kərgədan qalıqları tapıldığı məlumdur. Timsahların bir çox
növündə kannibalizm - daha iri fərdlər tərəfindən nisbətən öz
kiçik fərdlərinin yeyilməsi halları da mövcuddur. Bir çox hal
larda timsahlar cəsədlə qidalanır; bəzi növlər isə qənimətin qa
lıqlarını gizlədir, müəyyən müddətdən sonra yarıçürümüş hal
da onu yeyir.
Yırtıcı-qənimət münasibəti
«Donuzburun ilanlar quru qurbağasını
yeyir, özü isə kral ilanının qurbanı olur. Va
ran timsahın yumurtalarını yeyir, amma onu
da digər timsah yeyir. Qumlu sahildə yumur
tadan çıxmış 10 000 dəniz tısbağasından yal
nız 10, ən yaxşı halda 100 fərd məhv olmur,
qalanları isə onları ovlayan quş və məməlilə-
rin, və yaxud suda onları gözləyən balıqların
qənimətinə çevrilir».
A.Karrın «Reptililər» (1975) adlı fövqəladə kitabından
götürülmüş bu parça orqanizmlərin qida əlaqələrinin təkamül
və ekoloji rolunu olduqca gözəl əks etdirir.
Reptililərin trofık əlaqələri, istər sinif çərçivəsində, istərsə
digər siniflərin nümayəndələri arasında çox müxtəlifdir. Repti
lilərin böyük əksəriyyəti ikinci və daha yüksək səviyyənin kon-
sumentləridirlər. Kərtənkələlər qida xarakterinə görə kiçik yır
tıcılara - birinci səviyyənin zoofaqlarına aid olub, hərəkətdə
olan orta və kiçik ölçülü onurğasızları tutur. Eyni qidadan isti
fadə edən canlılar çox olduğundan - məsələn, amfibi, reptili,
həmçinin cavan ilanlar, quşlar, bəzi yereşənlər və s. onların
çoxsaylı rəqibləri vardır.
Bəzi iquana və tısbağa növləri I səviyyənin konsumentlə-
rinə aiddir. Ümumiyyətlə, qeyd etmək lazımdır ki, əksər repti-
lilər yetkin yaşında nə yeyəcəyindən asılı olmayaraq cavan ol
duqda həşəratla qidalanır. Yırtıcı quşların, məməlilərin və bəzi
57
downloaded from KitabYurdu.org
reptililərin rasionunda sürünənlər mühüm rol oynayır.
Bəzi ilanlar kərtənkələlərin sayı artmış olduğu dövrdə yal
nız onlarla qidalanır. Respublikamızda yayılan qonur ilan
əsasən herpetofaqdır. Qayalıq kərtənkələləri artıq yumurtadan
çıxdığı dövrdən qonur ilanın əsas qidasını təşkil edir. Qayalıq
kərtənkələləri ilə (azərbaycan, kür, valentin və s. formaları),
həmçinin onlarla eyni biotopda yaşayan su ilanları, əlvan və
zaqafqaziya kərtənkələciyi də qidalanır. Dəfələrlə əlvan qara-
toyuğun öz balalarını bu kərtənkələlərlə yemləndirdiyinin şa
hidi olmuşuq. Cavan qayalıq kərtənkələləri qafqaz kələzinin
də qənimətinə çevrilir. Respublikada yayılan quşlardan
ilanyeyən (Gircaetus gallicus) yalnız ilan, kərtənkələ və qur
bağalarla qidalanır. Quyruğu autotomiyaya uğramış fərdlərin
sayı müxtəlif növ populyasiyalara yırtıcıların təzyiqini nümay
iş etdirir. Kərtənkələnin təqib zamanı quyruğunu «atmaq» və
sonra onu bərpa etmək qabiliyyəti, hər populyasiyada «yırtıcı
təqibinin izinə» görə fərdlərin sayını dəqiq söyləməyə imkan
verir. Azərbaycan qayalıq kərtənkələsinin nəzərdən keçirilmiş
129 nümunəsindən 43% autotomiyalı, ətrafları və bədənləri
dişlənmiş fərdlərdir.
