Aslanova Süsən Yusif qızı
40
ƏDƏBİYYAT
1.
ميركلا نآرقلا
.
2.
Qurani-Kərim, Ərəb dilindən tərcümə edənlər Z.M.
Bünyadov və
V.M. Məmmədəliyev, Bakı, “Qismət” nəşr., 1997.
3.
Babayev A.,
Dilçiliyə giriş, “Maarif” nəşr., 1991.
4.
Qurbanov A.M.,
Ümumi dilçilik, I hissə, Bakı, “Maarif” nəşr., 1989.
5.
Məmmədov Ə.C.,
Ərəb dili, Bakı, “Maarif” nəşr., 1998.
6.
Qrande V.M.,
Курс арабской грамматики в сравнительно-
историческом освещении, Издательство Восточной Литературы,
Москва, 1963.
7.
، يطابنسلا دمحم عيمسلا دبع ، مليوس يلع يكز
، يدادعلاا لولاا فصلل وحنلا ريسيت
، فيرشلا رھزلاا ، ةيبرعلا رصم ةيروھمج
ةعبط ، ةيرھزلاا دھاعملا عاطق
1415
ـھ
/
1998
-
1999
م
.
8.
، ينييلاغلا ىفطصم خيشلا
، ءازجأ ةثلاث يف ةيبرعلا سوردلا عماج
، ةيرصعلا ةبتكملا
اديص
–
، توريب
1995
.
9.
، يطويسلا نيدلا للاج نمحرلا دبع
، اھعاونأو ةغللا مولع يف رھزملا
راد ، يناثلا ءزجلا
او رشنلاو ةعابطلا
عيزوتل
.
Aslanova Süsən Yusif qızı
42
THE RESUME OF ARTICLE ON “DUAL NUMBER IN THE
ARABIC LITERARY LANGUAGE AND ITS
LEXICAL - SEMANTIC FEATURES”
Aslanova S.Y.
Names in the Arabic language change on numbers. In contrast to the
number of other languages, in the Arabic language there are three
grammatical numbers:
singular, dual and plural.
The dual number is formed by addition of the special endings to the form
of singular number of masculine and feminine gender after reduction of case
inflexion, as well as the weak root is restored while formation of dual
number.
The basic morphological indicator of dual number is long aliph. In
regard to the ending of – ni, it drops off in status constructus and before
pronominal suffix.
Names in dual number have a number of lexical – semantic features.
The dual number has full development
only in the Arabic language
where it is spread to all kinds of nouns, adjectives, pronouns; occurs in
verbal forms as well.
İslamaqədərki dövr Ərəbistan yarımadasında tarix və tarixşünaslıq
43
İSLAMAQƏDƏRKİ DÖVR ƏRƏBİSTAN
YARIMADASINDA TARİX VƏ TARİXŞÜNASLIQ
Elşad MAHMUDOV
∗
İlahiyyat Elmləri Namizədi
Əsas mövzusu vaxt-zaman və insan-cəmiyyət olan, kainatın yaradılma-
sından etibarən bilinməsi zəruri olan məlumatları əhatə edən, bəşər övladının
keçmişi, dünəni haqqında məlumat verərək keçmişdən bizə çatan qalıntıların
günümüzdə ortaya çıxan tənqidçi, təhlilçi bir anlayışla tədqiq və təsvir
edilməsi və ya bir nəsildən digər nəslə hekayələrin nəql edilməsi şəklində
tərif edilən, insanlığın cəmiyyət və fərd olaraq bütün fəaliyyətlərini, sosial,
siyasi,
iqtisadi, hərbi, mədəni, dini, elmi və digər sahələrini özündə əks
etdirən, hətta maddə və əşyanın keçmişindən bəhs edən tarix elmi çox qədim
zamanlardan etibarən insanlığın əhəmiyyət verdiyi çox mühüm və aktual bir
sahədir. Azərbaycan dilinə Ərəb dilindən keçmiş və bir çox mənası olmaqla
bərabər əsas etibarilə “vaxtın bilinməsi, bir hadisənin və ya hər hansı bir
şeyin vaxtının təyin edilməsi” mənasına gələn
tarix kəlməsinin etimolojik
olaraq bəzi qeydlərə görə Ərəb dilinə İbrani və ya Fars dilləri kimi xarici
dillərdən keçdiyi deyildiyi kimi onun kök etibarilə Sami dilində ərəbcə bir
kəlmə olduğu da bildirilir.
1
Tarix elmi və ya tarixşünaslıq bəşər övladının yer üzərində yaşamağa
başladığı andan etibarən günümüzə qədər bütün qəbilə, tayfa, xalq, millət,
ümmət və dövlətlərin diqqət mərkəzində olmuşdur. Çünki tarixini bilməyən
bir millət yaddaşını itirmiş bir insan kimidir və əsas
etibarilə keçmişindən
xəbərsiz olan bir cəmiyyətin kiçik yaşlı uşaqdan heç bir fərqi yoxdur. Bu
∗
BDU. İlahiyyat Fakültəsi İslam elmləri kafedrasının müəllimi
1
Tarix emlinin tərifi, məqsədi, mövzusu və faydası haqqında geniş məlumat üçün baxın:
A. Zeki Velidi Togan,
Tarihte Usul, İstanbul 1985, s. 2, 7-18;
Ramazan Şeşen,
Müslümanlarda Tarih-Coğrafya Yazıcılığı, İstanbul 1998; s. 9-14; Mübahat S. Kütükoğlu,
Tarih Araştırmalarında Usul, İstanbul 1997, s. 1-5; Léon – E. Halkın,
Tarih Tenkidinin
Unsurları, (Çeviren. Bahaeddin Yediyıldız), Ankara 1989, s. 3-9.