231
eyəlik etkəylər manqa // Egər ki küçəməsələr üstümə (Məz. 18/19: 14). Qoyma
onların hökmü altında qalım.
eyərlə ~ (-dim, -dinq, -di. -cəx) fel. – yəhərləmək
eyəsiz sif. – yiyəsiz, sahibsiz:
eyeberüçi Bax: yeberüçi
eyenqsə Bax: enqsə
eyi Bax: igi
eylə ~ (-sin, -di) fel. (azərb.) – eləmək: Buyla der, emin eyləsin. Doğru
söyləyir, qoy and içsin.
ez ~ (-mə, -dim, -inq, -dinq, -di, -əcəx, -gən, -ip) fel. - əzmək
Ezayyaş Bax: Esayi
ezət ism. (< azərb. < ər.) – izzət: Biy Krisdosqa haybat da ezət menqi
menqilik. Rəbbimiz Məsihə əbədilik şöhrət və izzət. Sanqa yaraşır haybat da
ezət. Sənə şöhrət və izzət yaraşır.
Ezegel Bax: Ezegiel
Ezegiel (-ninq, -gə, -də) // Ezegiyel // Ezegel, // Yezegie // Yezegiel (-gə) x.
ism. – Yezekil. Yəhudi peyğəmbərlərindən və Bibliyaya daxil olan kitab
müəlliflərindən biri.
Ezegiya Bax: Ezegiel
Ezek. Bax: Ezegiel
ezil ~ fel. - əzilmək: Ezilgən başımdan ayaxıma ança yazıx içinə. Başdan
ayağa qədər günah içində əzilirəm. Bügün sövünüyüx friştəlar bilə da
fərəhləniyix bar yürəkimiz bilə Biyimizninq surp yarutiunundan, xartayğan
duşmannınq ezilməxindən. Bu gün mələklərlə birlikdə sevinirik, Rəbbimizi
müqəddəs dirilişinə və düşmənlərini əzməsinə görə ürəkdən fərəhlənirik.
ezin ~ (-gən) fel. - əzilmək: Baxınqız kerezmənlərin xardaşlarınqıznınq,
xaysı alnınqızğa dır sizinq buzulğan, ezingən, zəhirləngən, sasığan,
həsrətləngən, açıxqan, susağan, xasta, xartlıxta da özgə iştə. Qardaşlarınızın
qəbirlərinə baxın, onların ki, sizin qarşınızda pozulmuş, darmadağın edilmiş,
əzilmiş, zəhərlənmiş, talan edilmiş, həsrətlə yaşamış,
ezüçi ism. və sif. - əzici
Ə
ədami Bax: adami
Ədrinə // Adrina x. ism. – Ədrinə. Hazrki Türkiyə ərazisində şəhər.
əmanət (-ni, -tən, -i) ism. (< azərb.< ər.) - əmanət: Beripmen sanqa,
Varteres, 2 at əmanət. Varteres, sənə 2 at əmanət etmişdim.
əmanətkar (-ğa) ism. (azrb.) - əmanətkar, əmanətçi
əməl (-dən, -i, -inə, -in) ism. (< azərb. < ər.) - əməl: Ber alarğa, Biy, əməlinə
(işlərinə) körə alarnınq (Məz. 27/28: 4). Ya Rəbb, onlara əməllərinə görə ver.
əmir ism. (< azərb. < ər.) - əmir
Əmir x. ism. – albanlar arasında yayğın adlardan biri: Ağsapet Əmir xızı.
Zadig Əmir oğlu.
Əmirə x. ism. – alban mətnlərində keçən şəxs adlarından biri
232
əninq Bax: anınq
ənqkə ədat. - ən: Ənqkə kiçisi, dörtünçi yaşındadır. Ən kiçiyi dörd yaşın
içindədir.
ərçəl (-lərninq) // arçal (-nınq, -ı, -ın) ism. və sif. – xarab: Xazan ərçəl çıxtı.
Qazan xarab çıxdı. Bir xap xınanı... ərçəlin xaldırdı. Bir qab... xarab xınanı atdı.
Ərçəl yürəkli. Xəbis.
ərçəllət ~ fel. – xarab etmək: Ərçəllətiyirmen. Xarab edirəm.
ərçəllix // arçallıx ism. - əxlaqsızlıq, pislik, hörmətsizlik.
əriberi Bax: ariberi
əşkarə // aşgara sif. (< azərb. < frs.) – aşkar, açıq-aşkar: Hali xayda barıyım,
bilmən, yerimninq belgisi manqa əşkarə dügül. Indi hara gedim, bilmirəm.,
yetim mənə məlum (aşkar) deyil. Bununq könülükün aşgara körgüzürbiz. Bunun
həqiqət olduğunu açıq-aşkar göstərəcəyik.
əvəl zrf. (< azərb. < ər.) - əvvəl
əvəl-əvəldən zrf. - ən əvvəldən, lap əvvəldən, əzəldən: Sensen kelini Ata
Tenqrininq, xaysı ki əvəl-əvəldəndir. Əzəli olan Ata Tanrının gəlini sənsən.
əvəlbahar (-nınq, -nı, -da, -dan) // əvəlbağar (-nınq, -da) ism. – ilk bahar,
bahar, yaz: Sen toxtattınq barça çeklərin yerninq (yergəsin dünyanınq, baharnı
// əvəlbaharnı) da yaznı sen yarattınq (Məz. 73/74: 17).
Sən quru yerin bütün sərhədlərini qoydun,
Həm yazı, həm yayı yaratdın.
Egər ki kləsənq bilməgə ki, Günəş xaysı ketxoyadadır, tut əvəlbahardan ki,
mardnınq 20-sidir, 2 kün eksik, ber hər ketxoyağa 30-ar Xojndan başlar. Əgər
günəşin hansı bürcdə olduğunu bilmək istəsən, ilk bahardan ki, martın 20-sinə
təsadüf edir, hər bürc üçün qoç bürcündən hesablayaraq, iki gün əskik olmaqla 30-
30 say.
əvəl-burun zrf. – hər şeydən əvvəl, ilk öncə: Xaytıp nesi artıxtır cuvutnunq,
ya nə fayda ol sunatlanmaxtan? Köp nemə barça nemə bilə. Əvəl-burun bu ki,
inamlı boldu Tenqrininq (Rom. 3: 1-2). Bəs, Yəhudi olmağın nə üstünlüyü var?
Sünnətin faydası nədir? Hər cəhətdən böyük üstünlüyü var. Hər şeydən əvvəl,
Allahın sözləri Yəhudilərə əmanət edilib.
əvəlçinq-ilgərtin Bax: əvəltin
əvəldən zrf. - əvvəldən, əvvəlcədən: Əvəldən edi söz. Əvvəldən söz vardı.
əvəlgi (-dir, -ninq, -gə, -nə, -ni, -də, -dən, -si, -sininq, -sinə, -sin, -sindən, -
silərin, -lər, -lərninq, -lərni, -lərinqizdən, -lərinə) sif. - əvvəlki, öncəki, əvvəlinci:
– əvəlgi yazovdur, xaysı ki barçasında baştir, ne türlü cuvutta alef, urumda
alfa, ladinda A.
- əvvəlinci hərfdir, hamısından başda durur, necə ki yəhudilərdə
“əlef”, yunanlarda “alfa” və latınlarda “A”.
əvəlgiliyin - əvvəlki kimi, əvvəllər olduğu kimi
əvəllix ism. – birincilik, ilkinlik
əvəltin zrf. - əvvəldən, başdan
F
Dostları ilə paylaş: |