H.Cəfərov isə yazır:
“Ġlk Tunc dövründə əhalinin sayı artmıĢ, yaĢayıĢ məskənləri daha böyük
sahəyə, bir çox halda 3 hektardan artıq sahəyə malik olmuĢdur. Tikinti
texnikasında Eneolit dövrünün ənənələri, Yəni dairəvi və düzbucaqlı binaların
inĢası davam etdirilmiĢdir. Lakin binalar həm ölçü baxımından, həm də davamlılıq
baxımından xeyli fərqlənirdi. Evlərin və təsərrüfat tikililərinin bünövrəsi əsasən
daĢdan, divarı çiy kərpicdən inĢa edilmiĢ, binaların bir qismi isə çubuqdan
hörülüb suvanmıĢdır. Mingəçevir ərazisində yarımqazma tipli evlərə də təsadüf
edilmiĢdir. Binanı qızdırmaq və yemək hazırlamaq üçün nəzərdə tutulmuĢ
ocaqlar evin mərkəzində və ya künclərində qurulurdu. Xüsusi quruluĢlu ocaq
qurğuları Kür-Araz mədəniyyətinin səciyyəvi əlamətlərindən biridir. Gildən
hazırlanmıĢ ocaq qurğuları əsasən nal Ģəklindədir. BaĢqa tip ocaq qurğuları da
geniĢ yayılmıĢdı.”
İlk Tunc dövrünün yaşayış məskənlərindən, xüsusən də ətrafına müdafiə
sədləri çəkilmiş məskənlərdən ilk şəhərlər kimi söz açmaq mümkündür. Şumer
şəhərlərinin yaşıdı, hətta daha qədim olan bu şəhərlərin İkiçayarasının erkən
şəhərləri ilə əsas ümümi cəhətlərindən biri müdafiə sədlərinin qurulması idi. Bu
barədə ―Bilqamıs dastanı‖nın akkad variantında maraqlı məlumat bulunmaqdadır:
“O hər sirri bilərdi, o hər Ģeyi görərdi,
Yeri su basmasından bizə xəbər verərdi.
Uzun yollar dolaĢıb, yorulub əldən düĢdü,
BaĢına gələnləri sal bir qayaya döydü,
Sonra hasara alıb, adını Uruk qoydu.
Müqəddəs Eananın qalası oldu Uruk.
Divarlara nəzər sal, bürcləri düzüm-düzüm,
Bu cür səddə bərabər sədd görməz əsla gözün.
KeçmiĢin yadigarı bu qədim divara bax,
ĠĢtarın mənzilinə - Eanaya gəl çıxaq.
Heç gələcək Ģahlar da tikə bilməz bu sayaq.
Çıx Uruk qalasının divarı üstə, yeri,
Gor bünövrə necədir, necədir kərpicləri.
Divar biĢmiĢ kərpicdən bərk hörülüb baĢa - baĢ,
Yeddi müdrikmi qoyub qalanın himinə daĢ?”
Rəşid Göyüşov deyir:
“Ġlk Tunc dövründə binalar və onlara bitiĢik inĢa olunmuĢ təsərrüfat
tikililəri çox zaman ümumi bir kompleks təĢkil edir və təbii ki, bu komplekslər ayrı-
ayrı ailələrə məxsus idilər. YaĢayıĢ və təsərrüfat tikililəri ilə yanaĢı, ibadət, dini
ayinlərin icrası üçün də xüsusi binalar mövcud olmuĢdur. Məsələn, Sərkərtəpədə
çiy kərpicdən tikilmiĢ dairəvi quruluĢlu böyük ibadət evi üzə çıxarılmıĢdır. Bina
səliqəli suvanmıĢ, əhənglə ağardılmıĢdı, divarının qarĢısına mehrab ucaldılmıĢ,
dini ayinlər zamanı istifadə olunmuĢ saxsı qablar düzülmüĢdü. YaĢayıĢ
məskənlərində xüsusi sənətkarlıq məhəllələri yaranırdı. Əslində sənətkarlıq
sahələrinin meydana gəlməsi hələ Eneolit dövrünün son mərhələsində baĢlamıĢ, Ġlk
Tunc dövründə isə həm dulusçuluğun, həm də metallurgiyanın inkiĢafı ilə əlaqədar
xüsusi sənətkarlıq məhəllələri meydana gəlmiĢdi.”
