Cübran X?lil Cübran
Yüklə 3,04 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- KAFİR XƏLİL I Şimali Livanın balaca, tənha kəndinin camaatı Şeyx Abbasa knyaza
136 insanlar mənə öz uşaqlarını qurban verirdilər; Yerusalim və Romada isə camaat canını mənə nifrətdə ustalaşmış şəxslərə tapşırırdı. Günəşin altında yaradılan hər bir şəhərdə mənim adım di- nin, elmin, incəsənətin və fəlsəfənin məhək daşı idi. Mənə görə məbədlər tikilir, universitetlər və məktəblər yaradılır, saray və qalalar ucaldılırdı. Mən insanlarda qətiyyət oyadan qətiyyətəm. Mən insan- ların əllərini hərəkətə gətirən ələm. Mən onların idrakına kəsər gətirən fikirəm. Mən – əbədi və ölümsüz İblisəm ki, özlərini diri saxlamaq üçün insanlar mənimlə döyüşməyə məhkum- durlar. Əgər onlar mənə qarşı durmasalar idrakları yuxulayar, tənbəllik canlarını alar, süstlük isə bədənlərini məhv edər. Mən – ölümsüz və əbədi İblis, – kişilərin ağlında və qadınların ürəklərində əsən, onları həyəcanlandıran səssiz fırtınayam. Mənim qorxumdan onlar monastırlara üz tutur və orada məni öz qorxuları ilə təsdiq edirlər. Mənim iradəmlə onlar qumarxanalara, şənlik evlərinə yönəlir və orada mənim arzularıma itaət nümayiş etdirirlər; gecənin sükutunda dua oxuyaraq məni öz çarpayısından uzaqlaşdırmağa çalışan monarx məni öz yatağına çağıran fahişədən çox fərqlənmir. Mən ölümsüz və əbədi İblisəm, qorxu təməli üzərində ucaldılmış monastır və səcdəgahların əsl memarı mənəm; mə- nəm şəhvət və həzz təməli üzərində qurulmuş əxlaqsızlıq yuva- larının daimi sakini. Mənim ölümümlə dünyadan qorxu və həzz yoxa çıxacaq və onların dalınca da insan ürəyinin ümid və ar- zuları. Həyat da simləri qırılmış ud kimi soyuq məzarlığı xatırladacaq. 137 Mən ölümsüz və əbədi İblisəm. Mən yalanın, riyanın, məkrin və alçaqlığın ilhamvericisiyəm və əgər bu xüsusiyyətlər dünyanı tərk edəsi olsa, bəşəriyyət baxımsız bağa bənzəyəcək ki, orda yalnız xeyir kollarının tikanları bitəcək. Mən ölümsüz və əbədi İblisəm. Günahın anası da mə- nəm, atası da. Əgər günah yox olsa, bütün günah döyüşçüləri və onların ailələri də yox olacaq. Mənəm şərin ürəyi. Mənim ürəyimin dayanması ilə bə- şərdə hər hansı hərəkət də dayanacaq. Sən bunumu istəyirsən? İstəyirsən ki, səbəb ölərək özü ilə birlikdə nəticəni də aparsın? Mənəm hər şeyin səbəbi! Sən imkan verəcəksən ki, mənim canım çıxsın bu səhralıqda? Sən doğrudan istəyirsən ki, səni mənimlə bağlayan əzəli əlaqə qırılsın? Cavab ver, din xadimi!” İblis əllərini qabağa uzatdı, boynunu yuxarı qaldırıb dərindən nəfəs aldı; ağrı və əzabdan rəngi bozarmış halda o, əsrlərin Nil çayı sahilində qoruyub saxladığı heykəllərdən birinə çox bənzəyirdi. Huri Samaana parıldayan gözləri ilə baxıb yorğun səsi ilə davam etdi: “Danışmaq əldən saldı məni. Ölüm ayağında gücə qənaət etmək əvəzinə mən sənə adi həqiqətləri izah etməli oldum. İndi sən hər şeyi bilirsən. Seçim sənindir. İstəyirsən