Alliqatorların nigah dövrü də çox qızğın keçir. Erkəklər
həmin vaxt «nərildəyir», boğaz və kloaka yaxınlığındakı vəzlər
isə müşk ifraz edir. Dişi görünən kimi bir cüt erkək onun ətra
fında dolanmağa başlayırlar. Bu qəbildən olan kopulyasiy-
aönü bütün hərəkətlər cütləşmə ilə nəticələnir. Qeyd etmək la
zımdır ki, əksər sürünənlər yaz qabıqdəyişməsindən sonra
cütləşməyə başlayırlar. Meşə tısbağasında (Clemmys inscilpta)
qeydə alman hal paradoksaldır. Bu heyvan əksərən su hövzə
lərindən uzaqda yerləşən müxtəlif meşə ərazilərində yaşayır.
Çoxalma dövrü o suya yaxın ərazilərə miqrasiya edir və suda
cütləşir.
Digər şirin-su bataqlıq tısbağası (Emys orbicularis) bataq
lıqlarda, gölməçə və göllərdə yaşayır. Cütləşmə həm suda, həm
də quruda baş verə bilər. Müşahidələr göstərir ki, birinci yu
murta qoyma artıq mayın ortalarında baş verir və onların
mayalanmasının ötən ildə baş verməsi istisna edilmir. Bataqlıq
tısbağası çoxalma mövsümündə hər dəfə 5-10 yumurta olmaq
la ara verərək 3 dəfə yumurta qoya bilər. Yumurtalarını
qoymaq üçün tısbağa torpağı yumşaldır və anal qovuğundakı
su ilə nəmləndirir. Əksər quru tısbağalarında olduğu kimi ca
van tısbağalar torpaqda qalır və yerin səthinə yalnız növbəti
ilin yazında çıxır.
Dərili tısbağa pelagik heyvan olub, sahilə bəzi hallarda
yaxınlaşır. Yumurta qoyma zamanı dişi sahilə çıxır, gün ba
tandan sonra yuva üçün su çatan sərhəddən yuxarıda yer seçir.
Burada o, arxa ətrafları ilə dərin çala qazıyaraq (1 m-ədək),
oraya 30-dan - 130-adək tennis şarlarını xatırladan sferik və
«dəri» örtüklü ağ yumurtalar qoyur.
Yumurta qoyduqdan sonra tısbağa onları basdırır və tor
pağı elə döyəcləyir ki, yırtıcılar üçün bu yumurtalar əlçatmaz
olur. Qoyulmuş yumurtaların üstünə dişi bir neçə dənə də sarı-
sız, yalnız ağı olan kiçik yumurtalar qoyur. Çox güman ki, bu
yolla tısbağa yuvanı dağıdan yırtıcıları azdırır.
66
downloaded from KitabYurdu.org
Hatteriyalar çox aşağı temperaturda - 16-18°-də aktiv
olur. Təsadüfi deyildir ki, hatteriyanın cütləşməsi yanvarda
baş verir. Oktyabr ayından dekabr ayına qədər bir qoyumda
8-15 yumurta olur. Yumurtaları çox da böyük olmayan yuva
kameralarına qoyur, sonra da üstünü basdırır. Cavan fərdlər
yumurtadan 12-15 ay sonra çıxır.
Buqələmunların erkəkləri çoxalma dövrü çox həyəcanla
nır, rastlaşdıqda amansızlıqla döyüşür. Erkək eyni sahədə ya
şayan bir neçə dişi ilə cütləşir. Güman edilir ki, bəzi növlərin
dişilərində xüsusi toxum qəbuledicilər vardır ki, orada erkək
cinsi hüceyrələr uzun müddət saxlanılır və təkrar cütləşmə ol
madan yumurtaların mayalanmasını təmin edir. Bəzi suilanla-
rı hətta mayalanmış yumurtaları cütləşmədən 2-3 il sonra qoya
bilir, çünki bu dövr ərzində erkəyin spermatozoidləri dişinin
bədənində uzun müddət tələf olmur.
Əksər buqələmunlar yumurta qoymaqla çoxalır və dişi
yumurtasını yerdə, qazdığı dərin çalaya qoyur. Yumurtaların
sayı müxtəlif növlərdə fərqlidir - 15-80 ədəd. Bu proses xeyli
vaxt aparmaqla dişinin bütün enerjisini alır. Əsasən Afrikanın
dağ meşələrində yaşayan az saylı buqələmunlar yumurta diri-
baladoğandırlar. Məsələn, Microzauria cinsindən olan Cənubi
Afrika kiçik buqələmunlarınm diri balaları ağacda doğulur.
Sayı 18-ə çatan balalar bir-bir olmaqla, ağacın gövdəsinə, yar
paq və budaqlara yapışaraq nazik yumurta pərdəsində
dünyaya gəlir. Bala dərhal pərdəni cırıb xaricə çıxaraq, quy
ruğu və ya ayağı ilə kiçik budaqlardan yapışır.
Buqələmunlarda olduğu kimi, iquana və kələzlərin də
(Laudakia) aktiv mühafizə etdiyi «hərəmxana»ları olur. Za-
urilərin qoyduğu yumurtaların sayı müxtəlif növlərdə fərqlidir.
Kiçik növlər 1-2, iri növlər isə onlarla yumurta qoyur.
Mövsüm ərzində dişi bir neçə dəfə yumurta qoya bilər. Adətən
yumurtalar nəmi keçirən, nazik dəri pərdə ilə əhatə olunur.
Gekkon və ayaqsız kərtənkələlərdə təzə qoyulmuş yumurtalar
67
downloaded from KitabYurdu.org
çox yumşaq olur, sonradan karbon qazını mənimsəyərək ha
vada tezliklə bərkiyir; örtük möhkəm əhəngləşmiş qabığa çev
rilir. Bəzi Yeni Zelandiya gekkon cinslərində yumurta diriba-
ladoğma müşahidə olunur.
Əksər girdəbaş {Phrynocephalus) növləri yumurta qoyan
dır, yalnız 5000 m-ədək yüksək dağlara qalxan Tibet girdəba-
şının (Phrynocephalus theobaldi) diribaladoğan olduğu aşkar
edilmişdir. Kərtənkələlər kiçik koloniyalarla bərk torpaqlarda
yaşayır və adətən erkək dişi ilə birgə dayaz çalada (yuva) qalır.
Yayın sonunda dişi 1-2 iri bala dünyaya gətirir. Azərbaycanda
yayılan yovşanlıq girdəbaşı {Phrynocephalus helioscopus) əksər
girdəbaşlar kimi qışlamağa getməzdən əvvəl payızda cütləşir,
erkən yazda ayılandan az sonra yumurta qoyur.
Ssinklərin çoxalma üsulları xüsusilə maraqlıdır. Bir qisim
növlər yumurta qoyur, digərləri yumurta diribaladoğandır,
üçüncülərə isə əsl diribaladoğma xasdır.
Uzunayaq ssink cinsinin (Eumeces) bəzi nümayəndələrində
sözün əsl mənasında nəsil qayğısı vardır. Dişi qoyduğu yumur
taların ətrafına dolanaraq, qidalanmadan onu düşmənlərdən
qoruyur. O, belə vəziyyətdə, körpələr çıxanadək - 2-3 həftə
qala bilir. Bəzi hallarda qısa müddətə yumurtaları tərk edir və
tezliklə yenidən onları qızdırmaq üçün qayıdır. Amerika ssin-
kinin {Eumeces obsoletus) dişisi arabir yumurtaları çevirir, yer
lərini dəyişir, dili ilə yalayır, bir qədər sonra isə körpələrin
yumurta pərdəsini dəlib çıxmalarına kömək edir. Bəzi ssink
növlərinin körpələri yalnız nazik embrion pərdəsində doğulur
ki, onu da özləri yeyib geyimdən azad olurlar. Ssinklərin digər
növü müntəzəm olaraq balaların kloaka sahəsini dili ilə təmiz
ləyir. Postnatal qayğının buna oxşar misallarına az növ
sürünənlərdə rast gəlinir.
Gecə kərtənkələlərinin {Xantusiidae fəs.) balaları da qəribə
tərzdə doğulur. Ağac gecə kərtənkələsi {Xantusia vigilis) «aku-
şer» kimi öz doğuşunu qəbul edir. Arxa ətraflarını tarım çəkə-
68
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |