atəşi müqəddəs bəsləməlidir. Bu atəş əski zamandan
bəri həqiqipərəstlərə rəhbər bir şöleyi-ümid və imam təşkil eyləmişdir. O atəş ki,
bu gün də sərvət və zaman (dövlət, zənginlik) səbəbi və baisi təməddündür
(mədəniyyətdir). Qoy bu atəş Azərbaycan övladlarının sinələrinə dolsun.
Milyonlarla ürəyi bu atəş əbədiyyən sönməz bir məşəl təşkil edib də hürriyyət və
istiqlala doğru getdiyimiz maneəli yolları işıqlandırsın! (Sürəkli və şiddətli
alqışlar...)»
...Alqış səsləri eşidilir. Binanın içərisində də, çölündə də alqış səsləri
göylərə qanadlanır. Alqış səsləri binanın divarlarında, Bakının küçələrində,
evlərində, insanların qəlbində alovlanır. Hər yer səsinin sehrinə, məhəbbətinə
bürünüb. Hər yandan adamlar ümid, şəfqət dolu gözlərlə sənə baxıb deyirlər:
«Yaşa, var ol!».
Parlament binası üzərində üç rəngli bayraq dalğalanır. Bu bayraq türklüyün
(qırmızı), islamın (yaşıl) və müasirləşməyin (mavi) rəmzidir.
Parlament binasına min bir əziyyətlə qaldırdığın o bayraq həmişəlik olaraq
milyonlarla insanın qəlbində əbədi məskən saldı, yaşadı, ömür etdi. Ən ağır
zamanda belə o bayrağa məhəbbəti, o üç rəngə sevgini ürəklərdən silib apara
bilmədilər. Qaranlıq zülmətlərdə, həbsxanalarda, uzaq şimalın soyuğunda belə
adamlar o bayraqdan danışdılar, onu xoş xatirə kimi andılar.
Günlərin bir günü isə Vətən göylərini qara dumanlar alıb, yanan günəşini
söndürəndə, hamı qara geyinib bir küncdə qəmli sükuta batanda, əmin qızı
Ümgülsüm xanım yaşıl bayrağın parlament binası üzərindən endirilib oraya
bolşeviklərin tökdüyü günahsız qanlar rəngində qırmızı parça asılmağına dözə
bilməyəcəkdi.