149
bizim təlimin optimal müddətləri adlandırdığımız anlarla tam
uyğun gəlir.”
L.S. Vıqotski və onun əməkdaşları təlimlə əlaqədar iki əqli
inkişaf səviyyəsini müəyyən etmişlər.Birinci çox fəal inkişaf
səviyyəsidir ki, burada şagird gündəlik dərsləri, verilən
tapşırıqları müstəqil surətdə yerinə yetirir, özü dərsə aid
misallar çəkir, müəllimin şərh etmədiyi bəzi cəhətləri izah
etməyə təşəbbüs göstərir və nəhayət, onda əqli inkişaf sonralar
hər hansı bir məsələni heç kimə ehtiyacı olmadan, özü həll edə
biləcək səviyyəyə çatır. L.S.Vıqotski bunu fəal inkişaf
səviyyəsi adlandırmışdır.
Əqli inkişafın ikinci səviyyəsində uşaq bir növ yaşlıların
köməyilə daha yüksək nailiyyət əldə edə bilir. L. S. Vıqotski
bu inkişaf səviyyəsini “inkişafın yaxın zonası” adlandırmışdır.
L.S. Vıqotski bu münasibətlə yazırdı:“ Uşaq nəyi ki, yaşlının
köməyilə etmək iqtidarındadır, bu, onun yaxın inkişaf
zonasını göstərir... Uşağın əqli inkişaf vəziyyəti onun iki
inkişaf səviyyəsinin - fəal inkişaf və yaxın inkişaf zonası
səviyyələrinin köməyi ilə müəyyənləşdirilə bilər.”
Uşaqlarda
əqli
inkişafın
diaqnostikasını
müəyyənləşdirməyin yolları barədə psixoloqlar arasında
müxtəlif fikirlər mövcüddur. Psixoloqlardan bir qrupu əqli
inkişafın göstəricisini şagirdin biliklərə nə dərəcədə müstəqil
yiyələnməsi, yaxud onun hər hansı bir qanunauyğunluğu
müstəqil dərk etmək, abstraktlaşdırmaq və sözlə ifadə etmək
bacarığı ilə müəyyənləşdirməyə təşəbbüs göstərmişlər.
Digər qrup psixoloqlar əqli inkişafı şagirdin müxtəlif
xarakterli
işləri
hərtərəfli
öyrənmə
bacarığı
ilə
müəyyənləşdirirlər.
Üçüncü qrup psixoloqlar əqli inkişafı şagirdin qazanmış
olduğu biliklər sistemi ilə, olara istinad etmək bacarığı ilə
müəyyənləşdirirlər.
150
Yalnız əqli inkişaf səviyyəsini müəyyən etdikdən sonra hər
bir yaşda şagirdə nə qədər bilik verməyin zəruriliyini konkret
dəqiqləşdirmək mümkündür.
Bütün bu deyilənləri nəzərə alsaq, bütövlükdə təlim
fəaliyyətinin cərəyanını aşağıdakı kimi ifadə edə bilərik.
Təlim fəaliyyətinin cərəyanı = bilməmək + fəaliyyət +
məqsəd + ehtiyac + maraq + informasiya mənbəyi + iradi səy.
1992 - ci il.
151
Stressin insan həyatına təsiri və onun
aradan qaldırılması yolları
Son 30 il ərzində gərginlik törədən şəraitin (və ya stress
törədən şəraitin) təsiri nəticəsində əmələ gələn emosional
halların öyrənilməsi getdikcə daha böyük əhəmiyyət kəsb edir.
Bu, insanın təhlükə zamanı, müxtəlif ağır fiziki və zehni işlər
zamanı, təcili və məsuliyyətli qərar qəbul etmək və s.
zəruriyyəti qarşısında etdiyi hərəkətlərdir.
Qeyd etmək lazımdır ki, ayrı-ayrı dövrlərdə insana təsir
edən elə mənfi hallar və elə vəziyyətlər olur ki, bunlar yerli,
lakolizə olunmuş hallar və vəziyyətlər olmayıb qlobal, planet
miqyaslı hallar və vəziyyətlər olur. Ona görə də mənfi hallarda
və vəziyyətlərə qarşı mübarizə bütün bəşəriyyət qarşısında
dayanan vəzifələr səviyyəsinə qalxır. İndi belə vəzifələrdən biri
stess vəziyyətinə qarşı mübarizədir. Təsdiq edən amillərin
ümumi rəyinə görə stress emosional gərginlik vəziyyətidir.
