4.2.3.
İndiyə qədər tətbiq edilən üsulların səmərəlilik
dərəcəsinin müəyyən edilməsi
Xərc üsulu. Bu üsula əsasən təbii ehtiyatlann
qiymətləndirilməsi onların hasilatına, mənimsənilməsinə yaxud
istifadəsinə çəkilən xərcin həcmi ilə təyin edilir. Keçmiş SSRİ-də
sənaye müəssisələrinin götürdükləri suya görə ödəmələrin həcmi bu
prinsipə əsaslanırdı. Həmin üsulun çatışmayan cəhəti orasında idi
ki, yüksək keyfiyyətli ehtiyat, mənimsənmə üçün daha rahat ərazidə
yerləşərsə, az dəyərə malik qiymətləndirilir, halbuki, onun istehlak
qiyməti «pis» resursa nisbətən daha yuxandır. Bu üsul təbiətdən
səmərəli istifadənin həvəsləndirilmə- sində tətbiq edilə bilməz.
Yekun nəticə üsulu. Geniş yayılnuş bu üsula görə yalnız
o təbii ehtiyatların iqtisadi qiyməti (dəyəri) var ki, onlar gəlir
gətirsin. Başqa sözlə, resursun qiyməti ilkin məhsulun pulla ifadəsi
ilə təyin edilir. Çünki, təbii ehtiyatların istismarı sayəsində istehsal
olunur. Həmin qiymət eyni zamanda əldə edilmiş gəlirlə cari
xərclərin fərqi kimi də təyin edilir.
Təbiətdən səmərəli istifadə nöqteyi-nəzərindən bu üsulun
da xeyli qüsuru (nöqsanı) vardır. Əvvələn, istənilən təbii ehtiyat
üçün ilkin məhsulun dəyərini təyin etmək olmur. Məsələn, xam neft
müəyyən əmtəə dəyərinə malikdir, halbuki sudan gəlirin ilkin
məhsul kimi ayrılması mürəkkəb problemdir. Əgər o, əmtəə
(məsələn, mineral su) deyilsə, yalnız içmək üçün yararlıdır, ikincisi,
ehtiyatın istifadəsindən gəlir
həm birbaşa, həm də dolayısı ola bilər
ki, onları adekvat qiymətləndirmək çox mürəkkəbdir. Bu, xüsusən,
rekreasiya (istirahət) məqsədi ilə istifadə edilən təbii ehtiyatlara,
iqlim amillərinə aid edilə bilər. Üçüncüsü, bu üsulda vaxt amili
nəzərə alınmır. İstifadə edilməyən ehtiyat bu üsulla qiyməti təyin
edilməyən ehtiyat ola bilər ki, hər hansı ərazini mənimsəyəndə
istifadə edilsin, hətta qıt olsun.
Xərc-resurs üsulu. Bu üsulda təbii resursun qiyməti
müəyyən edilərkən onun mənimsənilməsinə çəkilən xərc, isti
67