Downloaded from KitabYurdu org
Yüklə 3,61 Mb. Pdf görüntüsü
|
68
parçalarından birinin üstündə oturdu. Kameraya baxaraq dedi: “Biz Afinadakı qədim aqorada oturmuşuq. Acınacaqlı mənzərədi, yox? Bu gün belə olsa da, bir vaxtlar o, mükəmməl məbədlər, ədalət məhkəmələri və digər ictimai idarələr, mağazalar, konsert zalları, hətta geniş gimnastika binalarıyla əhatə olunmuşdu. Hər şey genişlik, açıqlıq olan bu meydanın ətrafında yerləşirdi... Bütün Avropa sivilizasiyasının əsası bu sadə görünüşlü ərazidə qoyulub. Politika və demokratiya, ekonomika və tarix, bilogiya və fizika, riyaziyyat və psixologiya, teoriya və metod, ideya və sistem kimi sözlərin kökü gündəlik həyatı bu meydanın ətrafında cərəyan edən azsaylı xalqa gedib çıxır. Sokrat vaxtının çoxunu insanlarla söhbət edərək burada keçirirdi. O, qabda zeytun yağı daşıyan bir qulun yaxasından yapışa və yazıqdan fəlsəfi sual soruşa bilərdi, çünki Sokrat inanırdı ki, qul ilə mötəbər vəzifəsi olan bir adamın əqli mühakiməsi eynidi.
Bəlkə o, vətəndaşların birilə qızğın mübahisə edir, bəlkə də gənc şagirdi Platonla hərbə-zorbaya girişirdi. Bu haqda düşünmək fövqəladə bir hissdi. Biz hələ də Sokratın və ya Platonun fəlsəfəsi haqda düşünürük, Platon və ya Sokrat olmaq isə tamam ayrı aləmdi”. Sofinin də fikrincə, bu haqda düşünmək fövqəladə bir hiss idi. Amma o, filosofun qəfildən qeyri-adi itdən onun bağdakı guşəsinə göndərdiyi video vasitəsilə danışmasını da eyni dərəcədə fövqəladə məsələ sayırdı. Filosof mərmərin üstündən qalxdı və sakitcə dedi: “Bunu ora qoymağı çox istəyirdim, Sofi. İstəyirdim ki, sən Akropolu və Afinadakı qədim Aqoranın qalıqlarını görəsən, buraların bir vaxtlar necə möhtəşəm yerlər olduğunu biləsən. Bir az qəribə çıxır, bilirəm..., amma mən əminəm ki, bu bizim aramızda qalacaq. Nə isə, hər halda kiçik bir işartı bəsimizdi. O, başqa heç nə demədən, uzun müddət kameraya baxaraq orada durdu. Bu arada xarabalıqlardan bir neçə bina ucaldı. Sanki sehrlənmişdi, bütün qədimi binalar yenidən ucalırdılar. Üfüqün üzərində Sofi hələ də Akropolu görə bilirdi, downloaded from KitabYurdu.org
69
amma indi o və meydandakı bütün binalar yepyeni idi. Qızılla örtülmüş və gözəgəlimli boyalarla rənglənmişdilər. Rəngarəng geyimli adamlar meydanda gəzirdilər. