Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar
Yüklə 7,81 Mb. Pdf görüntüsü
|
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 138
dərinliklərindən üzə çıxır, bir anlığa iri planda görünür, sonra yerlərini eynən özləri kimi digər balacaboy, yerə yapışıq soydaşlarına verərək yox olurdular. Asfalta dəyən əsgər çəkmələrinin boğuq tappıltısı Qoldsteynin mələməsini müşaiyət edirdi. Nifrət İkidəqiqəliyi təxminən otuz saniyə əvvəl başlamışdı. Lakin artıq zaldakı tamaşaçıların yarıdan çoxu qəzəb dolu intiqam nidalarını saxlaya bilmirdilər. Bu qoyun sifətli özündənrazı adamı, onun arxasındakı Avrasiya əsgərlərinin qorxunc qüvvəsini görmək hiddət və qisasın ortaya çıxması üçün yetərli idi. Digər tərəfdən, Qoldsteyn öz görünüşü və fikirləri ilə də dərhal qorxu, qəzəb doğururdu. Ona bəslənən nifrət Avrasiya, yaxud Istasiyaya olan nifrətlə müqayisədə daha dəyişməz, hətta əbədi sayıla bilərdi. Çünki adətən Okeaniya bu dövlətlərdən biri ilə müharibə vəziyyətində olanda o biri ilə sülh sazişi bağlayırdı. Amma qəribə görünən başqa şey idi. Hamı Qoldsteyni aşağılasa da, hamı ona nifrət bəsləsə də, hər gün, bəlkə də gündə min dəfə təlimi rədd olunsa da, nəzəriyyəsinin daşı daş üstündə qoyulmasa da, mitinqlərdə, teleekranda, qəzetlərdə, kitablarda fikirləri cəfəngiyyat kimi gülüş və istehza hədəfinə çevrilsə də, daim ələ salınsa da, nüfuzu əsla azalmırdı. Həmişə onun tələsinə düşən, onun sözlərinə şirniklənən sadəlövh adamlar tapılırdı. Elə gün olmurdu ki, Fikir Polisi Qoldsteynin təsirinə qapılan, əmri ilə hərəkət edən casus və ziyankarları tapıb aşkara çıxarmasın. Qoldsteyn güclü gizli orduya, Dövləti devirməyə çalışan geniş sui-qəsdçilər şəbəkəsinə rəhbərlik edirdi. Şəbəkənin Qardaşlıq adını daşıdığı ehtimal olunurdu. Qoldsteynin bütün yaramaz fikirlərin məcmusu kimi şöhrət qazanan və gizli şəkildə yayılan kitabı haqqında pıçıltı ilə danışırdılar. Əsərin adını bilən yox idi. Adamlar onu, sadəcə, kitab adlandırırdılar. Amma ortalıqda gəzən söhbətlərin boş şaiyələr olduğunu da yaxşı başa düşürdülər. Mövzudan yayınmaq imkanı yarananda hər bir Partiya üzvü Qardaşlıq və kitab məsələsinə toxunmamağı daha üstün tuturdu. İkinci dəqiqənin başlanğıcında nifrət son həddə çatmışdı. Adamlar teleekrandan gələn qoyun mələrtisinə bənzər səsi batırmaq üçün yerlərindən sıçrayıb gücləri gəldikcə qışqırırdılar. Kül saçlı, balacaboy qadın hiddətindən qıpqırmızı qızarmışdı, ağzı sudan bayıra atılmış balıq qəlsəmələri kimi açılıb-yumulurdu. Hətta O`Brayenin ağır sifəti də pörtmüşdü. O, kreslosunda şax oturmuşdu, geniş sinəsi dəniz qabarma və çəkilmələrində olduğu kimi qalxıb-enirdi. O`Brayendən arxa sırada oturan qara saçlı qız isə birdən var səsi ilə "Donuz! Donuz! Donuz!"