Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar
Yüklə 7,81 Mb. Pdf görüntüsü
|
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 232
pəncərəsiz kameraya salınmışdı. Gözə görünməyən lampalar üstünə soyuq işıq salırdı. Haradansa qulağı cırmaqlayan asta, lakin aramsız uğultu eşidilirdi. Uinston bunun havalandırma qurğusunun səsi olduğunu düşündü. Qapını, bir də üzbəüzdəki paraşanın yerini çıxmaq şərti ilə kamera boyu divarlara ensiz taxta oturacaqlar bərkidilmişdi. Dörd bir tərəfdən kameraya dörd teleekran nəzarət edirdi.
Qarnındakı küt ağrı sakitləşmək bilmirdi. Sancı onu üstüörtülü maşına basıb naməlum istiqamətə aparanda başlamışdı. Yemək istəyirdi. Nə isə qeyri-insani, vəhşi hissə çevrilən aclıq əhədini kəsirdi. Bütöv bir gün, bəlkə də gün yarım idi ki, dilinə heç nə dəyməmişdi. Səhər, yoxsa axşam həbs edildiyini hələ də bilmirdi. Yəqin heç zaman da bilməyəcəkdi. Tutub bura gətirəndən sonra bir dəfə də olsun yemək verməmişdilər.
Ensiz skamyada əllərini dizinin üstünə qoyub bacardığı qədər sakit oturmağa çalışırdı. Uinston ümumiyyətlə həmişə sakit davranmışdı. Burada isə gözlənilməz bir hərəkət eləyən kimi teleekran adamın üstünə qışqırırdı. Yemək istəyi get-gedə daha da şiddətlənirdi. Hər şeydən çox bir tikə çörək istəyirdi. Nədənsə Uinstona elə gəlirdi ki, kombinezonunun cibində çörək qırıntıları olmalıdır. Cibində nə vaxtdansa hətta bütöv bir dilim quru çörəyin qaldığını düşünürdü. Yoxsa arabir ayaqlarına toxunan bərk şey nədir? Axırda aclıq qorxuya qalib gəldi. Uinston əlini cibinə uzatdı.
-Smit!-teleekran cımxırdı.-Altmış-yetmiş doqquz! Smit U.! Kamerada əlinizi cibinizə salmayın!
Uinston təzədən əllərini dizinin üstünə qoyub donmuş vəziyyət aldı. Bura gətirməmişdən əvvəl onu başqa yerə aparmışdılar. Adi dustaqxana, ya da partulların sərəncamındakı ilkin həbs kamerası idi. Orada nə qədər saxlandığını bilmirdi. Hər halda bir neçə saat qalmışdı. Saatı olmadığından, üstəlik də, kameraya gün işığı düşmədiyindən, vaxtı təyin etmək mümkün deyildi. İlk həbs kamerası üfunət qoxuyan, səsli-küylü yer idi. Təxminən indikinə bənzəyirdi, amma hər tərəfi çirk içərisindəydi. Kiçik kameraya on, bəlkə də on beş məhbus doldurmuşdular. Əksəriyyəti adi cinayətkar idi. Amma aralarında siyasi ittihamlarla tutulanlar da gözə dəyirdi. Uinston hər tərəfdən çirkli insan bədənləri ilə sıxışdırılmış halda divarın dibində oturmuşdu. Qorxudan və qarnındakı sancıdan kamera yoldaşlarına heç bir maraq göstərmirdi. Lakin Partiya
––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 233
* Əvvəli jurnalımızın ötən saylarında
üzvləri ilə digər məhbusların davranışları arasındakı heyrətamiz fərq diqqətindən yayınmamışdı. Partiya üzvlərinin hamısı səssiz-səmirsiz və qorxu içərisində idilər. Adi cinayətkarlar isə, sanki meydan sulayır, heç kimdən, heç nədən qorxmurdular. Onlar nəzarətçilərin ünvanına təhqir yağdırır, əllərindən bir şeyi almaq istəyəndə sərt müqavimət göstərir, divara və döşəməyə ədəbsiz sözlər yazır, paltarlarının kim bilir harasında isə gizlədərək kameraya gətirdikləri ərzağı yeyir, hətta qayda-qanun tələb edən teleekrana çımxırmaqdan da çəkinmirdilər. Digər tərəfdən, adi cinaytətkarlardan bəzilərinin nəzarətçilərlə yaxşı münasibət qurduqlarını görməmək olmurdu. Onları ləqəbləri ilə çağırırdılar, arada dilə tutub qapı deşiyindən siqaret almağa çalışırdılar. Güc tətbiq etmək lazım gələndə isə, nəzarətçilər bu cinayətkarlarla daha yumşaq davranır, hətta əl- qol atmalarına da göz yumurdular. Həbs olunanların əksəriyyəti göndəriləcəkləri icbari əmək düşərgələri haqqında çox danışırdılar. Eşitdiyi söhbətlərdən Uinston belə qənaətə gəlmişdi ki, müəyyən əlaqələr yaratsan və hər şeyin yolunu-yatağını bilsən, düşərgədə baş saxlamaq mümkündür. Orada pulla ələ alma, kiminsə sevimlisinə çevrilmə və hər cür soyğunçuluq mövcuddur, pederastlıq və fahişəlik geniş yayılıb, hətta kartofdan gizlicə araq da çəkirlər. Adi cinayətkarlara etimad daha böyükdür. Xüsusən quldurlar və qatillər özünənəxsus həbsxana aristokratiyasıdır. Ən qara işlərə isə, həmişə siyasiləri göndərirlər.
alverçiləri, oğrular, soyğunçular, qaçaqmalçılar, içki düşkünləri, fahişələr vardı. Əyyaşlar bəzən elə qalmaqal salırdılar ki, onları sakitləşdirmək üçün bütün kamera birləşməli olurdu. Dörd nəzarətçi əl-ayağından yapışdıqları təxminən altmış yaşlarında, döşləri sallanmış, pırpız saçlarının ağ şəridləri hər tərəfə dağılmış nəhəng qadını zorla kameraya salmağa çalışırdılar. Qadın qışqırır, söyür, təpik atırdı. Basa-basda ayaqqabılarını dartıb ayağından çıxarmışdılar. Axır ki, onu içəri sürüyüb düz Uinstonun dizlərinin üstünə atdılar. Az qalmışdı ki, ayaqlarını sındırsınlar. Qadın birtəhər qalxıb oturdu. Nəzarətçilərin ardınca "S... buradan, oğraşlar!" deyə qışqırdı. Yalnız bundan sonra kiminsə ayaqlarının üstündə oturduğunun fərqinə vardı. Birtəhər kənara çəkilib skamyada özünə yer elədi.
-Bağışla, canım,-dedi. -Dizinin üstündə öz xoşuma oturmamışdım. Bu yaramazlar gətirib atdılar. Görürsən, xanımlarla necə rəftar eləməyi də bilmirlər.
-Bağışla, dedi,-heç özümdə deyiləm. Yüklə 7,81 Mb. Dostları ilə paylaş:
|