məni evinə apar və yaralarıma qulluq elə, istəyirsən at, get məni burda, ölümün əlində”. Ona qulaq asa-asa huri Samaan məzlumcasına əllərini bir-birinə sürtürdü. Sonra isə üzr istəyirmiş kimi dilləndi: “Hə, sən çox şeyə açdın mənim gözümü. Cahilliyimə görə məni bağışla. Mən indi bildim ki, sən insanları azdırmaq üçün yaranmısan. Azmaq isə insan nəfsini dərk etmək üçün bir ölçüdür. Məhz bu ölçü ilə Uca Allah ruhları tərəziyə çəkir. Mən anladım ki, sənin ölümünlə azma, şirniklənmə də yoxa 138 çıxacaq. Onunla bərabər insanı ayıq və ehtiyatlı olmağa sövq edən ruhani məqam da yox olacaqdır. Sən yaşamalısan, çünki sən ölsən və insanlar bundan xəbər tutsalar, cəhənnəm qorxusu da yoxa çıxacaq, camaat ibadətdən uzaqlaşacaq və günaha batacaqdır. Sən yaşamalısan, zira, insan nəslinin əxlaqsızlıqdan və günahdan xilas olması sənin həyatından asılıdır. O ki, qaldı mənə, mən sənə olan nifrətimi insanlara olan sevgimə qurban verəcəm”. İblisi elə gülmək tutdu ki, yer əsdi. Dedi: “Sən necə də ağıllısan, müqəddəs ata! İlahiyyat sahəsində tayın-bərabərin yoxdu. Ağlının gücüylə sən mənim varlığımın mənasını mənim özümdən də yaxşı dərk etdin. Hə, indi ki, bizi bir-birimizə bağlayan ilahi ehtiyacı yaxşıca anladıq, getmək lazımdır burdan. Yaxın gəl mənim qardaşım və məni evinizə apar. Mən o qədər də ağır deyiləm. Vadiyə gecə düşür, bəsdir bu torpağı qanımla suvardığım”. Və huri Samaan qollarını çırmayıb əbasının ətəklərini belinə keçirtdi, İblisi dalına alıb evinə tərəf yollandı. * * * Sükuta qərq olmuş və gecənin qara pərdəsinə bələnmiş vadilərin arası ilə öz kəndinə doğru irəliləyən huri Samaanın beli arxasındakı çılpaq bədənin ağırlığından ikiqat əyilmiş, qara əbası və uzun saqqalı yaralının qanına batmışdı, dodaqları isə ölməkdə olan İblisin sağalması üçün oxuduğu duaları təkrarlayırdı. 139 KAFİR XƏLİL I Şimali Livanın balaca, tənha kəndinin camaatı Şeyx Abbasa knyaza baxan kimi baxırdılar. Onun imarəti kasıb və yapalaq kənd evlərinin arasında cansız cırtdanların yanında sağlam nəhəng kimi görünürdü. Ətrafdakılar səfalət içində yaşadıqları halda o, firavan bir həyat sürürdü. O danışanda hamı ona itaət edər və baş əyərdi. İdrakın azad qüdrəti sanki özü şeyxi özünün rəsmi şərhçisi və carçısı seçmişdi. Onun qəzəbindən hamı qorxar, qəfil küləyin sovurduğu payız yarpaqları kimi pərən-pərən düşərdi. Əgər o kiməsə şillə çəkərdisə, zərərçəkmişin haqqı nə idi ki, qımıldana, ya başını qaldıra, ya da heç olmasa nəyə görə vurulduğunu aydınlaşdırmağa cəhd göstərəydi. Və əgər o kiməsə gülümsünsə idi, kəndlilər bunu xeyir-dua kimi qəbul edər, həsəd aparardılar həmin o kimsəyə. İnsanların qorxusunun, Şeyx Abbasa itaətinin səbəbi onların zəifliyində deyildi; yoxsulluq onları rəzalət səviyyəsinə gətirib çıxarmışdı: yaşadıqları komalar və əkib-becərdikləri tarlaların hamısı Şeyx Abbasa məxsus idi. Yüklə 3,04 Mb. Dostları ilə paylaş:
|