BəXTİyar vahabzadə seçİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ İKİ Cİlddə 2/2 CİLD

________________Milli Kitabxana______________ 
229 
 
- Adicə bir işdir bala yetirmək  
Ananm analıq təbiətinə.  
Məlum gerçəkləri dilə gətirmək  
Yaraşmır, ay ana, ləyaqətinə. 
 
Əmanət kassası deyil uşaqlar,  
Xərcindən kəsərək qazanc görəsən.  
Artıq gəlirini orda saxlayıb,  
Sonra faiziylə ömür sürəsən. 
 
Uşaq tək baxırıq oğula, qıza,  
Bilmirik böyüyür ilbəil övlad.  
Rahat yaşamaqçün 
sabahımıza  
Dünən verdiyimiz borc deyil övlad. 
 
Yanında böyüyür... 
Ancaq yaxşı bil, 
Oğul da yar üçün, qız da yar üçün.  
Övladlar, övladlar! Bizimçün deyil,  
Biz onlar üçünük, biz onlar üçün! 
 
Övlad - sevgimizdən göyərən nübar,  
Təzədən yaradır övladlar bizi.  
Odur ki borcunu deyil, 
qoy onlar  
Bizə qaytarsınlar öz sevgimizi. 
 
Ay ana, asandır borcu qaytarmaq,  
Sevgini qaytarmaq çətindir, çətin!  
Övladlıq borcunu ödəmək ancaq,  
Əvəzi deyildir hələ sevginin.  
Övlada borcunu yada salanda,  
Ana sevgisini umur oğuldan.  
Məhəbbət! 
Məhəbbət unudulanda,  
Borcunu istəyir borcludan insan. 
 
  

---

________________Milli Kitabxana______________ 
230 
 
2 
 
Yığılıb məclisə dostlar, tanışlar,  
Oğul ad gününü keçirir bu gün.  
Sağlıqlar baş alır: 
-Bir arzumuz var:  
Daim çiçək açsın qoy sənin ömrün.  
Qapının dalında dayanıb ana,  
Məclisi dinləyir: 
- Sənin zəkana, 
Sənin hünərinə biz ki məftunuq.  
Ana fərəhlənir... 
Ancaq neyləsin,  
İçəri girməyə ixtiyarı yox. 
 
- Bu gözəl dünyaya səni bəxş edən  
Anaya afərin, anaya əhsən!  
Necə fərəhlənir, sevinir ana,  
Qapının dalından baxır oğluna.  
Belə də dərd olar? 
Oğul doğasan, 
Onun şad gününə gendən baxasan?  
Dözmədi...  
İstədi keçib içəri,  
Qışqıra, deyə ki, bayaqdan bəri  
Əhsən dediyiniz ana mənəm, mən,  
Mənəm onu doğub özgəyə verən.  
Saxladı özünü, azca qımışdı. 
Səhərki söhbət 
Yadına düşdü,  
Gəlin demişdi: 
-
 
Cavanlar gələcək, cavanlar ancaq.  
Bugünkü məclisin sənə dəxli yox.  
-
 
Hə, başa düşürəm. 
Nə desin ana, 
Anladı, balanın doğum gününün  
Bir dəxli yox imiş oğul doğana... 
  

---

________________Milli Kitabxana______________ 
231 
 
Olmadı, olmadı bir deyən ona: 
- Bəs doğum günündə şadlıq etdiyin 
Oğulu kim doğub, ay nankor gəlin? 
- Bu gözəl ölkəyə səni bəxş edən 
Anaya afərin, anaya əhsən! 
Dilxor oldusa da sağlıqdan yana, 
Gəlin susdu... 
Bu yerdə o, dinə bilməz.  
Şəninə təriflər söylənən ana  
Qapı dalındadır, 
bilmədi bir kəs. 
  
- Bu sağlıq üstündə indi gərək sən, 
"Ana" mahnısını çalasan bizə. 
Övladın analıq məhəbbətindən 
Qoy atəş çilənsin ürəyimizə. 
 
