Sankt-Peterbuqda L.S.Berqin, S.S.Neustriyovun, V.N.Sukacovun və b. rəhbərliyi ilə fiziki coğrafiya inkişaf
etməyə başladı. Lakin iqtisadi coğrafiyanın yeni qaydada inkişafı burada xeyli ləng gedirdi. Denin və statistik
coğrafiya məktəbinin digər numayəndələrinin ona təsiri xeyli guclu idi. Fiziki coğrafiyacıların digər təbiət elmləri
numayəndələri ilə əməkdaşlığı onların elminin inkişafında xususi rol oynamışdır.
Hələ 30-cu illərdə fiziki coğrafiyacılar, geoloqlar, bioloqlar torpaqşunaslarla birlikdə umumi yerşunaslığa, təbii
proseslərə, zonalara, iqlimə aid qiymətli kitablar nəşr etdirmişdilər. «SSRİ-nin coğrafi zonaları» (L.S.Berq) «Mədəni
bitkilərin və bitki ehtiyatlarının coğrafiyası» (N.İ.Vavilov) və s. kimi kitablar dunya fiziki coğrafiyasının qiymətli əsərləri
hesab olunur. Bununla belə, fiziki və iqtisadi coğrafiyada kompleks tədqiqatlara munasibətdə movcud olan fərqlər umumi
işə xeyli ziyan vururdu. Vahid coğrafiya ideyası uzun illər mubahisələr doğurmuşdur.
Dovlətin 1934-cu il 16 may tarixli qərarında coğrafiyanın tədrisinin butun sahələrinə, o cumlədən bu elmin inkişafı
məsələlərinə də toxunulmuşdur. Qərarda şərh olunurdu ki, coğrafi təhsil fiziki coğrafiya ilə iqtisadi coğrafiyanın
kombinasiyası ilə getməlidir. Coğrafiya dərsləri mucərrəd, təsviri sadalama deyil, duşunulmuş sistemlərin təhlili,
materialın canlı izahı və xəritələrdən geniş istifadə əsasında aparılmalıdır. Coğrafiyanın tədrisinə komək ucun «Qeoqrafiya
v şkole» məcmuəsinin nəşri haqqında gostəriş verilmişdir. Universitetlər və pedaqoji institutlarda coğrafiya fakultələrinin
acılması məsləhət gorulmuşdu. Ali məktəblərdə də coğrafiyanın tədrisini yaxşılaşdırmaq və coğrafi elmi-tədqiqat işlərini
mohkəmləndirmək məqsədi ilə dovlət xususi qərar qəbul etdi.
1934-cu ildə SSRİ EA nəzdində fiziki coğrafiya bolməsi, 1936-cı ildə isə Moskva Coğrafiya İnstitutu yarandı.
Bəzi ali məktəblərin nəzdində elmi-tədqiqat mərkəzləri və yeni coğrafiya kafedraları acıldı. SSRİ EA-nın tərkibində
bir sıra coğrafiya mərkəzləri yarandı. Burada aparılan fiziki və iqtisadi coğrafi tədqiqatlar nəticəsində qiymətli
coğrafi əsərlər meydana gəldi. SSRİ-nin boyuk dunya atlası nəşr edildi.
Akademiyanın coğrafiya institutları SSRİ-nin təbiətini və təbii sərvətlərini oyrənmək ucun iri ekspedisiyalar
təşkil etdilər.
Moskva Coğrafiya Mərkəzində ayrı-ayrı regionların, iqtisadi rayonların və muttəfiq respublikaların oyrənilməsində
boyuk işlər gorulmuşdu. Olkənin muxtəlif rayonlarında tədqiqat bazaları və filiallar yaradıldı. Sonralar bir sıra rayonlarda
bu bazalar iri tədqiqat institutlarına cevrildi. Uzaq Şərqə, Şərqi Sibirə, Azərbaycana, Gurcustana, Yakutiyaya, Kola
yarımadasına, Qazaxıstana, Orta Asiyaya xususi ekspedisiyalar gondərildi. Bu ekspedisiyaların elmi axtarışları nəticəsində
toplanan məlumatlar sənaye, kənd təsərrufatı, nəqliyyat sahələrində quruculuq işlərinin aparılmasına xeyli komək etmişdir.
Moskva və Sankt-Peterburq coğrafi mərkəzləri butun olkə ucun coğrafiya mutəxəssisləri hazırlayırdılar.
İkinci Dunya muharibəsi ərəfəsində olkədə artıq guclu coğrafiya elmi yaranmışdı. Gurcustan, Azərbaycan,
Turkmənistan kimi respublikalarda, Sibir və Uzaq Şərq rayonlarında coğrafiya institutları acıldı. Moskva, Sankt-
Peterburq, Kiyev, Lvov, Kazan, Bakı, Xarkov, Yerevan, Tbilisi, Riqa və s. universitetlərin nəzdindəki coğrafi tədris
və tədqiqat mərkəzlərində yuzlərlə gorkəmli alim calışmağa başladı.
Boyuk Vətən muharibəsi dovrundə B.B.Polınov, K.K.Markov hərbi coğrafiyanın yeni elmi əsaslarını
yaratdılar. N.N.Zubov, İ.D.Papanin, L.Y.Zimin və b. hərbi dəniz coğrafiyası problemlərini işlədilər.
Sovet coğrafiyacıları muxtəlif muharibə meydanlarının coğrafi xususiyyətlərini oyrənmək işində bir sıra əsərlər
yaratdılar. Muharibə dovrundə qərb rayonlarından şərq rayonlarına sənaye muəssisələrinin və əhalinin kocurulməsi
və arxa cəbhədə mohkəm iqtisadi bazanın yaradılması ucun coğrafiyacıların irəli surdukləri qiymətli təkliflər
olkənin mudafiə işinə xeyli komək etdi.
Atlantik okeanından Sakit okeana gedən Şimal dəniz yolunun axtarışına Avropa və həm də Rusiya tədqiqatcıları və
səyyahları boyuk diqqət yetirdilər. Murmanskdan başlayaraq Şimal Buzlu okeanı və Berinq boğazından kecərək
Vladivostokadək uzanan bu yol Avropadan Asiyaya, Hind okeanından gedən yolu iki dəfə qısaldıldı. Tarixin muxtəlif
dovrlərində bu yolun oyrənilməsi və kəşfində rus alim və səyyahları – M.V.Lomonosov, Vitus Berinq, Sibiryakov,
O.Şmidt və b. boyuk səy gostərmişlər. Lakin Şimal yolu cox cətin yol idi, qalın buzlarla ortulmuşdur və yalnız guclu
buzqıran gəmilər icad olunduqdan sonra onun intensiv mənimsənilməsinə başlamaq mumkun olmuşdur.
1913-1914-cu illərdə B.A.Vilinskinin rəhbərliyi altında buzqıran gəmilərin koməyi ilə təşkil olunan rus
ekspedisiyası Celyuskin burnundan şimalda yerləşən Şimal Torpağı arxipelaqını kəşf etdi.
Sərt təbiətli Şimal yolunun intensiv mənimsənilməsinə guclu atom buzqıran gəmilərin koməyi ilə 1960-cı
illərdən sonra başlanmışdır. Lakin gəmilərin bu yolla hərəkəti cox vaxt və vəsait tələb etdiyinə gorə Avropa-Asiya
yuk daşınmasında onun istifadəsi genişlənə bilmədi.
Sovetlərin dovrundə Arktikada buz ustundə uzən coxlu stansiyalar
təşkil olunurdu. Hərbi məlumatlar əldə etmək, yeni şimal texnikasını sınaqdan kecirməklə yanaşı, belə stansiyalarda Arktikanın
havası, buzların qalınlığı və hərəkət istiqamətləri, okeanın dibi, axınlar və s. haqqında elmi muşahidələr aparılırdı. İlk belə
stansiyalardan (Şimal Qutbu № I) biri 1937-ci ildə İ.D.Papanin (1894-1986) rəhbərliyi altında təşkil olunmuşdur. Bu
ekspedisiyaya umumi rəhbərliyi akad. O.Y.Şmidt (1891-1956) həyata kecirirdi. Bu ekspedisiya tarixdə ilk dəfə olaraq təyyarələr
vasitəsi ilə bilavasitə şimal qutbunun ustunə endirildi və hərəkət edən buzlar uzərində stansiya quraraq muxtəlif xarakterli
muşahidələr aparmağa başladı. Papanincilər adı ilə tarixə duşən bu stansiyanın iştirakcıları uzun muddət buzlar uzərində qalıb
muşahidələr aparmış, cətinliklərlə qarşılaşmışlar və nəhayət buzqıran gəmilərin koməyi ilə materikə cıxarılmışlar. Bundan sonra
Arktikada bir cox uzən stansiyalar yaradılıb. Bu stansiyalar Boyuk Şimal yolunun (Arxangelsk – Berinq boğazı) acılmasında və
fəaliyyətində yardımcı olmuşlar.
Yalnız 1977-ci ildə «Arktika» adlı sovet atom buzqıran gəmisi tarixdə ilk dəfə buzların ustu ilə uzərək duz
Şimal qutbunə gəlib cıxmışdı.
Artıq bizim əsrin 20-30-cu illərindən başlayaraq dunyanın aparıcı olkələrinin – ABŞ, Boyuk Britaniya, Fransa,
SSRİ və b. Antarktida materikində elmi – tədqiqat ekspedisiyaları fəaliyyətə başlayırlar. Sonralar Beynəlxalq
Geofizika (1957-1958) ilinin başlanğıcı ilə əlaqədar olaraq aparılan tədqiqat işləri daha da genişləndirildi. Burada
kecmiş Sovet İttifaqının Mirnıy, Pionersk və b. stansiyaları fəaliyyətə başladılar. Gostərilən sovet və xarici olkə
stansiyaları dunya iqlimi və şirin su ehtiyatının «anbarı» hesab olunan Antarktidanın elmi cəhətdən oyrənilməsini