Bu qrupa mənsub olan xəstəliklər üçün səciyyəvi xüsusiyyətlər aşağıdakılar
dan ibarətdir:
- Orqanizmin davamlılıq və həssaslığının polifaktorial (çoxlu gen
lər tərəfindən törədilməsi) nəzarətə alınması;
- Xəstəliyin xarakterik kliniki form adan fasiləsiz olaraq normaya, baş
qa sözlə həssaslıqdan davamlılığa keçməsi;
- Xəstəliyin geniş və sürətlə yayılması, yəni populyasiyalar arasında nə
zərə çarpmayan dərəcədə genetik fərqlərin olması;
- Xəstəliyin baş verməsinin böyük dəyişikliyə malik olması;
Biryumurtalı əkizlərdə nəzərə çarpmayan fərdlərin olmasını və geno-
tipinə görə heyvanların irsiyyət yönümlü xəstəliklərə münasibətini nəzərə
alaraq onları iki qrupa - «sağlam» və «xəstə» bölürlər. Heyvanlar fəal
genlərin təsirinin müəyyən hüduda (astanaya) çatdığı və əlverişli mühit
şəraiti mövcud olduğu zaman xəstələnir. Orqanizmin xəstəliklərə davam
lılığı və həssaslığı hüdud astanası əlamətləri (polifaktorial növbələşmə,
parçalanmanın fasilə ilə baş verməsi və s.) ilə xarakterlənir. İrsiyyətcə
həssas olan heyvanlar virulent törədici olmadığı halda, bir qayda olaraq
xəstələnmir. Xəstəliklərə davamlılıq, yaxud həssaslıq bəzən bir və ya bir
neçə-genlərdən asılı olaraq yaranır və lokusların çoxluğu ilə təyin edilir.
Poligen növbələşmə zamanı populyasiyaya valideynlərin və birinci nəsil
hibridlərin davamlılığı və həssaslığı normal halda paylanır. Rezistentliyin
genetik nəzarətinin öyrənilməsi üçün valideynlərin əks fenotipli hibridlərlə
(Fı), həmçinin onların törəmələrinin valideyn formaları ilə çarpazlaşması
vacib məsələ sayılır. Polifaktorial xəstəliklər zamanı əlamətlərin paylan
masının iki əsas forması vardır:
- Subklinik (gizli, əlamətsiz, latent) forma fasiləsiz olaraq normadan
xəstəliyin nəzərə çarpan xarakterik kliniki əlamətlərinin görünməsi dövrünə
keçidlə xarakterlənir;
- Xəstəliyin xarakterik kliniki əlamətlərinin fasilə ilə biruzə verdiyi for
ma -polifaktorial xəstəliklərin əksəriyyəti üçün fasiləsiz dəyişkənlik və
fenotiplərin hüdud astanasında baş verməsi əsas xarakterik xüsusiyyət
sayılır. Həmin xəstəliklərin öyrənilməsi məqsədilə Q.Mendel əlamətləri
səmərə vermədiyi üçün yalnız genetikada geniş istifadə olunan say (miqdar)
əlamətlərinə istinad edilməlidir.
10.2. Xesteliklerə irsi davamlılıq və həssaslığın
öyrənilmə üsulları
Heyvanların xəstəliklərə genetik davamlılığı və həssaslığının öyrənilməsi
məqsədilə aşağıdakı üsullardan istifadə olunur:
- Əkizlər analizi;
- Növ, cins, xətələrarası və ailədaxili fərdlərin aşkar edilməsi;
- Seleksiya eksperti;
- Kliniki - geneoloji analiz;
337
- Xəstəliklərin m arker genlərlə əlaqəsinin analizi;
- Populyason statistik analiz:
İrsi davamlılıq və həssaslığın öyrənilməsi üçün qeyd oilman üsullardan
təklikdə deyil, birgə (kompleks) istifadə edilməlidir.
Ə kizhr üsulu
- Bu üsulda xəstəliklərin
etiologiyasında irsiyyətin və
mühit amillərinin rolu və onların nisbəti öyrənilir. Bunun üçün əvvəlcədən
konkordantlıq (qarşılıqlı vəhdət) və diskordanthq (fərdi) müəyyənləş
dirilməlidir.
