BəXTİyar vahabzadə seçİLMİŞ ƏSƏRLƏRİ İKİ Cİlddə 2/2 CİLD
Yüklə 2,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
________________Milli Kitabxana______________ 106 Heç söndürə bilərmi Dəryaların suyu da? Bəs bir bölük külfətim?. Onların hər arzusu Bu ocağa bağlıdır, Axı, külfətim üçün, Könlümdəki ocaqdan Bu ocaq maraqlıdır. Bu ocaqla yaşayır Evdəki lüt balalar, Sinəmdəki ocaqdan Onlara nə fayda var..." Milyonları düşünən Böyük bir qəlb sahibi. Közərən köz önündə Alışır ocaq kimi... Milyonları düşünən, Milyonların yolunda Əriyib muma dönən Müyon-milyon insanın Azadlıq yollarında Çıraq olan, nur olan, Milyonlarçın doğulan, Balacabir külfətin Çörəyidir, suyudur. Milyonların yolunda Atəş udan, od udan Külfətinin yolunda Zəhər udur, qan udur. Milyonlara dərs deyən Mis tiyana baş əyir – Bir balaca külfəti ________________Milli Kitabxana______________ 107 Dolandıra bilməyir. "Yox, yox! Bu mümkün deyil, Sönən ocaqdır, ancaq. Könlümdəki ocaqsa, Daha betər yanacaq..." Ona yağ satmadılar Sabun bişirmək üçün. Ürəyinin yağını Əridərək günbəgün Şair yazdı... Şeirlə Haqqını anlamayan Nadanları bizlədi. Ürəklərin minillik Pasını təmizlədi. Sabun! Şeir! İşə bax! Təsadüfmü bu, ancaq? Hər ikisi təmizük!.. Sən bu təsadüfdəki Ahəngə bax, məğzi gör. Sabun zahir üçünsə, Şeir batin üçündür... Sabundan əl çəkməli! "Bəs mən necə dolanım?" Deyə o, fikrə dalır... Əməllər, arzularla Yaşayanda ucalan, Çörək dərdi çəkəndə Görün, necə alçalır... ________________Milli Kitabxana______________ 108 3. İMTAHAN "Zahida! Gəl soyunaq bir kərə paltarlarımızı! Çıxaraq zahirə batindəki əfkarımızı. Hər kəsin ağı qara isə utansın, a balam!" Sabir O, həqiqət naminə Qələm çaldı... həqiqət! Sabun bişirmək - peşə, Şeir yaratmaq - sənət. Sabun - çörək üçündür. Şeir - ürək üçündür. O, könlünü, eşqini Vətənə, xalqa verdi, Çörəyi də ürəklə Qazanmaq istəyirdi. - Necə?.. - Müəllim olmaq! Körpəcə ürəkləri Pərvazlayıb uçurmaq! Onların nəzərində Arzular dünyasından Minbir kaşanə qurmaq! Balalara hər şeyin Öz yerini tanıtmaq! Ah!.. Onlara... onlara, Özlərini tanıtmaq! Həm bu günü tanıtmaq, İndidən, lap indidən O körpə balalara Dost, düşməni tanıtmaq! Şairim, düz deyirsən. Mən səni anlayıram. Düzü, müəllimliyi ________________Milli Kitabxana______________ 109 Mən bütün peşələrin Ən ucası sayıram. O, elə ulduzdu ki, Bu gün yanır... işığı Bizə sabah görünür. Özü batsa da, ancaq Vətənin göylərində Min-min ulduza dönür. * * * O bilmir ilk mənzili Son mənzili haradır; Bu günkü əməliylə O, sabahı yaradır. Omrü bir nur parçasi O, sabahın carçısı!.. Bəli, müəllim olmaq! Bunun üçün nə gərək? Ona bildirdilər ki, Rəsmi vəsiqə, gərək. Vəsiqə! - Kimdən? - Hardan? Dedilər: - Mollalardan. Yox, yox! O uda bilməz Bu təhqiri, bu dərdi. O ki ana dilindən Dərs demək istəyirdi. İstəyir ki, balalar Bizim ana dilinin O büllur çeşməsindən Nur içib feyz alalar... Bəs bunun mollalara, Bilmirdi nə dəxli var? ________________Milli Kitabxana______________ 110 - Dərs demək istəyirəm Şəriətdən, cənablar, İmtahan edin məni. Dayanıb heykəl kimi, Cahillərin önündə Cahillərin düşməni. Taleyə bax, günə bax, Zamanın hökmünə bax! Zaman öz loğmanını Pəncəsində inlədir. Əsrin nəbzi, nəbzində Döyünən bir arifi Cahil imtahan edir. Zaman - onun ustadı, O, zamanın həkimi. Zamanın qarşısında Dayanıb xəstə kimi... Yağır bir-bir suallar: - De görək, cəhənnəmin Neçə yüz qapısı var? Əsrin hər cəfasına Dözüb dayanan insan, - Əsrin cəhənnəmində Alışıb-yanan insan Sayır qapılarını Xəyali cəhənnəmin... Dözür, buna da dözür, Ona vəsiqə gərək. Özü bilir dalını... Min cənnətə dəyişməz O ki öz amalını. Mənasiz suallara Cavab verir Birbəbir O, bığaltı gülərək. İyirmicə uşağa ________________Milli Kitabxana______________ 111 Müəllim olmaq üçün Ona vəsiqə gərək... Axund nə biləydi ki, Qarşısında dayanan Milyonların ən böyük Dahi müəllimidir. Əsrin ağız dolusu Həqiqət mahnısını Ötən sarı simidir... Böyük müəllim idi O ki, vəsiqəsiz də. O, əzilən xalqının Üsyan deyən səsiydi. Vətən üçün od tutub Alovlanan ürəyi, Onun vəsiqəsiydi. O ürəyin başında Qaysaqlanan yaralar, Daim yanan yaralar, Ən gözəl möhürüydü Onun vəsiqəsinin... Axundda ağıl hanı? Düşünə dərin-dərin, Axund nə biləydi ki, Dayandığı minbərin Kökünə balta vuran Elə bunun özüdür. Bu buxara papaqlı, Bəstə boylu müəllim, Xalqın görən gözüdür. Axund nə biləydi ki, Ona imtahan verən, Bu məğmun, miskin insan – şeirilə çoxdan çıxıb Əsrin imtahanından, Axund nə biləydi ki, Yüklə 2,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|