- deyə qışqırmağa başladı və əlindəki ağır Yenidil lüğətini var gücü ilə teleekrana tolamazladı. Lüğət Qoldsteynin burnuna dəyib döşəməyə düşdü. Qoyun mələrtisini xatırladan səs kəsilmək bilmirdi. Bu ara Uinston adamlara qoşulub qışqırdığının, qarşıdakı kreslonu qəzəblə təpiklədiyinin fərqinə vardı. Nifrət Ikidəqiqəliklərində dəhşətli şey hamının eyni cür hərəkət etməsi deyildi. Əksinə, ən qorxulusu, hətta istəsən belə, bu ümumi prosesdən kənarda qala bilməmək idi. Otuz saniyə keşəndən sonra artıq ətrafındakıları yamsılamağa ehtiyac duyulmurdu. Elə bil hamının bədənindən güclü elektrik cərəyanı keçirdi. Hamıya qorxu və intiqam hissi hakim kəsilirdi. Hamı öldürmək, işgəncə vermək, kiminsə sifətini ağır çəkiclə vurub dağıtmaq istəyirdi. Adamlar üz-gözlərini əyir, qışqırıb nifrin yağdırır, göz görə-görə dəlilik həddinə çatırdılar. Həm də bu qəzəb mücərrəd və hədəfsiz idi. Fanar işığı kimi, onun da istiqamətini istənilən səmtə yönəltmək olurdu. Bəzən Uinston nifrətinin qətiyyən Qoldsteynə deyil, əksinə, Böyük Qardaşa, Partiyaya, Fikir Polisinə qarşı çevrildiyinin fərqinə varırdı. Belə məqamlarda küfr və qəzəb hədəfinə çevrilmiş bu tənha yadfikirlinin, yalan dünyasında sağlam ağıl və həqiqətin bu yeganə mühafizinin tərəfində dayandığını hiss edirdi. Bir saniyə sonra isə o, yenidən kütləyə qoşulur, Qoldsteyn haqqında deyilənlərin hamısını həqiqət kimi qəbul edirdi. Belə anlarda Böyük Qardaşa bəslədiyi gizli nifrət sitayişə çevrlirdi. Böyük Qardaş əlçatmaz büt kimi hamının və hər kəsin başı üzərində yüksılirdi, Asiya ordularının qarşısında qorxu bilməz, qüdrətli sərkərdə kimi dayanır, əsl alınmaz qala təsiri bağışlayırdı. Qoldsteyn isə cəmiyyətdən qovulmasına, tənhalığına, hətta mövcudluğunun sual altında olmasına baxmayaraq, elə təkcə səsinin gücü ilə adamların gözünə sivilizasiya binasını dağıtmağa qadir qorxunc sehrbaz cildində görünürdü.
“Çağdaş dünya ədəbiyyatı. Bədii nəsr. Romanlar. Povestlər”.
Ə
Yeni Yazarlar və Sənətçilər Qurumu – www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 139
Bəzən belə anlarda nifrəti şüurlu şəkildə tamam başqa şəxsə də yönəltmək olurdu. Uinston gecə yarısı dəhşətli qarabasmadan ayılıb özündə başını yastıqdan qaldırmağa güc tapan adam kimi bütün iradi qüvvəsini toplayaraq, ekrandakı sifətə bəslədiyi nifrəti arxa sıradakı qara saçlı qıza tuşladı. Xəyalından biri-birindən gözəl, cəlbedici səhnələr keçdi. Onu rezin dəyənəklə ölüncəyə qədər budayardı. Onu lüt soyundurub dirəyə sarıyar, Müqəddəs Sebastian kimi bədənini oxlarla dəlmə-deşik edərdi. Onu ləzzətlə zorlayar və orqazm anında bıçağı boğazına saplardı. Indi ona nə üçün nifrət etdiyinin səbəbini əvvəlkindən daha aydın başa düşürdü. Gənc, gözəl və antiseks əhvali-ruhiyyəli olduğuna görə, bu qızla bir yatağa girmək istədiyinə, amma niyyətinin heç vaxt baş tutmayacağını bildiyinə görə, qucaqlanmaqdan, oxşanmaqdan ötrü yaradılmış nazik, titrək belində Uinstonun əlini deyil, əlçatmazlığın hamıya meydan oxuyan rəmzini-qırmızı qurşağı gəzdirdiyinə görə! Nifrət son həddə çatmışdı. Qoldsteynin səsi həqiqi qoyun mələrtisinə çevrilmişdi. Sifəti də eyni ilə küt qoyun sifətini xatırladırdı. Sonra bu qoyun sifəti teleekrandan düz üstlərinə gələn iri, qorxunc Avrasiya əsgərinin simasında əriyib itərək görünməz oldu. Əsgər isə sanki ekrandan birbaşa zalı nişan alaraq avtomatdan aramsız atəş aça-aça irəliləyirdi. Qabaq sıralarda oturanların bəziləri özlərini qeyri-iradi kreslonun söykənəcəyinə sıxırdılar. Bir an sonra hamı rahatlıqla nəfəs aldı. Böyük Qardaşın qarasaçlı, qarabığlı, həyat gücü və ilahi sakitliklə dolu üzü ekranı tutaraq düşməni görünməz etdi. Böyük Qardaşın nə dediyini heç kim eşitmirdi. Lakin döyüşün qızğın çağında sərkərdənin əsgərləri ruhlandırmaq üçün qışqırdığı bir neçə anlaşılmayan söz kimi, onun dedikləri də mənasından asılı olmayaraq, yalnız səsi eşidildiyinə görə ürəklərdə inam doğururdu. Sonra Böyük Qardaşın sifəti tədricən ekrandan çəkildi, yerində isə iri hərflərlə yazılmış üç Partiya şüarı göründü:
MÜHARİBƏ - SÜLHDÜR AZADLIQ - KÖLƏLİKDİR CƏHALƏT - QÜVVƏDİR
Özü görünməz olsa da, Böyük Qardaş hələ bir neçə saniyə də teleekrandan adamlara baxırdı. Buraxdığı təəssürat elə güclü idi ki, Partiya şüarlarının arxasından hamının gözünə yenə onun siması görünürdü. Kül saçlı balacaboy qadın özünü az qala qabaqdakı kreslonun üstünə yıxmışdı. Hönkürtü içərisindən çətinliklə anlaşılan səsi ilə "Xilaskarım!-deyə əllərini teleekrana tərəf uzatmışdı. Sonra barmaqlarını gözlərinin qabağına tutdu. Adama elə gəlirdi ki, o, yavaşcadan dua sözlərini pıçıldayır. Elə bu anda zala toplaşanların bir dəstəsi ayağa qalxıb nisbətən yavaş, lakin ahəngdar səslə "BEE-QE!, BEE-QE!"-deyə qışqırmağa başladı. Onlar B səsini uzadaraq arada fasilə verir, sonra kəskin vurğu ilə Q-ni əlavə edirdilər. Ağır dalğalarla zala yayılan bu çığırtılarda ibtidai icma dövrünü xatırladan nə isə vardı. Sanki onların arxasınca çılpaq ayaqların tappıltısı və iri tam- tamların gurultusu eşidiləcəkdi. Qışqırıq səsləri təxminən yarım dəqiqəyə qədər çəkdi. Hisslərinin cuşa gəldiyi məqamlarda belə nəqarətlər tez-tez eşidilirdi. Bu, müəyyən dərəcədə Böyük Qardaşın müdrikliyinə və böyüklüyünə oxunan himn idi. Lakin ondan da daha çox özünühipnoz, olan-qalan ağıl və şüuru da ritmik səs-küydə batırmaq, yox etmək cəhdi idi. Uinston içində bir buz soyuqluğu hiss etdi. Nifrət Ikidəqiqəliklərində ümumi dəlilikdən kənarda qalmağa gücü çatmasa da, bu vəhşi, ibtidai "BEE-QE! BEE-QE!"-qışqırtıları onu həmişə dəhşətə gətirirdi. Təbii ki, hamıya qoşulub qışqırırdı. Başqa cür mümkün deyildi. Hisslərini gizlətmək, sifətinin ifadəsini nəzarətdə saxlamaq, başqalarının hərəkətlərini təkrarlamaq - artıq bunlar hamısı adi hala çevrilmişdi. Lakin arada bir-iki saniyə elə vəziyyət yaranmışdı ki, gözlərinin Yüklə 7,81 Mb. Dostları ilə paylaş:
|