Cəlil Cavanşir
Yüklə 2,12 Kb. Pdf görüntüsü
|
altı Hovuz və hamam Ötənlərdə oğlumla kiçik bir söhbətimiz oldu. Daha doğrusu evin xanımı evsizlikdən, şə- raitsizlikdən şikayətlənəndə oğlum da söh- bətə qoşuldu: - Niyə ev almırsan, ata? - Alacağam, oğlum. - Bəs maşın? - Onu da alacağam. - Evimizin hovuzu da olacaq? - ... - Deyirəm ki, evimizin hovuzu olacaq? Yekə hovuzlu ev alaq. Mən də girib üzərəm. Oğluma nə cavab verdiyimi dəqiq xatırlamı- ram. Amma xəyallar məni uşaqlıq illərinə apardı. ...Sadə, iki otaqlı kənd evində böyümüşəm. Sadə müəllim maaşı ilə dolanmışıq. 97 Valideynlərimizdən heç nə tələb etmədən, aza qane olmuşuq. Arzularımızı ürəyimizdə saxlamışıq ki, atam naümid halda qaşlarını çatmasın, nənəm deyinməsin, anam ağlamasın... Yamaqlı şalvarla, “taxta qaloş”-İran qaloşu deyilən çox keyfiyyətsiz qaloşla getmişəm məktəbə. Dərsliklərimiz, dəftər-qələmimiz də ürəyimiz istədiyi kimi olmayıb. Bir çantanı dörd-beş il sürümüşəm arxamca. Atamın, şəhərdə yaşayan qohumlarımın paltarlarını geyinmişəm. Gecələr neft lampasının işığında “Kapitan Qrantın uşaqlar"ını, “Don Kixot”u”, “Qulli- verin səyahəti”ni, “Robinzon Kruzo”nu, “Qırmızı qvardiya”nı, “Balaca şahzadə”ni oxumuşam... Qışda saat altı olmamış kəndimizdə həyat dayanardı. Evlərin pəncərəsindən közərən neft lam- paları kəndimizə miskin bir görkəm verirdi. Dərsdən sonra sinif yoldaşlarımın kitabların- dan növbəti mövzunu köçürürdüm. 98 Müəllimlərimiz bütöv dərsi, 45 dəqiqə kons- pekt yazdırırdı. Çoxumuzun barmaqlarının ucu qabar olardı. Uşaqlığı sovet imperiyasının çökdüyü dövrə düşən yüz minlərlə həmyaşıdım kimi, məhrumiyyətlər görmüşəm. 14-15 yaşıma qədər içməli suyu qonşuların həyətindən, küçədəki bulaqdan daşımışıq. Hamamımız isə heç olmayıb. Hər həftə anam odun peçini qalayır, su qız- dırır, bizi növbəylə alüminium vannanın içində çimdirirdi. Böyüdükcə özümüz o vannanın içində çim- məyə alışdıq. Elə hərbi xidmətə gedəndə də, universitetə qəbul olunanda da eyni vannanın içində çim- mişəm. Hamamı olan qonşulara, qohumlara həsəd aparırdım. Yayda üzümüz gülürdü. Havalar qızan kimi arıxanada özümüzə “hamam” düzəldirdik. 99 Payız yağışları başlayana qədər “letni hamam” işimizə yarayırdı. Bütün yayı Nazar çayının axarının qarşısını daşla kəsib “ambarça” düzəldirdik. Saatlarla sudan çıxmırdıq. İllərlə ən böyük arzum təzyiqlə axan ilıq suyun altında yuyunmaq olub. 13 il əvvəl kəndimizdən çıxanda, qərar ver- dim ki, bir daha geriyə qayıtmayım. Hamamsızlıq, ürəyim istədiyi kimi yuyuna bilməməyim məni ən çox bezdirən səbəblərdən idi. Kirayə yaşadığım evlərin mənim üçün yega- nə maraqlı tərəfi daimi isti suyun, hamamın olması idi. Bəlkə də güləcəksiniz, amma hamam hər zaman mənim üçün nisgilli bir istək olub. İndi uşaqlıq xatirələrimi başlı-başına buraxıb gəldiyim o kənd, o ev çox dəyişib. İllərlə həsrətini çəkdiyimiz hamam da var, təzyiqli duş da. 24 saat işığı yanır evimizin. Hər dəfə kəndə gedəndə qəribə hisslər keçi- rirəm. 100 Həyətin bir küncündə balaca bir uşaq, dü- yünlü olduğu üçün yarılmayan fıstıq kötü- yün üstündə oturub həsrətlə o hamama ba- xır. *** Oğlumla qısa söhbətimizdən sonra saatlarla özümə gəlmədim. Mən adicə hamam arzusuyla yaşayırdım, oğlum hovuz arzulayır. Mən dərsik üçün sinif yoldaşlarımın qapısını döyürdüm, o 5 yaşında internetdə oyunlar oynayır. Mən arzularımı içimdə boğurdum, o dilə gətirir. Amma xoşbəxtəm. Mən uşaqlığımı yaşaya bilməmişəm, o isə xoşbəxt uşaqlardan biridir. Onu da bilirəm ki, bir gün uşaqlığımı ona danışsam, nağıl zənn edəcək... 101 yeddi Evimizdəki yad adam Bəri başdan deyim ki, bu nə gileydi, nə də narazılıq. Bu ölkədə yazı-pozuyla məşğul olmaq izti- rabdan, məhrumiyyətdən, problemdən başqa bir şey deyil. Bilirəm, ağzıgöyçəklər yüz söz deyəcək bu yazıdan sonra. Onu da bilirəm ki, haqlı olaraq “narazısan, get başqa işlə məşğul ol” deyəcəklər. Deyin dostlar, deyin. Bu ölkədə ən asan şey bir yazarı qabağına qoyub uşaq kimi danlamaqdır. Çox dedilər “qayıt bu yoldan”, “get düz- əməlli bir işlə məşğul ol”, daha pullu, daha perspektivli təkliflər də etdilər. Getmədim, gedə bilmədim. Yox, bəlkə də getməyə cəsa- rətim çatmadı. Şöhrət, tanınmaq, oxunmaq, tərif eşitmək yolumu kəsdi, yolumu bağla- dı... Etiraf edim ki, yazmağa başlayanda nə ədəbiyyata, nə mədəniyyətə, nə də ölkəyə, millətə xidmət etmək məqsədini qarşıma qoymuşdum. Bütün bunları fikirləşəcək yaş- da deyildim neft lampasının işığında cızma- qaralar edəndə... 102 Yüklə 2,12 Kb. Dostları ilə paylaş:
|