Naxçıvanda aparılan çöl tədqiqatları dövründə nümunə
götürülmüş 31 fərd zaqafqaziya kərtənkələciyinin 37%-nin au-
totomiyalı quyruğa malik olması, dolayı yolla yırtıcılar tərə
findən təqibin intensivliyini göstərir. Bu kərtənkələciklərin
biotop «qonşuları» olan zeytuni təlxə, qərb yatağanı, kələz
ilan və uzunayaq ssinkdir. Sonuncular zaqafqaziya kərtənkə
ləciyinin körpələrini yeyir. Lakin maraqlıdır ki, erkəklər ara
sında dava nəticəsində ciddi yaralanma zamanı, həmçinin
cütləşmə dövrü erkəklərin dişilərə yetirdiyi zərbələr nəticəsində
onlar quyruqlarını atmırlar.
Gəmiricilərin sayı az olduqda əksər qanadlı yırtıcılar kər
tənkələ ilə qidalanmağa başlayırlar. «Cəld kərtənkələ» mono
qrafiyasında (1976) göstərildiyi kimi, bu quşların iri koloniya-
58
downloaded from KitabYurdu.org
lari məskunlaşdığı ərazilərdə kərtənkələlərin populyasiyasma
«təzyiqi» çox güclü olduğundan, əksərən kərtənkələlərə ümu
miyyətlə rast gəlinmir.
Yırtıcı qənimət münasibətində əsas ekoloji rol, birliklərdə
mövcud olan digər qida əlaqələrində olduğu kimi, ardıcıl şə
kildə canlıların bir-birilə qidalanması, maddələr dövranını ya
radır ki, onsuz həyat mümkünsüzdür. Belə münasibətlər həm
də, sayın qarşılıqlı tənzimlənməsində rol oynayır.
59
downloaded from KitabYurdu.org
SÜRÜNƏNLƏRİN REPRODÜKTİV
XÜSUSİYYƏTLƏRİ
Yumurta
tik reptilinin qoyduğu ilk yumurtada
artıq quş nəğməsi də, insan düşüncəsi də
var idi.
A.Karr
Yer üzündə reptililərin meydana gəlməsi əlamətdar hadisə
idi. Digər heyvan qruplarından heç biri, belə növ müxtəlifliyi
nə və sıxlığa malik olmayıblar.
Bəs reptililərin qurunu mənimsəməsinə kömək edən nədir?
Əlbəttə ki, yumurta - unikal törəmə olub, reptililərdən quşlar
nəslinə keçmiş və müəyyən dəyişikliklərə məruz qalaraq fəa
liyyətini embrional uyğunlaşma kimi məməlilərdə davam etdi
rir.
Təkamül prosesində reptililərin yumurtası qabıq örtük qa
zanmış, reptililərin özləri isə belə yumurtanı quruda qoyan ilk
canlılar kimi əsl quru heyvanları olmuşlar. Rüşeymin inkişafı
ilə formalaşan xüsusi strukturlar embrionun inkişafına kömək
edir.
Reptililərin yumurtası amniot adlanır. Bu, embrionun
«amnion» adlanan, içərisində rüşeym olan və maye ilə dolu
qapalı kisəni xatırladan bir orqanının adından götürülmüşdür.
Amnionun - bu kiçik «su hövzəsinin» rolu, nisbətən daimi
mühit yaratmaq, həmçinin rüşeymi yumurtanın sərt pərdələri
ilə təmasdan qorumaqdır (şəkil 14).
Embrion necə nəfəs alır? Əvvəlcə yumurta sarısını əhatə
edən sıx qan damarları şəbəkəsi (sarımn qan dövranı) tənəffüsə
xidmət edir. Sarılıq kisəsi embrionun qarın nahiyəsini göbək cifti
ilə əlaqələndirir, onun yanından isə allantois başlanğıc götürür.
Allantois qarın divarının kisə şəkilli çıxıntısı kimi meydana gəlir.
60
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |