Çobanoğullari uc beyliĞİ DÖnemine ait gideros fetiHNÂmesi (683 / 1284): ÇEVİRİ ve değerlendirme



Yüklə 11,14 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə17/23
tarix08.07.2018
ölçüsü11,14 Mb.
#54577
1   ...   13   14   15   16   17   18   19   20   ...   23

 Çobanoğulları Uc Beyliği Dönemine Ait Yeni Bulunmuş…  

                      

 

 

109



malzeme sıkıntısı ya da bunların nakledilmesi, usta sıkıntısı, ağır kış şartları, 

şiddetli soğuk veya aşırı sıcaklar, tabip sıkıntısı vb.

91

 

Gideros  kuşatmasına  gelince,  Yavlak  Arslan  kullandığı  mancınıkları 



kale  yakınlarındaki  ormanlarda  imal  ettirip  naklettirmiş  olmalıdır.  Çünkü 

bunları  Kastamonu’dan  130  km.  mesafeye  engebeli  çetin  bir  araziden 

nakletmek  mümkün  görünmüyor.  Bunun  için  ise  orduda  mimar,  mühendis, 

usta,  marangoz  ve  yük  çeken  hayvanların  bulunması  şarttır.  Büyük 

mancınıkları  birkaç  arabanın  çekmesi  elzemdir.

92

  Yavlak  Arslan’ın, 



dönemine  göre  gelişmiş  kuşatma  teknolojisine  sahip  olması  ve  Gideros’u 

kısa  sayılabilecek  bir  süre  zarfında  fethetmesi,  Çobanoğullarının  kale 

muhasarası alanında büyük bir birikim kazandıklarının bir göstergesidir. 

Mancınığın çeşitlerinden olan mağribî ve frengi mancınıklar ağır taşlar 

fırlatır;  bir  tür  hafif  mancınık  olan  arrâde  ise  daha  hafif  taşlar  atmak  için 

kullanılırdı.

93

  Mağribî  mancınık,  isminden  de  görüldüğü  üzere  İslâm 



dünyasının  batısında  geliştirilmiş  bir  türdür.  Mağribî  mancınığa,  garbî 

mancınık  da  denilmiştir.  Bununla  daha  çok  taş  fırlatılırdı.  I.  Alâaddin 

Keykubâd zamanında Kâhta kuşatmasında (1226) Emir Mübârizeddin Çavlı 

yönetimindeki  Selçuklu  ordusunda  mağribî  mancınık  bulunuyordu.  Frengî/ 

Frencî/ Efrencî denilen mancınık çeşidi ise Avrupa (Frank) mancınığı olarak 

bilinir.  Bunlarla  mağribî  mancınıklar  bazı  özellikleriyle  birbirinden 

ayrılmıştır.

94

  Memlûk  sultanı  Baybars  da  1265  yılında  Arsuf  kalesi 



kuşatmasında,  çevredeki  ormanlarda  gizlice  dört  büyük  mağribî  ve  efrencî 

mancınık  ile  çok  sayıda  küçük  mancınık  inşa  ettirmişti.  Yine  Şam’da 

parçalar  halinde  yaptırdığı  büyük  mancınığı  da  getirtmişti.  Baybars,  kale 

kuşatmalarında o kalenin topografik özelliklerine göre taktikler uygulayarak 

başarılı  oluyordu.  Ağır  silahları  uzakta  imal  ettirip,  sonra  kale  önlerine 

getirtiyor ve gizlilik içinde hareket ediyordu. Onun halefleri olan Kalavun ve 

Eşref  Halil  de  Trablus  (1289)  ve  Akka  (1291)  gibi  güçlü  Haçlı  kalelerinin 

kuşatmalarında büyük mağribî ve efrencî mancınıklar kullanmışlardır.

95

 

                                                            



91

  XI-XIII. yüzyıllar arasında Anadolu ve Suriye bölgesinde Haçlıların İslâm beldelerindeki 

kaleleri kuşatmalarına ve Türklerin de Haçlı kalelerini muhasaralarına dair ilginç örnekler 

için bkz.: A. Usta, Haçlı Seferlerinde Kuşatma, Yeditepe Yay., İstanbul 2015. 

92

  Ortaçağ İslâm devletlerinde kale kuşatmaları ve silahlar hakkında bkz.: M. Uyar, “Âdab el-



Harb  ve’ş-Şeca’a’ya  Göre  Hisar  ve  Kuşatma  Geleneği”,  Tarih Araştırmaları Dergisi

25/40 (2005), s.215-224. 

93

  S.  H.  Kortel,  Delhi Türk Sultanlığında Teşkilat (1206-1414),  TTK,  Ankara  2006,  s.313-



314. 

94

  Mağribî ve frengî mancınıklar için bkz.: Göksu: Türkiye Selçuklularında Ordu, s.359. 



95

  Usta, Haçlı Seferlerinde Kuşatma, s.210-233. 




                                                                      C. YAKUPOĞLU ve N. MUSALI 

 

110



Yavlak Arslan’ın kuşatma esnasında kullandığı diğer bir etkili silah da 

yangın  çıkartmak  için  petrole  bulaştırılmış  yakıcı  maddeler  birleşimi  olan 

neffâtedir.  Bu  maddeyi  kullanan  ustalara  da  neffât  (neftî)  denir  ki  neftçiler 

demektir. Orduda neffât denilen, sanatı ateş yakmak, yangın çıkarmak olan 

neftçiler  ve  barutçular  bulunurdu.  Neftçiler,  şehri  yakmak  için  neft 

hazırlarlar  ve  bunu  tutuşturup  mancınıklarla  kaleye  ve  şehrin  içlerine 

fırlatırlardı.

96

 



Gideros’un  savunmacılarına  gelince,  onların  kullandıkları  ağır  silahlar 

arasında  taş  atan  mancınıklar  ile  tîr-i çarh  denilen  çark  okları 

zikredilmektedir.  Bunlar,  sert  ağaçtan  yapılan,  kısa  boylu,  demir  temrenli, 

ayak yayı ile atılan harp oklarıdır.

97

 

5.4. Gideros’un Fethi 



Fetihnâmeden  anlaşılacağı  üzere,  iki  hisardan  oluşan  ve  Bizans’ın 

Çobanoğulları  sınırındaki  en  müstahkem  kalesi  olan  Gideros’u  fethetme 

konusunda  karar  alan Yavlak  Arslan, merkez kuvvetleri  ve  bölgedeki  Türk 

kabilelerinin  savaşçılarından  oluşan  ordusuyla  yola  koyulur.  Pazar  gününe 

denk gelen 4 Recep 683 / 17 Eylül 1284

98

 tarihinde Gideros civarına ulaşılır. 



Kale önlerinde yerel Bizans kuvvetleri ile Trabzon Komnen Devleti’nden ve 

Leşkerî  Ülkesi’nden  gemilerle  gelmiş  olan  destek  birlikleri  Türk  ordusuna 

karşı koyar. Leşkerî Ülkesi tabirinin İznik Krallığı’nın Laskaris hanedanının 

isminden  geldiğini  ve  burada  Anadolu’nun  Bizans’a  bağlı  kuzeybatı 

bölgelerinin Karadeniz sahillerinden gelen bir yardımdan söz edildiğini daha 

önce ifade etmiştik. O yıllarda Bizans’ın önemli limanları içinde Gideros’a 

en yakın olan limanın Amasra olduğunu göz önünde bulundurursak, yardım 

birliğinin de buradan intikal ettiğini düşünebiliriz. Zira söz konusu dönemde 

Amasra’da  Bizans  yönetimi  devam  etmekte  olup,

99

  bu  kasabada 



Cenevizlilerin de bulunmasına rağmen yardımın onlardan değil de, buradaki 

Bizans  kuvvetlerinden  geldiği  anlaşılıyor.  Kaldı  ki  fetihnâmede 

Cenevizlilerden  bir  destek  geldiği  konusunda  bilgi  yoktur.  Eğer  böyle  bir 

destek  gelmiş  olsaydı,  zaferin  önemini  daha  etkili  bir  şekilde  vurgulamak 

                                                            

96

  Selçuklu ve İlhanlıların kale kuşatmaları sırasında neft kullandıklarına dair bkz.: İbn Bibi, 



el-Evâmiru’l-Alâiyye, C. II, s.46,114; Aksarayî,  Müsâmeretü’l-Ahbâr, s.242; Uzunçarşılı, 

Medhal, 1988, s.108. 

97

  M.  F.  Köksal,  “Divan  Şiirinde  Okçuluk  Terimleri’ne  Ekler”,  TÜBİAR,  Sayı:  10  (2001), 



s.238. 

98

  Belirtilen Hicrî tarih aslında 16 Eylül 1284 senesine denk gelmektedir. Fakat TTK Tarih 



Çevirme Kılavuzu’nda ifade edildiği üzere haftanın günü esas alındığında 17 Eylül 1284 

tarihinin  kabul  edilmesi  daha  doğrudur.  Bkz.:  http://www.ttk.gov.tr/genel/tarih-cevirme-

kilavuzu/ (erişim tarihi: 28.11.2017) 

99

  Bkz.: Karpov, İtalyanskiye morskiye respubliki i Yujnoye Priçernomorye, s.71-72. 




Yüklə 11,14 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   13   14   15   16   17   18   19   20   ...   23




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə