99
İnstitutunda laborant, 1971-ci ildən ADPU-də müəllim,
dosent, professor vəzifələrində çalışmışdır. S.Məm-
mədov hal-hazırda ADPU-də “Azərbaycan tarixi”
kafedrasının müdiri vəzifəsində çalışır. Tarix elmləri
doktoru, professor S.Məmmədov 400-dən artıq elmi-
publilistik məqalənin, 5 monoqrafiyanın, 15 dərs vəsaiti
və s. əsərləri bir daha sübut edir ki, Süleyman müəllim
bütün bu naliyyətlərə, bügünkü günə elə-belə yox, böyük
zəhmət, qüvvə və bacarıq sərf etməklə gəlib çatmışdır.
Bu gün İrəvan Pedaqoji Məktəbinin adını şərəflə
qoruyan Süleyman müəllim “İrəvan Pedaqoji Məktəbi
haqqın da düşüncələrim” adlı əsərində yazır:
Hər dəfə İrəvan Pedaqoji məktəbi haqqında dü-
şünəndə gəncliyimin ən qaynar vaxtları yadıma düşür,
1948-ci il iyulun sonları idi. Pedaqoji məktəbə qəbul
olmaq üçün bir neçə nəfər həmkəndlilərimlə İrəvana
gəlmişdik. İrəvan mühiti, ab-havası, adamların davranışı
kənd uşağına bir təhər gəlirdi. Sənəd lərimizi qəbul
komissiyasına verdikdən sonra bizi əvvəlcə aşağı mər-
təbədə - zalda yerləşdirdilər, axşam çağı III mərtə bədə
yataqxanada yer verdilər. Ertəsi gün qəbula gələn abitu-
riyentlərlə tanışlıq üçün bizi akt zalına topladılar. Zalda
xeyli adam vardı. Abituriyentlər 2 nəfər qarşısında
çıxış elədi. Onlar ədəb və qəbul qaydaları, yataqxana,
yeməkxana barədə danışdılar. Sonralar öyrəndim ki,
onlar Texnikumun direktoru Həbib Məhəmmədzadə və
tələbə sovetinin sədri, sonradan məşhur alim kimi tanı-
dığımız akad. Budaq Budaqov imiş. Zalda keçirilən
100
yığıncaq da Budaq müəllimin nitqinə çox məm nuniy yət-
lə qulaq asdım. Sonralar bizim ünsiyyətimiz yarandı. Yeri
gəlmişkən deyim ki, biz texnikuma işlərimizi verəndə
Budaq müəllimgil son kursda idilər.
Yaxşı yadımdadır, sentyabrın əvvələrində Budaq
müəllim birinci kurslarla görüş üçün elanı mənə yaz-
dırdı. Xəttim onun xəttinə oxşadığı üçün çox xoşuna
gəldi və bundan sonra bəzi yazılarının üzünü köçür-
məyi mənə etibar edirdi. Ötən illərdə, hər dəfə Budaq
müəllimlə görüşəndə yadıma 1948-ci ildə İrəvan Pe_
daqoji məktəbində təhsil aldığım illər düşürdü. Birinci
mərtəbədən aşağıda yeməkxana, I-II mətəbədə dərs
keçir, III mərtəbədə yaşayırdıq. Sonralar Budaq müəllim
Ərəboğlu ilə birlikdə otaqları gəzəndə bildim ki, o, tələbə
sovetinin sədridir. Uca, şümşad qamətli, qapqara şəvə
saçları, aram-aram danışığı diqqətimi çəkirdi. Ərəboğlu
Rəşid Hətə mov, Heydər Salahov və digər tələbə yoldaşları
ilə Şircanyan küçəsində gəzdikləri anları, axşam qapıçı
Hüseyn kişinin onları sorğu-suala tutmasını da yaxşı
xatırlayıram. O vaxtlar özümüzü bizə dərs deyən gözəl,
təmkinli, savadlı bəlkə də indiki bəzi Ali məktəblərimiz
səviyyəsinə bərabər dərs deyən müəllimlərimizə - Məm-
məd Həsənov, Təvəkkül Kərimov (dərs hissə müdiri və
riyaziyyat müəllimi), Raziyə İsmayılova (tarix), Surə
Baba yevaya (coğrafiya) oxşatmağa çalışırdıq. Çox təəs-
süf ki, bəd xahlar bu xoş günlərimizi bizə çox gördülər.