Oğul bir inamla qalxdı ayağa,  
Divardan tarını aldı ürəklə.  
Ana ürəyini duya bilməyən  
"Ana" mahnısını çaldı ürəklə. 
 
Bəs niyə kövrəldin, gəlin, ay gəlin,  
Öz mərhum ananmı durdu gözündə?  
Bəs ana qəlbinə niyə dağ çəkdin?  
Axı, bir anasan sabah özün də. 
 
Boylusan... Zaman da yaman dövr edir,  
Sən nə ilk anasan, nə də son ana.  
Bəs ana deyilmi, özün söylə bir,  
O qapı dalında qoyduğun ana? 
 
Sən də bir anasan, gəlin, ay gəlin,  
İndini sabaha girov vermisən.  
Əgər qaynanana elədiklərin  
Gəlsə öz başına, götürərmisən? 
 
  

---

________________Milli Kitabxana______________ 
232 
 
Nə tez doğmalaşdın sən yad oğluna?  
Ana öz oğlunun çiyninə yükmüş.  
Sən demə, ananın haqqı yox ona,  
Amma yad qızının haqqı böyükmüş,  
O da haqq, bu da haqq! 
Haqsızlığa bax! 
 
Dəyişir yerini necə də haqlar.  
Dövran dolandıqca, dünənki qonaq  
Bu gün sahib olub, səni ayaqlar. 
 
Balanın ad günü yazıq ananın  
Şad günü olmadı, dad günü oldu.  
Başında turp əkdi o, qaynananın,  
O, gəlin olmadı, o, günü oldu. 
 
Gəlin nə dedisə ər qulaq asdı,  
Gəlin qaynananı bucağa basdı. 
 
Göydən ulduz tökdü amansız gəlin, 
Zərbini göstərdi, 
Qələbə çaldı. 
Üçcə ay keçməmiş bu qansız gəlin 
Evdə hakimliyi əlinə aldı. 
 
Ana danışmadı, 
kiridi. susdu. 
Axı, çoxlarını qınamışdı o.  
İndi öz başına gəldi... 
İşə bax! 
Bircə şey düşünür, bircə şey ancaq:  
"Hər şeyə dözərəm, təki tək balam,  
Qəlbi qırıq balam, o kövrək balam  
Fikir eyləməsin, heç darıxmasın.  
Bir də... evin sirri çölə çıxmasın..."  
Ana başa düşdü: Bu haya, küyə  
Dözməz. 
  

---

________________Milli Kitabxana______________ 
233 
 
Oğluna da o qıya bilməz. 
Yox, yox! Bundan sonra dözüb hər şeyə, 
Gəlinlə bir evdə yaşaya bilməz! 
 
Atdı anasını ikinci oğul  
Anası bir kəlmə dedi: - Çox sağ ol,  
Boğdu içindəki üsyan səsini.  
Dedi: Neyləməli, beləymiş qədər.  
Yığdı boğçasını, düyünçəsini,  
Qocalar evinə köçdü bir səhər. 
 
III Fəsil 
 
Qocalar evi 
 
1 
 
Əyləşir qocalar ikibir, üçbir.  
Qocalar evinin dəhlizlərində.  
Ömür kitabları sətirbəsətir  
Oxunur onların bənizlərində. 
 
Nədənsə danışır solğun baxışlar,  
Orda təəssüf də, təəccüb də var.  
Hansı əzabların şırımlarıdır  
Üzlərdə açılan dərin qırışlar? 
 
Bir ömrün zirvəsi... 
Tərəzi, 
çəki. 
Azmıdır, çoxmudur xeyri şərindən.  
Həyatın qayğısı, həyatın yükü  
Artıq götürülüb çiyinlərindən. 
 
Yoxdur bu dünyadan qəsdi, qərəzi,  
Xoşbəxtmi, bədbəxtmi bu halında o?  
Qurulur içində mizan-tərəzi,  
Görən, nəyi çəkir xəyalında o? 
 

---