Alman modeli.
Bu model öz sosial - iqtisadi mahiyyətinə
görə tamamilə fərqli bazar modelidir. Bu modelin nəzəri əsaslarını
Frayburq
məktəbinin
görkəmli
nümayəndəsi
V.Oyken
yaratmışdır. O göstərirdi ki, biz nə kapitalizmi, nə də ki, sosializmi
əks etdirən sistemi deyil, orta təbəqənin mənafelərini əhatə edəh
milli sistem yaratmaq istəyirik. Bu əslində «Sosial bazar təsərrüfatı
modeli» kimi elmi ədəbiyyata daxil oldu və İkinci Dünya
müharibəsindən sonra Lüdviq Erxard tərəfindən islahatlaşmalar
yolu ilə həyata keçirildi. Beləliklə də, yeni alman sosial bazar
modeli meydana gəldi.
Alman sosial bazar modelinin əsas fərqləndirici cəhətlərinə
daxildir:
° sosial problemlərin həlli ilə əlaqədar dövlətin iqtisadiyyata
ciddi təsir göstərməsi. Pulsuz təhsilin və səhiyyə xidmətinin
həyata keçirilməsi. Ümumbəşəri biliklərin əldə olunmasında
dövlət təminatının ardıcıl həyata keçirilməsi. Məsələn, 2009-cu
ildə Almaniyada ümumtəhsil məktəbləri üçün «İslamın əsasları»
dərsliyinin dərc və tədris olunması. Halbuki islam dini üstünlük
təşkil edən ölkələrdə belə addım atılmır;
® əsas makroiqtisadi göstəriciləri ön plana çəkməklə,
planlaşdırma prinsiplərinin müəyyənləşdirilməsi; işçinin müəssisə
mülkiyyətində iştirak etməklə sosial tərəfdaşlıq prinsipinin
reallaşması mümkün olmuşdur;
■
bank fəaliyyətinin həlledici rola malik olması. Mərkəzi
Banka tam muxtariyyətin verilməsi;
■
firma daxilində əməkhaqqı səviyyəsində 20 dəfədən çox
olmayan fərqin olması.
Bu bazar modelində sosial gərginliklərin tamamilə aradan
qaldırılması, lakin əmək fəaliyyətinə görə müəyyən fərqlərin
qalması xarakterikdir.
90
İsveç modeli. Bu modeli bəzi hallarda ikinci sosializm
modeli də adlandırırlar. Onun fərqli cəhətlərinə daxildir:
■
iqtisadiyyatın sosial istiqamətliliyi;
■
əmlak qeyri-bərabərliyinin azaldılması;
■
aztəminatlı əhali təbəqəsinin qayğısına qalması;
■
yüksək həyat səviyyəsinin və vətəndaş hüququnun təmin
olunması;
■
adambaşına düşən ÜMM sabit artımının olması. Məsələn,
son 120 il ərzində onun orta illik artımı 2,5% olmuşdur;
■
işsizliyin aşağı səviyyədə, 2% həddində olması;
" iqtisadiyyatda dövlət sektorunun payının yüksək olması;
Dövlət xərclərinin ÜDM-da 60% yuxan olması və onun yarısından
çoxu dotasiya şəklində müəssisə və ev təsərrüfatına yönəldilir;
“ dövlət sektorunda xidmətlərin pulsuz görülməsi;
■
qiymətqoyma sferasına dövlətin tez-tez müdaxilə etməsi.
Bu modelin mahiyyətini «səmərəli iqtisadiyyat - İsveç
modeli» kitabında şərh edən İsveç iqtisadçısı K.Eklund göstərir ki,
dövlət sektoru əgər artmağa başlayıbsa və müəyyən həcmə çatıbsa,
onun qəbul edəcəyi siyasi mexanizmin daxili məntiqi əsasında
«özü-özünə» inkişafı gedəcəkdir.
Fransız modeli - bu model Amerikan və alman modeli
arasında fəaliyyət göstərdiyindən, onun bir o qədər də fərqləndirici
xüsusiyyəti diqqəti cəlb etmir. Lakin dövlət planlaşma səviyyəsinə
görə burada bir sıra cəhətləri qeyd etmək olar:
■
dövlətin tənzimləyici rolunun yüksək olması. Məsələn,
Fransa prezidenti Sarkozi, 2008-ci il böhranı ilə əlaqədar, ölkə
iqtisadiyyatını «müasir kapitalizm» adlandıraraq onun yeni
prizmadan tədqiq olunub öyrənilməsini təklif etmişdir. Hətta bu
kontekstdə Marksa da müraciət olunmasını məqbul hesab etmişdir;
“ indikativ beşillik planların həyata keçirilməsi. Fransada
1947-ci ildən belə planlaşma həyata keçirilir. Belə
91
«dövbt planlaşdırılması)) müəssisələr üçün yarıkönüllü qeyri-
formal tədbirlər toplusu kimi görünür;
■
dövlətin birbaşa sahibkarlıq fəaliyyəti ilə məşğul
olması;
■
kapital yığımı prosesinə dövlətin geniş şəkildə
müdaxilə etməsi.
Fransız modeli - öz sosial-iqtisadi mahiyyətinə görə bazarın
sosial-demokrat modelini əks etdirməklə sahibkarlıq fəaliyyətində,
əmək münasibətlərinin həllində, dövlətin oynadığı rola diqqətin
verilməsi üstünlük təşkil edir.
