Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar
Yüklə 7,81 Mb. Pdf görüntüsü
|
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 239
aydınlaşdıracaqlar. Buna əminəm. Yəqin ki, haqqımda hər cür məlumatları var. Necə adam olduğumu siz də yaxşı bilirsiniz. Hər halda, özümə görə pis adam sayılmamışam. Əlbəttə, böyük ağıl sahibi deyiləm. Amma işə can yandırmışam. Həmişə Partiya üçün əlimdən gələni etmişəm. Bəlkə düz demirəm? Necə fikirləşirsiniz, beş illə canımı qurtara bilərəm? Yaxşı, lap olsun on il! Mənim kimi adamlar əmək düşərgəsində də böyük fayda gətirə bilərlər. Axı bircə dəfə ayağı büdrədiyinə görə adamı güllələməzlər. -Özünüzü günahkar sayırsınız? -Əlbəttə günahkaram! -Parsons teleekrana bacardığı qədər çox yarınmağa çalışaraq ucadan qışqırdı. – Siz necə düşünürsünüz, məgər Partiya günahsız adamı həbs edər? -Onun qurbağayabənzər sifəti sakitləşdi, hətta üzündə yüngülvari özündənrazılıq ifadəsi də peyda oldu. -Fikir cinayəti dəhşətli şeydir, dostum!-deyə sifətinə müdrik ifadə verməyə çalışaraq sözünə davam etdi.-Çox məkrli şeydir. Adamı elə yerdə yaxalayır ki, heç özünün də xəbərin olmur. Bilirsiniz mən harada ilişmişəm? Yuxuda! Sizə olanı deyirəm. Harada olmuşamsa, yaxşı işləmişəm. Bacardığımı eləməyə çalışmışam. Heç vaxt da ağlıma gəlməyib ki, beynim belə zir- zibillə dolu ola bilər. Ən pisi də odur ki, bunları yuxuda danışırammış. Heç bilirsiniz, dilimdən hansı sözləri eşidiblər? O, səsini alçaltdı, ağır xəstənin yanında onun diaqnozu barəsində həkimlə danışan adam kimi məhrəm pıçıltıya keçdi. -Demişəm ki, “Rədd olsun Böyük Qardaş!” Gör bir dilimdən necə sözlər çıxıb! Həm də dəfələrlə təkrarlamışam. Amma öz aramızdır, dostum, bircə ona sevinirəm ki, məsələ çox böyüməmiş məni həbs eləyiblər. Bilirsiniz, tribunal qarşısına çıxanda nə demək istəyirəm? Deyəcəyəm ki, “Çox sağ olun!” Deyəcəyəm ki, “İş-işdən keçməmiş məni xilas etdiyinizə görə çox sağ olun!”. -Bəs sizi kim ələ verib?-deyə Uinston soruşdu. -Balaca qızım!- Parsons kədər qarışıq qürurla dilləndi.- Açar deşiyindən mənə qulaq asırmış. Sözlərimi eşidib, ertəsi gün də birbaşa patrulların yanına gedib. Yeddi yaşlı soxulcan üçün çox da pis başlanğıc sayılmamalıdır, elə deyilmi? Fikirləşirsiniz ki, ondan incimişəm? Qətiyyən! Əksinə, fəxr edirəm. Qızımın bu hərəkəti bir daha göstərir ki, uşaqlarıma düzgün tərbiyə vermişəm. Parsons bir neçə dəfə skamyada oturub yenə tələsik yerindən qalxdı. Paraşaya uzun-uzadı baxdı. Sonra əlinin bir hərəkəti ilə qısa şalvarını aşağı saldı. -Bağışla, dostum! Daha dözə bilmirəm. Görünür, həyəcandandır. Parsons iri dalını paraşaya basdı. Uinston əlləri ilə üzünü qapadı. -Smit!-dərhal da teleekranəsəbi qışqırtı eşidildi. - Aıtmış-yetmiş doqquz, Smit U! Əlinizi sifətinizdən çəkin! Kamerada üzü qapamaq olmaz!” Uinston əllərini aşağı saldı. Parsons uzun müddət və səs-küylə özünü boşaltdı. Sonra məlum oldu ki, paraşanın qapağı yaxşı bağlanmır. Kameranı bürümüş dəhşətli iy bir neçə saat çəkilmədi. Parsonsu da apardılar. Kamerada bir ucdan yeni dustaqlar peyda olur və sirli şəkildə yoxa çıxırdılar. “101-ci otağa” çağrılan bir qadının bu sözləri eşidərkən necə büzüşüb yumağa döndüyü və rənginin ağappaq ağardığı Uinstonun diqqətindən yayınmadı. Vaxt isə keçirdi. Əgər onu kameraya səhər gətirmişdilərdə, indi axşam üstü olmalı idi. Əgər gündüz gətirmişdilərsə, onda gecə yarısıdır. Kamerada kişili-qadınlı altı dustaq qalmışdı. Heç kimdən səs-səmir çıxmırdı. Uinstonla üzbəüz uzun dişli və sanki çənəsi olmayan bir nəfər oturmuşdu. Sifəti eynən hansısa iri, amma ziyansız gəmiricini xatırladırdı. Ləkə basmış ətli ovurdları o qədər şişkin idi ki, istər- istəməz adamın fikrindən ağzında nə isə yeməli bir şey gizlətdiyi fikri keçirdi. İşıqlı, qonur “Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 240
gözləri qorxa-qorxa bir sifətdən o birinə zillənirdi. Amma kiminsə baxışları ilə rastlaşanda tez gözlərini yayındırırdı. Qapı açıldı, kameraya yeni dustaq gətirdilər. Onu görəndə Uinstonun bədənindən soyuq gizilti keçdi. Yeni dustaq adi görünüşlü, ilk baxışdan o qədər də rəğbət doğurmayan adam idi. Tutulana qədər yəqin haradasa texnik, ya da mühəndis işləmişdi. Sifətindəki üzgünlüyə baxanda heyrətlənməmək olmurdu. Üzü qurumuş kəllə sümüyünü xatırladırdı. Arıqlıqdan ağzı ilə gözləri çox böyük görünürdü. Gözlərində kiməsə, yaxud nəyəsə öldürücü, qarşısıalınmaz nifrət həkk olunmuşdu. Təzə dustaq Uinstondan bir az aralıda skamyada oturdu. Uinston ona baxmırdı. Amma sadəcə kəllə sümüyündən ibarət üzgün sifət gözlərinin qarşıından heç cür çəkimir, əzab verirdi. İşin nə yerdə olduğunu qəflətən anladı. Bu adam acından ölürdü. Deyəsən eyni fikir kameradakıların hamısının ağlına eyni anda gəlmişdi. Skamya boyu yüngül hərəkət sezildi. Çənəsiz adam gözaltı sifəti kəllə sümüyünə bənzəyən adama baxır, sonra günahkarcasına gözlərini yayındırır, dönüb təkrar bir də baxırdı. Sanki bu sifət qarşısıalınmaz qüvvə ilə onu özünə çəkirdi. Çənəsiz adam yerində qurcalandı, nəhayət ayağa qalxdı, bütün kameradan keçib sifəti kəllə sümüyünə bənzəyən adama yaxınlaşdı. Kombinezonunun cibində xeyli qurdalanandan sonra bir dilim çirkli çörək çıxarıb utana-utana ona uzatdı. Teleekrandan dəhşətli, qulaqbatırıcı bağırtı eşidildi. Çənəsiz adam bir anda özünü arxaya atdı. Sidəti kəllə sümüyünə bənzəyən adam dərhal əllərini arxasında gizlətdi. Hərəkəti ilə təklif olunan çörəkdən imtina etdiyini teleekrana göstərmək istəyirdi. -Bamsted!-teleekran bağırırdı.-İyirmi yeddi-otuz bir, Bamsted D. Çörəyi yerə atın! Çənəsiz adam çörək dilimini döşəməyə tulladı. -Dayandığınız yerdə durun! Üzünüzü qapıya çevirin! Tərpənməyin! Çənəsiz adam əmrlərə tabe oldu. Şişkin yanaqlarının titrəməsini hec cür saxlaya bilmirdi. Qapı cingilti ilə açıldı. Gənc zabit içəri girib bir addım kənara çəkildi. Arxasında alçaq boylu, enli çiyinləri və qüvvətli qolları olan nəzarətçi dayanmışdı. Nəzarətçi məhbusun qarşısına keçdi, zabitin işarəsi ilə onun düz ağzının üstünə dəhşətli yumruq zərbəsi endirdi. Sanki bədəninin bütün ağırlığını bu zərbəyə qoymuşdu. Çənəsiz adamı elə bil top kimi havaya atdılar. Kamera boyu uçub paraşanın yanında döşəməyə sərildi. Bir müddət hərəkətsiz halda yıxıldığı yerdə uzanıb qaldı. Ağzından və burnunun dəliklərindən tünd qırmızı rəngli qatı qan axırdı. Deyəsən huşunu itirmişdi. Asta-asta hıçqırır, bəlkə də inildəyirdi. Nəhayət qarnı üstə çevrildi, çətinliklə də olsa, dizlərinin və əllərinin üstündə dikəldi. Ağzından hələ də selik və qan axırdı, iki yerə parçalanmış protezi düz qarşısına düşmüşdü. Məhbuslar hamısı əllərini dizlərinin üstünə qoyub səssis-səmirsiz oturmuşdular. Çənəsiz adam əvvəlki yerinə qayıtmışdı. Sifətinin bir tərəfi qap-qara qaralmışdı. Ağzı ortasında balaca qara dəlik görünən çəhrayı rəngli yöndəmsiz ət parçasına çevrilmişdi. Arabir sifərindən kombinezonunun yaxasına qan damlaları düşürdü. Baxışlarında bayaqkından da çox günahkarlıq oxunurdu. Qonur gözləri növbə ilə kameradakıların sifətində dolaşırdı. Sanki hamının gözü qarşısında alçaldıldığına görə adamların ona nə qədər nifrət bəslədiklərini aydınlaşdırmaq istəyirdi. Qapı açıldı. Zabit əlinin güclə sezilən hərəkəti ilə sifəti kəllə sümüyünə bənzəyən adamı göstərdi. -101-ci otağa!-dedi. Uinstonun yaxınlığında kimsə içini çəkib yerində qurdalanmağa başladı. Skelet-adam əlləri bir- birinə sıxılmış halda dizi üstə döşəməyə çökdü. Yüklə 7,81 Mb. Dostları ilə paylaş:
|