N. C əfərov, M. Ç obanov, Q. P aşayeva
alımb-satılması quldarlıq cəmiyyəti üçün səciyyəvi olmuşdur. Bu
fikir də yuxarıdakı bədii parçada öz əksini tapmışdır.
Ə
z i z i m
s a
l d ü z ə l t ,
T
a
x t a
g ə t i , s a
l d i i z ə l t .
B
i z i k e ç i r o ü z ə ,
Ö
m
r ü
m
ü
z ə s a
l d ü z ə l t .
Ə
z i z i m
y
e l k
ə n
g ə t i ,
Y
e l k ə n
ə ö
r k ə n
g
ə
t i
L
ö
v b
ə r i s a l l a
d ə n i z ə ,
B
a
ğ
ü
ç ü
ö
r k ə n
g ə t i .
Bu el qoşquları öz məzmunu, ifadə tərzi etibarilə bugünkü
dilimizlə, folklorumuzla yaxından səsləşsə də, onların tərkibində
işlənmiş bir neçə söz, o cümlədən, "sal", "yelkən", "örkən" və
"lövbər" sözləri bilavasitə gəmiçiliklə bağlı olub, ulu babalarımızın
çox qədim zamanlardan gəmiçiliklə məşğul olmalarına dəlalət edir.
Bu el qoşqularındakı "lövbər", "yelkən" sözləri müasir dilimizdə
fəal şəkildə işləndiyi halda, "sal" və "örkən" sözləri arxaikləşmişdir.
Qədim dilimizdə "sal" gəmi, "örkən" sözü isə kəndir mənasında
işlədilmişdir. Deməli, bu el qoşqularının erkən orta əsrlərdə, yəni
ulu babalarımızın "sal" və yelkənli gəmilərdən istifadə etdiyi
dövrlərdə yaranmasına heç bir şübhə yeri qalmır.
Yaxud da:
Ə
r ə b
g
ə l d
i h
a
y v e r i n .
N
ə
i s t ə s ə p
a
y
v e r i n .
A
z a
d
u
r a
n
d ö y ü l l ə r ,
G
ə t i r i n t a
y - t a
y v e r i n .
200
A zərb a yca n şü n a sh ğ m ə sa sla n
Ə
z i z i m
y
ü
z d ə r d i m
,
M
ə U
ı ə m
s i z d
i y
ü
z d ə r d i m
.
Ə
r ə b g
ə l d
i a c o U
l u ,
B
i r k ə n
a r t d ı y
ü
z o l d u .
Ə
r ə b n ə d i ,
C
o r a b n
ə d
i ?
Ə
r ə b i n ü
z ü
D
ə v ə n
i n
d
i z i
Şifahi xalq ədəbiyyatından götürdüyümüz bu nümunələrdən
göründüyü kimi, bu kiçik bədii parçaların ərəb istilası dövründə,
yəni VII-VIII əsrlərdə yaradılmasına heç bir şübhə yeri qalmır.
Çünki ərəb istilasına məruz qalan xalq bu məzmunlu bayatı və
məsəlləri məhz həmin dövrlərdə yarada bilərdi. Əlbəttə, bu tipli və
ya məzmunlu bədii parçaların nə ərəb istilasından əvvəl, nə də
ondan sonra yaradılmasına heç bir zərurət ola bilməzdi. Xalq isə öz
həyatında baş verən hadisələri elə həmin vaxtlar yaddaşlarına
köçürmüş və-gələcək nəsillərə ötürmüşlər.
Yuxanda qeyd olunan elmi-məntiqi və fəlsəfi gücə malik
zərbül-məsəl
xarakterli
ifadələrdən
və
bayatının
ümumi
məzmunundan və məntiqi nəticəsindən aydın olur ki, bu ifadələr
məhz VII əsrin ortalarında ərəb işğalı dövründə yazılmışdır, həm də
bu ifadələr xalqın bədii təfəkkür və elmi süzgəcdən elə ustalıqla
keçirilmiş, ona elə məna çalan verilmişdir ki, sanki, xalq bu
ifadələrin də, bayatının da məzmununu “xalq tərəzisi”ndə çox
dəqiqliklə çəkmiş, xalqın o dövrlə bağlı vəziyyətini, yəni ölkənin
201
N. C əfərov, M . Ç obanov, Q. P aşayeva
ərəblər tərəfindən işğal olunmasım və islam dinini qəbul
etməyənlərin qılıncdan keçirildiyini bədii-elmi parçalarda qeydə
almış və özündə xalqımızın tarixinin müəyyən səhifələrini qoruyub
saxlayan həmin ifadələri və bayatılan nəsildən-nəslə ötürərək
bugünkü nəslimizə çatdınnışdır. Məgər, belə lakonik və qısa
ifadələrlə böyük bir tarixi məzmunu ifadə edən, xalqın tarixini,
tarixi ünvanını necə təhrif etmək olar. Məgər, folklorumuzda özünə
geniş yer tapan yüzlərlə belə bayatılann, ifadələrin, elmi gücə malik
atalar sözlərinin ifadə etdiyi məzmun xalqımızın qədimlərdən, ən
geci isə, eramızın ilk əsrlərində xalq kimi təşəkkül etməsinə dəlalət
etmirmi? Bunlara göz yumub, xalqımızı XI əsrin ortalarından
gəlmə adlandırıb, onun təşəkkülü tarixini, xalqımızın qədim, zəngin
və keşməkeşli tarixini necə təhrif etmək olar'? Belə qeyri-elmi
aspektdə çıxış edən tarixçilərin "fəaliyyəti"nə necə qiymət vermək
olar?
Xalqımızın mədəniyyət tarixinin əvəz olunmaz şah əsəri
sayılan "Kitabi-Dədə Qorqud” dastanları da bədii məziyyətləri ilə
yanaşı, dərin elmi gücə malik bir əsərdir. Bu dastanlar məlum
olduğu kimi, eramızın ilk əsrlərindən yaradılmağa başlanmış və
V-VII əsrlərində tam şəkildə formalaşmışdır. Bu mülahizəni
sonralar dastana əlavə edilməsi ehtimal olunan müqəddiməyə
verilmiş qısa bir epizod da təsdiq edir. "Kitabi-Dədə Qorqud"
dastanlarında deyilir:
"Rəsul əleyhissəlam zamanına yaqın Boyat boyundan, Qorqut
ata diyərlər, bir ər qopdı. Oğuzın, ol kişi təmam bilicisiydi, nə
diyərsə, olurdı"...
"Ölən adam dirilməz, çıxan can gerü gəlməz"...
"Yad oğlı saqlamaqla oğul olmaz, böyüyəndə salur-gidər,
gördüm diməz".
2 0 2
A zərb a yca ıışü n a slığ ın əsa sla rı
"Kül təpəcik olmaz, Güyəgü oğul olmaz".
"Qarı düşmən dost olmaz".
"Ər, malına qıymayınca adı çıqmaz
Qız anadan gönnəyincə ögit olmaz.
Oğul atadan gönnəyincə süfrə çəkməz".
"Qonağı gəlməyən qara evlər yıqılsa, yeg!".
"Adam içməyən acı sular sızınca sızmasa, yeg!".
"Yalan söz bu dünyada olınca, olmasa, yeg!".
"Oğul kimdən oldığm ana bilür".
Dastanlann mətnindən götürdüyümüz "Rəsul əleyhissəlam
zamanına yaqın", ifadəsinin məzmununa və məntiqi nəticəsinə
nəzər salaq. Dilimizdə öz məzmunu və lakonikliyi ilə fərqlənən
onlarla ifadələr vardır ki, həmin ifadələr həm üslubuna, həm də
ifadə etdiyi məzmunana görə bir-birinin təxminən eyniyyətini təşkil
edir, yalnız vaxt-zaman^etiban ilə bir-birindən fərqlənir. Məsələn,
"axşama yaxın, səhərə yaxın, günortaya yaxın" və "Kitabi-Dədə
Qorqud" dastanından götürdüyümüz "Rəsul əleyhissəlam zamanına
yaqın" və s. Bu ifadələrdən bipihcisində axşama, ikincisində səhərə
və üçüncüsündə günortaya təxminən 2-3 saat qaldığı nəzərdə
tutulduğu halda, dördüncüsündə, yəni "Rəsul əleyhissəlam
zamanına yaqın" ifadəsində zaman baxımından təxminən bir əsrə
yaxın olan müddət nəzərdə tutulmalıdır. Tarixdən məlumdur ki,
Rəsul əleyhissəlam VI əsrin 70-ci illərində dünyaya gəlmişdir. Bu
da dastanlann yaradıcısı, düzüb qoşanı, eldən-elə yayıb xalqa
çatdıran Dədə Qorqudun Boyat boyundan dünyaya gəlməsini
təxminən V əsrin sonu və ya VI əsrin əvvəlləri olduğuna dəlalət
edir. Elə həmin vaxtda da "Kitabi-Dədə Qorqud" dastanları düzülüb
qoşulmuşdur. Dastanların istər ümumi məzmunu, istərsə də dili
müasir Azərbaycan həyatından və ədəbi dilimizin müasir üslubi və
lüğət tərkibindən o qədər də fərqlənmir.
203
Dostları ilə paylaş: |