Kür-Araz mədəniyyəti dövrü insanları sənətkarlığın müxtəlif sahələri ilə
məşğul olmuş, ənənəvi sənət nümunələrini yeni dövrün tələbləri səviyyəsində
yaratmış və inkişaf etdirmişdir. Onların içərisində dulusçuluq sənəti xüsusi yer
tuturdu. Kür-Araz mədəniyyətinin dulusçuluq məmulatı bir çox əlamətləri ilə, yəni
forması, tipi, hazırlanma texnologiyası və sairə ilə seçilirdi. Dulus çarxından
istifadə nəticəsində bu dövrdə məhsuldarlıq daha da artmışdı. Qabların forma və
növ müxtəlifliyi, estetik dəyərinin yüksəkliyi, dulus çarxının varlığı sənətkarlığın
yeni inkişaf mərhələsinə qədəm qoyduğunu göstərir. Qabların səthinin
pardaqlanması və şüyrələnməsinin yeni sirlərinə bələd olmaqla dulusçular əsl sənət
nümunələri yaratmışdılar.
Bu dövrün mühüm yeniliklərindən biri metallurgiya və metalişləmənin
sürətlə inkişafıdır. Azərbaycanın ilk Tunc dövrü yaşayış məskənlərində
metallurgiya və metalişləmə ilə bağlı texnoloji proseslərin bütün mərhələlərini əks
etdirən arxeoloji materiallar - soba, buta, parç, qəliblər və hazır məhsul tapılmışdır.
Məsələn, Babadərviş yaşayış məskənində metaləridən soba üzə çıxarılaraq
öyrənilmişdir. Tuncdan muncuq, qolbaq və sairə kimi bəzək, eləcə də biz, iynə,
bıçaq və sairə kimi məişət əşyaları, əmək alətləri və silah nümunələri, qızıldan isə
Xankəndi və Xaçınca kurqanlarından tapılmış bəzək əşyaları kimi şeylər
düzəldirdilər. Metallurgiyanın inkişafı ilə əlaqədar olaraq daş alətlərin məişət və
təsərrüfatda istifadəsi getdikcə azalırdı.
H.Cəfərov yazır:
“Tunc dövründə yerli əhalinin dünyagörüĢündə və bədii təfəkkürünün
inkiĢafında mühüm yeniliklər baĢ verir və bunlar ətraf aləmə, axirət dünyasına
mifik aləmə inam, qəbir abidələri - kurqanlar və sairə, dəfn mərasimi, ölülərin
yanına müxtəlif avadanlığın qoyulmasında, məiĢət və təsərrüfat avadanlığının
naxıĢlanmasında və nəhayət çoxsaylı qaya təsvirlərində özünü göstərir.”
Son Eneolit və İlk Tunc dövrü qaya təsvirləri üçün xarakterik olan əsas
cəhətlərdən biri qayalarda cızılmış təsvirlərin realistikliyidir. Bu dövrdə ən çox rast
gəlinən petroqliflər müxtəlif maral və aslan təsvirləridir. Qobustandakı Yazılı
təpənin 24 №-li daşında cızılmış realistik səpkili maral silueti özündən əvvəlki
dövrlərə aid təsvirlərdən öz gözəlliyi ilə fərqlənməkdədir. Eyni sözləri Böyükdaşın
yuxarı mərtəbəsindəki 59 №-li daşda təsvir edilən qoşa maral təsviri barədə də
söyləmək olar.
Bu motivlər sonrakı minilliklərdə türklərin yayıldığı bütün bölgələrdə, yəni
Avropanın içlərindən uzaq Sibir, Altay və Qobi çollərinə qədər səpələnmiş və elmi