BəXTİyar vahabzadə seçİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ İKİ Cİlddə 2/2 CİLD

________________Milli Kitabxana______________ 
234 
 
Tərəzi gözləri... tutuşdu, endi,  
O, ürək açmağa sirdaş axtarır.  
Verib cəmiyyətə borcunu... 
İndi  
Haqqını çəkməyə bir daş axtarır. 
 
Borcunu namusla verən kəslərin  
Haqqını mümkünmü daş ilə çəkmək?  
Yox! O ağırlıqda daş hanı? Yəqin,  
O haqqı borcunla çəkəsən gərək. 
 
Gənclik - arzuların uçuş nöqtəsi,  
Qocalıq - qonduğun sonuncu məskən.  
Sənə pıçıldayır ömrün zirvəsi,  
Düşün, nəyi nəyə qurban vermisən? 
 
İndi qazancın nə, uduzduğun nə?  
Görursən axırda hamısı birdir.  
İstər ağlayana, istər gülənə  
Onsuz da bu dünya həmişə sirdir. 
 
Kim aça bilibdir bu sirri, de, kim?  
Çoxu qora ikən mövüc olubdur...  
"Dünya mənimkidir" söyləyən hakim  
Dünyanın əlində mürmüc olubdur. 
 
Bizə təbiətin verdiklərini  
Zaman alır...  
Bizə qocalıq qalır.  
Hər gələn gedənin tutur yerini,  
Zaman təbiətdən intiqam alır.  
Sönüb ocaqları, sönüb odları,  
Dərin düşüncələr baş alıb gedir.  
Həyat yox, 
arzu yox, 
İndi onları 
Düşüncə tərpədir, fikir tərpədir.  
Yata da bilmirlər...  
Sübhədək oyaq. 
  

---

________________Milli Kitabxana______________ 
235 
 
Oyulur döşəkcə, oyulur balış.  
Adamlar bir yana, 
Sən bir işə bax,  
Qocadan yuxu da bezar olarmış. 
 
Çiynindən düşdümü həyatın yükü,  
Həyatın ləzzəti bitdi büsbütün.  
Arzular eşqinə yox, bunu bil ki,  
İndi yaşayırsan yaşamaq üçün.  
Ölüncə bu yükdən həzər eyləmə! 
Gileylənmə, gəl.  
Çək onu ürəklə! 
Həyat, sən demə,  
Həyatın yükünü çəkərkən gözəl! 
 
2 
 
Qocalar evində səliqə, sahman...  
Otaqda hər kəsin öz guşəsi var.  
Masanın üstündə gözlük, qələmdan,  
Qəzetlər, jurnallar, cild-cild kitablar.  
Dolabın üstündə kibrit və siqar,  
Cürbəcür nüsxəli həblər, dərmanlar.  
Balaca otağın baş divarından  
Cavanlıq şəklini asıb hər biri.  
Güzgüdə özünü gördümü? Bir an,  
Şəkilə zillənir tez nəzərləri. 
 
Bu gün, dünən ilə durur yan-yana,  
Dayanıb arada uçurum - illər.  
Xəyalın xatirə qanadlarına  
Sığınıb, 
Dünənə uçur könüllər. 
Gah ona, 
gah buna dönür baxışlar,  
Təəssüf bu günə, alqış dünənə! 
  

---

________________Milli Kitabxana______________ 
236 
 
Güzgüyə baxanda əyilən başlar,  
Şəkilə baxanda diklənir yenə.  
Bu günü - qocalıq, sabahı - torpaq,  
Dünənlə yaşayır, dünənlə ancaq! 
 
Üç oğul atası çilingər əmi  
Qocalar evinə yenicə köçmüş.  
Dünyanın kədəri, dünyanın qəmi,  
Elə bil çiynindən qəlbinə çökmüş. 
 
Qocalar evinin qaydalarına  
Nə qədər çalışır uyuşa bilmir.  
Yaman ağır gəlir atılmaq ona,  
Pəncərə önündən bir an çəkilmir. 
 
O, hər gün gözləyir, "yox, ola bilməz,  
Atalar, analar atıla bilməz".  
Çırpınır ürəyi bu dar qəfəsdə,  
Gözləri bayırda, qulağı səsdə. 
 