Yapon modeli. Bu model, sənaye inkişafı istiqamətində
aparılan və yüksək həyat səviyyəsinə təminat verən bazar tə-
sərrüfatçılığı forması kimi özünü təzahür etdirir. Hərbi xərclərdən
imtina etməklə, öz resurslarını «daxili inkişaf)) istiqamətində
istifadə edir. Yapon modelinin əsas fərqləndirici cəhəti kimi qeyd
etmək olar:
■
milli iqtisadiyyatın inkişaf istiqamətlərinə dövlət
müdaxiləsinin yüksək həddi; İkinci Dünya müharibəsindən sonra
əvvəlcə tankerlər, sonra isə avtomobillər, daha sonra isə elektrik
avadanlıqları, kompyuterlər istehsal olundu. Təhsilin və onun
keyfiyyətinə təsir edən amillərin rolu ön plana çəkildi;
■
beşillik planların tərtib olunması. 1957-ci ildən
onlar həyata keçirilir. «Yapon möcüzəsbnin baş verməsinə səbəb
olan 30 illik strateji planın işlənib hazırlanması ilə iqtisadiyyat
böhranlı vəziyyətdən xilas olub, yüksək səmərəli iqtisadiyyata nail
olunub.
Bu planın hazırlanması zamanı birbaşa investisiyaların rolu,
müəyyən vergi, qiymət və əməkhaqqı siyasəti qarşılıqlı əlaqəli
şəkildə həyata keçirilmişdir:
■
firmalarda işçilərin ömürlük işə qəbul olunması,
onların ümumi mənafelərinin birləşdirilməsi, işçilərin qərarların
qəbul olunmasında və idarəetmədə cəlb olunması;
92
■
əməkhaqqının səviyyəsində, alman modelində
olduğu kimi, fərqin az olmasında, firmanın başçısı ilə qulluqçular
arasında 17 dəfədən çox olmayan fərqin olması;
® sosial yönümün mövcud olması;
“ dövlətin sosial qeyri-bərabərliyin aradan qaldırılması
istiqamətində, xüsusən işsizlik, xəstəlik, təqaüdə çıxmaqla əlaqədar
məsələlərin həllinə diqqət verməsi;
" şirkət və təşkilatların üzərinə orada çalışanların sosial
məsələlərin həlli ilə bağlı öhdəliklərin qoyulması.
Yapon modeli milli mənafelərin təmin olunması ilə kollektiv
və şəxsi mənafelərin həlli, bütövlükdə əhalinin həyat səviyyəsinin
yüksəldilməsinə səbəb olan bazar təsəfrüfatçılığı forması kimi
səciyyələnir.
Cənubi Koreya modeli. Bu model bəzi hallarda tənzimlənən
möcüzəli model də adlanır. Burada da milli mənafelərin üstünlüyü
ilə şəxsi mənafelərin reallaşmasına üstünlük verilir. İqtisadiyyata
dövlət tənzimlənməsinin güclənməsi nəticəsində 1962-1988-ci illər
ərzində adambaşına düşən ÜDM həcmi 50 dəfədən çox
yüksəlmişdir. 2000-2008-ci illər ərzində də bu göstərici yüksək
sürətlə artmışdır. Bu artım, dövlət plan orqanının beşillik planlaşma
ilə büdcə resurslarından birbaşa investisiya layihələrinin həyata
keçirilməsi nəticəsində mümkün olmuşdur. Bu baxımdan Cənubi
Koreya modelinin fərqləndirici cəhətinə daxildir:
" İqtisadi inkişafın planlaşdırılması;
" Kiçik biznesin inkişafına yönəldilən indikativ
planlaşdırmanın həyata keçirilməsi; Əgər 1962-1970-ci illərə qədər
planlaşma direktiv xarakter daşıyırdısa, 1970-ci ildən hazırkı dövrə
qədər planlaşma indikativ xarakter daşıyır;
" maliyyə-kredit sferasında dövlət inhisarçılığının mövcud
olması; daha sonralar xüsusi bank-kredit qurumlarının əmələ
gəlməsi;
■
maliyyə və valyuta resurslarının dövlət əlində
cəmlənməsi ilə onların milli iqtisadiyyatın aparıcı sahələrinin
inkişafına yönəldilməsi;
93
•
daxili bazarın qorunması və istehsalın stimullaşdırıl- ması
naminə
ixrac
potensialının
artırılması
və
idxalın
məhdudlaşdırılması yolu ilə milli iqtisadiyyatın inkişaf etdirilməsi;
® idxalın xüsusi dövlət nəzarətində saxlanılması.
Dövlətin nəzarət mexanizmi iri ixracla məşğul olan
biznesmen və iş adamları ilə ölkə prezidentinin hər ay görüşü ilə
həyata keçirilir. Ayrı-ayrı sahələrin ixrac tapşırıqları illik
müəyyənləşdirilməklə, rüb və aylar üzrə həyata keçirilməsi aparılır
və lazım gəldikdə konkret dəqiqləşmələr aparılır. Bu əsasdan da
dövlət sosial proqramların həyata keçirilməsinə üstünlük verilir.
Bazar mexanizmi və vasitələri ilə iqtisadiyyatın həm strateji
proqramların, həm də cari vəzifələrin direktiv və indikaliv
planlaşmanın əlaqələndirilməsi və vaxtında həyata keçirilməsi ilə
Cənubi Koreya modeli, ölkənin sürətli inkişafına və dünya
təsərrüfatında layiqli yer tutmasına imkan vermişdir.
Dostları ilə paylaş: |