Cəlil Cavanşir
Yüklə 2,12 Kb. Pdf görüntüsü
|
İçməyə çağırırdı. Mən isə evə gedib yatmağı düşündüyüm üçün axmaq bir bəhanə uydurdum. “Bu gün saatım evdə qalıb, gələ bilməyəcəm”. Heç nə demədi. Sağollaşıb avtobusa minəndə saata baxdım, saat yed- diydi... *** O gün evə çatan kimi yatmağı düşünsəm də, olmadı. Facebookda gəzişdim bir az. Tanış- lara, köhnə sevgililərə yazdım: “Təkəm. Hü- zünlüyəm. Darıxıram.” Absurd cavablar aldım: “Darıxma. Keçəcək. Təklikdəndir.” Sevişməyə cəsarət edə bilməyən qadınların şıltaqlığı tutur sosial şəbəkələrdə... Facebookda qəribə “smaylik”lərə nifrət edi- rəm... Yerimə uzanıb yorğanı başıma çəkdim. “Günlərim necə də yeknəsəkdir” deyə dü- şündüm. Yata bilmədim. Qalxıb işığı yandır- dım. Dünən zibillikdən tapdığım krossvor- dun bütün boş damalarına eyni sözü yazdım –“darıxıram...” Qəfil telefonum işıqlandı. Səssiz rejimdəki telefonlara göz atmasaq zəng gəldiyini hiss etmirik. 85 O idi. Görüşmək istəyirdi. Saatımı qolumdan açıb çarpayının üstünə atdım. Bu gecə saata baxmayacaqdım... 86 dörd Evli qadına aşiq olmaq əzabı İ.C. üçün... İçkinin təsirindən bu dəfə ayaqlarım tutul- muşdu. Sol ayağımdakı trombdan müalicəyə başladığım üçün günümün çox hissəsi evdə keçirdi. Bütün günü facebook-da üzünü görmədiyim o qadınla danışırdım. Əvvəlcə qardaşımın evinin bir otağına sığınmışdım, sonra isə ayrıca kirayə mənzil tutub kitab-dəftərimi və bir-iki dəst paltarımı da götürüb köçmüşdüm birotaqlı mənzilə. Facebook-dakı dostum da insaf edib skype- da gül camalını göstərdi və beləcə mənim təkliyimə və tənhalığıma o qadının həyəcanlı baxışları və şirin səsi qənim kəsildi. Müalicəm uğurla getdiyi üçün içki ilə əvvəlki ayrılmaz dostluğumuz pozulmuşdu. Hər şeyə ayıq başla, sağlam analitik təfək- kürlə baxa bilirdim. Yəni, hisslərimin ağlıma qalib gəlmək şansı sıfıra bərabər idi. İsrarla məni görüşə çağırması, “mənə öz kitablarını gətir” deməsi ürəyimcə olsa da, bu görüşdən qaçırdım. Amma həyatımda ciddi boşluq yaranmışdı, tanıdığım, ünsiy- 87 yətdə olduğum bütün qadınlar ya çıxıb get- mişdi, ya da mən uzaqlaşmışdım onlardan. Dostum da tez-tez deyirdi ki, “Kədərli, qara- mat statuslarınla bezdirmisən qadınları. Birdəfəlik başa düş ki, qadınlar kədərli, məğ- lub kişiləri yox, güclü, pozitiv kişiləri sevir”. Sözün açığı heç nə umrumda deyildi. Sonun- cu münasibətdən geriyə ancaq kədərli xati- rələr qalmışdı. Birlikdə olduğum qadın baş- qasıyla yatandan sonra bütün əhvalatı nöqtə vergülünə qədər mənə danışıb bağışlanma- ğını istəmişdi. Əvvəlcə bağışlamışdım, sonra nəyə isə əsəbləşib onu da biryolluq həya- tımdan silməyə qərar vermişdim. Deyirəm axı, ağılla hisslərin çarpışmasında ağılın qalib çıxdığı günlər idi. Uzun müddət facebook-da danışdığım tələbə qız görüş- məyi təklif elədi. Düşünmədən qəbul edib, onu münasib kafelərin birinə dəvət elədim. Sözün açığı sadəcə tanımadığım biri ilə dərd- ləşməyə ehtiyacım vardı. Kədərli, hüznlü halımla oturub kitab vərəqləyirdim ki, gəlib çıxdı (Sözün açığı kitabı oxumaq üçün yox, vaxtımı öldürmək üçün vərəqləyirdim). Ordan-burdan xeyli söhbət elədik, kompli- ment deyib, kompliment eşitdim və eqomu xeyli doyuzdurdum. Qalxmağa hazırlaşanda əlimdən tutdu. Bütün bədənimdən qəribə bir gizilti keçdi və hiss etdim ki, dəhşətli şəkildə onu arzulayıram. O isə 19 yaşlı bir qızın edə 88 biləcəyi məhrəmliklə əllərimi kiçik əllərinin içində bərk-bərk sıxır, hərdən də gözlərimin içinə baxırdı. Hər ikimiz nə istədiyimizi bilirdik, amma olmazdı. Onu evimə dəvət edə bilməzdim, çünki qarşımı kəsən çoxlu səbəblər vardı (Təcrübəsiz bir qıza bu vicdansızlığı edə bilməzdim). Evə dönüb içki şüşəsinə cumdum. Bəzi hallarda siqaret və içki qadını əvəz edir, daha doğrusu unutdurur. Amma bəzi hallarda... Çox içmək səhhətimə ziyan olduğu üçün o gün azacıq içdim və içimdəki ağırlıq əriyib gedənə qədər ağladım. Sonra yenə axşam düşdü, feyzbukda hüznlü statuslar yazıb siqareti siqaretə caladım. Heç kəslə danışmaq istəmirdim. Yazılan PM-lərə cavab vermədən silirdim və başa düşürdüm ki, hər kəs yüngülvarı təsəlli ilə özünü canıyanan göstərməyə çalışır. Onun üçün darıxırdım. Feyzbuk səhifəsinə, səhifədəki fotolarına dəfələrlə baxdım. “Çox gözəldir” deyə düşündüm. Gecə yarısını keçəndən sonra ondan PM gəldi. Skaypa dəvət edirdi. Narahatçılıqla, bir az da həyəcanla skaypı açdım. Salamlaşdıq və o ərindən, onu necə sevməyindən danışmağa başladı… 89 Növbəti günlər bu söhbətlər qətiyyən xoşu- ma gəlməsə də, onunla söhbət eləməyə can atırdım. Əri haqqında söhbətləri bitəndən sonra, bir-birimizə şeirlər oxuyurduq. Yazıq şairlər… Atilla İlhan, Nazim, Küçük İskəndər, Qismət, Aqşin, Salam…. O çox gözəl şeir oxuyurdu və bilgisayarımın kiçik monitorunda onun görüntüsü, qulaq- cıqlardan ta ürəyimə qədər işləyən həyəcanlı səsi mənə təkliyimi unutdururdu. Onunla sağollaşan kimi birbaşa yatağa uzanıb, onu düşünə-düşünə yuxuya gedirdim. Yeniyetmə kim... Hər gün eyni narahatçılıqla onunla online görüşümüzü gözləyirdim. Şansızlıqdan mən onun əri ilə bağlı söhbətlərini dinləməyə məcbur idim… Ağrılarım azalan günlərin birində görüşmə- yə qərar verdik. Sakit kafelərin birində görüşüb çay sifariş verdik. O çox rahat və sərbəst idi. Boynu xəzli gödəkçəsini çıxar- madan qarşımda oturub gülümsəyirdi. O an içimdə hansı təlatümün baş verdiyini isə sözsüz ki, anlamırdı. Bu masada tez-tez əri ilə birlikdə oturduqlarını danışırdı… O gün içimdəki ümidsizliyi boğmaq üçün avtobus dayanacağına qədər bərabər getmə- yi təklif elədim. Könülsüz razılaşdı. Amma 90 Yüklə 2,12 Kb. Dostları ilə paylaş:
|