Beləcə günləri o yola saldı, 
Kişinin gözləri yollarda qaldı. 
"Demək haqq da məndə, günah da məndə... 
Onların bir sözü yalan olmadı. 
Ya haqlı, ya haqsız, mən inciyəndə, 
Bir dəfə könlümü alan olmadı, 
Qolunu boynuma salan olmadı. 
Təkliyin qəmini tək özüm yedim, 
Əhvalım, ovqatmı heç sorulmadı. 
Neçə yol hirslənib "gedirəm" - dedim, 
Bir yol qabağımı kəsən olmadı. 
 
Qalmayıb amanım, qalmayıb heyim,  
Könül xanımanım nə tez uçuldu.  
Öz isti yuvamdan köçüb gəlməyim,  
Sən demə, onların könlündən oldu..." 
  

---

________________Milli Kitabxana______________ 
237 
 
Bir gün zəng də çaldı evə çilingər,  
Nəvəsi götürdü dəstəyi... 
- Bəli!  
Bilmədi nə desin? 
Yaşardı gözlər.  
Titrədi dodağı,  
Titrədi dili... 
Nəvəsi qışqırdı: - Cavab versənə!  
Avaranın biri. Susdu o yenə.  
Amma tel-tel oldu qəlbi bu səsdən,  
Dedi: - O düz deyir, avarayam mən.  
Dəstəyi asınca ürəyindəki  
Yaralar qövr etdi... 
Doğulan təki 
Qoca, nəvəsinə adını verdi.  
Nəvə babasına çox bənzəyidi. 
 
Düşündü: "Eybi yox, dolanıb dövran,  
Yerbəyer eyləyər tez-gec hamını.  
Alar mənim nəvəm öz atasından  
Bir gün babasının intiqamını". 
 
Qızıl çərçivədə köhnə bir şəkil:  
Rəqs edir ucaboy, gözəl bir oğlan. 
- O kimdir? 
- Yaxşı bax. 
- Gözüm kor deyil. 
Tanıya bilmirəm. 
Hirsləndi rəqqas: 
- Məni tanımırsan? 
Gözlüyünü tax,  
Bir də yaxşı bax. 
- Səni tanıyıram, onu yox ancaq. 
- Hə... bunu düz dedin, nə qaldı bizdən? 
Çoxdan ayrılmışıq öz-özümüzdən. 
Buro-buro deyən günlərim vardı. 
  

---

________________Milli Kitabxana______________ 
238 
 
Mən idim bəzəyi toy-düyünlərin.  
Qızlar da həsrətlə mənə baxardı,  
Eh, keçən günlərim, keçən günlərim,  
Deyib qoca rəqqas ah çəkdi... 
Yenə, 
Oğrun baxışlarla baxdı şəklinə.  
Qaydadır həsrətlə baxar həmişə  
Cavan gələcəyə, qoca keçmişə. 
 
Cavanın sərvəti - hələ öndədir,  
Qocanın nəyi var - keçmişindədir.  
O: - Keçən günlərə gün çatmaz - deyə  
Siqar tüstüsünü çəkdi sinəyə. 
- Ə... fikir verirəm bayaqdan sənə, 
Çəkirsən dalbadal, çəkirsən yenə. 
Tərgidə bilmirsən, azalt bir qədər, 
Canına yazığın gəlməyir məgər? 
- Nə can? Gün axşamdır, ölümdən danış, 
Artıq nə can qalınış, nə ömür qalmış. 
 
- Deyirsən, tirlənib uzanaq indi? 
Ömrün qalan payı daha şirindi. 
Sən o zəhrimarı bir qədər az çək, 
Gör nə günə salıb səni öskürək? 
Çöldən tapmamısan, axı, bu canı, 
Onun əvəzinə iç o dərmanı. 
- Hansnı; deyirsən? O sarı tozu? 
Özünü aldadıb yaşamaq yetər. 
Dibindən quruyan ağacıq... Bizi, 
Nə gübrə göyərdər, nə su göyərdər. 
- Sus, elə danışma, qorxuram. 
-Nədən? 
- Yox, hələ yaşamaq istəyirəm mən. 
- Bəs mən istəmirəm? 
- Ömür çox gödək! 
- Gec, ya tez, yaranan bir gün gedəcək. 
- İnsan iki dəfə yaşayaydı kaş! 
  

---