Pedaqoji məktəbin I kursunu İrəvanda bitirdikdən sonra
bizi Xanlara indiki (Göygöl) rayonuna köçürdülər -
101
deportasiya etdilər. Burada üç illik məktəb illərimiz yax-
şı keçdi. Lakin İrəvandakı xatirələrim unudulmazdır.
Xanlarda İrəvan pedaqoji məktəbinin əsasını qoyan
gözəl psixoloq, pedaqoq Mehdi Kazımovun xatirəsi
həmişəlik qəlbimdədir. Mehdi müəllim rübün sonunda
«üç» verəcəyi tələbəni psixoloji cəhətcə elə hazırlayırdı
ki, «beş» verdiyi tələbə barədə dinə bilmirdi.
Xanlar Pedaqoji məktəbində aldığımız bilik İrəvan da
aldığımız biliyin bünövrəsi üzərində quruldu. Azərbay-
can tari xindən biliyimin əsasını ağdaşlı müəllimim
Vəli Məhərrəmov qoydu. İndi də əziz müəllimlərim
Sadiq Heydərzadə (biolo giya), Tarix Şirinovu (ədəbiy-
yat), Qaytaran Məmmədovu (tarix), Mənzərə Namaz-
əliyevanın (coğrafiya) dərsə daxil olub, mövzunu
başlamalarını, əsl pedaqoq kimi dərsi yekunlaşdırma-
larını yaxşı xatırlayıram. Təhsil illərində Xanlarda mək-
təbin direktoru İsa Cəfərovu, hərbi hazırlıq və idman,
musiqi dərslərini aparan Cəfər, Bəşir, Təvəkkül və Mamo
müəllimləri o illərdən xatirəmdə qalan, sonra Naxçıvan
Dövlət Univerdite tinin prorektoru işləmiş, riyaziyyatçı
Qasım Mustafayevi, pedaqoji məktəbi fərqlənmə diplo-
mu ilə bitirənlərdən: BDU Partiya komitəsinin katibi
işləmiş, tarix elmləri doktoru, professor, kafedra müdiri,
Qurban Bayramovu, Əmrahı, İmam verdi Hacıyevi
həmişə yada salıram. Sonralar Təhsil Nazirliyində
kadr lar, Nəşriyyat və Poliqrafiya şöbələrinin müdiri iş-
ləmiş, hazırda «Məktəb» jurnalının baş redaktoru Nəcəf
Nəcəfov, Xanlarda (Göygöl) yaşayan Abdulla Qasımov,
102
ADPU-nun Pedaqogika kafed rasının dosenti Abbas
İsmayılov, Yazgül, Billurə, Giləxanım, Yaqut adlı qız,
əmim oğlu Qasım Məmmədov, Hüseyn Hüseynov, əziz
dostum Yunis Abbasov fəal tələbələr sırasında idilər,
onlar xatirimdə və düşüncələrimdə yaşayırlar.
103
ABBAS İSMAYILOV
Abbas Kərbəlayı Məhəmməd
oğlu İsmayılov 1927-ci ildə Qərbi
Azər baycanın (indiki Ermənistanın)
Göyçə maha lının (Krasnoselski ra-
yo nunun) Ardanış kəndində varlı
ailə də anadan olmuşdur.
1935-ci ildə Ardanış kənd yed-
diillik məktəbinin birinci sinfinə
daxil olub və həmin məktəbi 1941-
1942-ci dərs ilində bitirmiş, 1945-ci ilin may ayına
kimi kolxozda çalışmışdır. 1945-ci ilin may ayında
Krasnoselski RHK-nın göndərişi ilə Kirovakan Kimya
zavodunda işləmişdir.
1946-cı ilin avqust ayında İrəvan Pedaqoji mək-
təbinə daxil olduğu üçün işdən ayrılmışdır. Amma
bəzi səbəblərə görə həmin il Pedaqoji məktəbdə oxuya
bilməmişdir. Buna baxmayaraq 1947-ci ildə yenidən
Pedaqoji məktəbə imtahan verərək qəbul olmuşdur.
Pedaqoji məktəbin Azərbaycanın Xanlar şəhərinə kö-
çürülməsi ilə əlaqədar 1950-51-ci dərs ilində Xanlar
şəhərində (Pedaqoji Texnikumu) bitirən Abbas müəllim
müəllimlərin təkidi ilə keçmiş V.İ.Lenin adına APİ-yə
oxumağa göndərilmişdir. Elə həmin il İnstitutun tarix
fakül təsinin birinci kursuna daxil olub, 1955-ci ildə oranı
bitirib, təyinat ilə Salyan rayonunun Parça-Xalac kənd
Dostları ilə paylaş: |