Konkordanthq
- əkizəlrin hər ikisində xəstəliyin mövcud
olmasını və ya onlann heç birində olmamasım ifadə edir.
Diskordanthq isə
-
əkizlərin yalnız hər hansı birində mövcüd əlamətin olmasından ibarətdir.
İkiyumurtalı əkizlərə nisbətən, biryumurtalı əkizlərdə müxtəlif xəstəliklər
zamanı əlamətlərin oxşarlığı daha çox olur. İnsanda biryumurtalı əkizlərin
vərəmə görə konkordantlığı 74%, raxitə görə - 88%, şəkərli diabetə görə -
84%, ikiyumurtalı əkizlərdə isə müvafiq olaraq - 28%, 22% və 37% təşkil
edir. Əkizlər üsulunun xəstəliklərə davamlılığın genetik determinasiyasım sü
but etməsinə
baxmayaraq, bu üsulla rezistentliyin növbələşməsinin tipini
(monogen, poligen, autosom və s.) təyin etmək qeyri - mümkündür. Cinslər-
arası,
yaxud xətlərarası fərqlərə əsaslanan üsulla xəstəliklərə qarşı da
vamlılığın təyini zamanı genetik amillrin əlamətlərin determinasiyasmda
roluna istinad olunur. Şotlandiya cinsli qarabaşlı qoyunlar ümumiyyətlə
hemonxoz xəstəliyinə tutulm ur, Fin dorset cinsi isə bu xəstəliyə daha həs
sasdır. Friz və ayrşir qaram al cinslərinə nisbətən, Cersey, qırmızı-ala, şvis
cinsli qaram allar hipokalsemiyaya (kalsium çatışmazlığı) olduqca həssasdır
lar. Göydil (blutanq) Afrika ölkələrində 100 ildən çoxdur ki, qoyunçuluğa
böyük iqtisadi zərər verir. İti gedişli və kontagioz olmayan həmin xəstəlik
ağız boşluğunun şelikli qişasının, dilin iltihabı, ətrafların dərisinin
nekrozlaşması və ölüm faizinin yüksək olması ilə səciyyələnir. Yerli Afrika
və Asiya qoyun cinsləri (qaragül, qarabaşlı, fars və s.) Avropa cinslərinə
nisbətən göydilə daha davamlı olur. Seleksiya nəticəsində orqanizmin xəs
təliklərə qarşı davamlılığının yüksəlməsi rezistentliyin və həssaslığın genetik
olaraq əmələ gəlməsini bir daha sübut edir. Məsələn, siçovulların seleksiyası
zamanı 11 nəsil törəməsindən sonra alman törəmələr dişlərin kariesini törə
dən bakteriyalara qarşı əvvəlki (sələf) nəslə nisbətən 7 dəfə artıq genetik d a
vamlılıq göstərmişdir.
Populyasion
-
statistika
üsulundan istifadə olunduqda genetik paramet-
lərə (növbələşmə, korrelyasiya və təkrarlanma əmsalları, genlərin say tezliyi
və s.) istinad olunur. Məsələn, buzovların prenatal ölümünün növbələşmə
əmsalı 0,04 təşkil edir. Bu isə həmin əlamətə görə populyasiyada heyvan
ların genetik müxtəlifliyiymn çox aşağı səviyyədə olduğunu göstərir. Hey
vanların mastit xəstəliyinə qarşı genetik davamlılığının müxtəlifliyi nisbətən
yüksək olur (h2 = 0,25).
Kliuiki
-
genealoji üsul
- elmi-praktiki cəhətdən ən əlverişli, əhəmiyyətli
və mütərəqqi üsul hesab olunmaqla, onun vasitəsilə irsi xəstəliklər, onlann
genetik təbiəti, genlerin ilişkənliyi, xromosom xəritəsinin tərtibi, genlərin
qarşılıqlı əlaqəsi öyrənilir, eləcə də genetik-cəhətdən xəstəliklərə daha
338