Stress
fizioloji
cəhətdən
U.Kennonun
homeostazis
(homoestazis - orqanizmin fəaliyyətinin daxili şəraitinin
sabitliyidir) və H. Selyenin ümumi adaptasiya sindromu, daha
doğrusu, orqanizmin qüvvətli və ya həddindən artıq qüvvətli
(zədələyici) xarici təsirlərə ( istər fiziki, istərsə də sinir-psixi
emosional yük olsun) cavab olaraq öz ehtiyat qüvvələrini
(birinci növbədə endokrin ehitiyatını) səfərbər edən
özünəməxsus müdafiə reaksiyası haqqında təlimlərində
əsaslandırılmışdır.
Stress- müxtəlif ifrat gərginliklərə orqanizmin qeyri-
spesifik reaksiyasıdır.
Stress vəziyyətində adətən orqanizm özünü müdafiə etməyə
başlayır.
Böyük
yarımkürələrin
qabığı
(akademik
A.Uxtomskinin dediyi kimi, hakim qıcıqlanma elementlər
vasitəsi ilə hipotalamusa (vegetativ və endokrin sistemlərin
152
təmizləyici cihazlarının yerləşdiyi beyin şöbəsinə) siqnal verir.
Hipotalamus (mərkəzi tənzimləyici) həyəcan siqnalı alıb,
müqavimət göstərmək üçün bütün qüvvələrini səfərbər edir.
Əsas reaksiya sistemlərindən (daxili sekresiya vəzilərindən)
təcili olaraq qana hormonlar verilir, maddələr mübadiləsi
fəallaşır, ehtiyat yağ və şəkər səfərbər olunur. Sürətlənmiş
qan axınına verilən eritrositlər hemoqlobinin sayəsində
toxumaları oksigenlə təmin edir. Qida həzmi dayanır və
mədə- bağırsaq traktında azad olunmuş əlavə qan da (enerji)
təhlükəni dəf etmək üçün intensiv işləyən əzələlərə və beyinə
yönəlir.
Stress halları tez-tez və güclü olduqda orqanizmdə energetik
ehtiyatlar
çatışmaya
bilər,
adaptasiya
(uyğunlaşma)
mexanizmləri sıradan çıxır. Hormon balansının tükənməsi,
çatışmaması və pozulması səbəbindən orqanızmin sönməkdə
olan funksiyalarını stimullaşdırmaq getdikcə çətinləşdiyindən
adam, nəhayət, ölə bilər.
Stress, nevroz, əsəb gərginliyi, xroniki vəziyyət daşıdıqda
həqiqətən insanı məhv edir, onu insanilikdən çıxarır, “ təbiətin
tacı” səviyyəsindən aşağı salır. Stress vəziyyətində insan öz
əzəmətini, öz insanlıq şərəfini və ləyaqətini itirir, müflisləşir.
Bu vəziyyət uzun müddət davam etdikdə o nəinki fiziki
xəstəliklərə, habelə mənəvi, əxlaqi xəstəliklərə də mübtəla olur.
Bir sözlə, xroniki stress həqiqətən insanı məhv edir, onun
qəniminə çevrilir.
Stress vəziyyətində adamlar çox vaxt ətraf cisimləri belə
düzgün qavramırlar, hafizələri dolaşır, diqqətlərini başqa
obyektlərə keçirə bilmirlər, gözlənilməz qıcıqlayıcılara qeyri-
adekvat reaksiyalar verirlər. Bəzən tam çaşır, məqsədyönlü
hərəkət edə bilmirlər. Bu termini 1936-cı ildə məşhur Kanada
fizioloqu Q. Seyle təklif etmişdir. O, əvvəlcə yuxarıda qeyd
etdiyimiz kimi fizioloji termin kimi işlənilmiş, sonra isə
insanın davranışını psixoloji səviyyədə təsvir etmək üçün tətbiq
olunmağa başlanılmışdır.
Dostları ilə paylaş: |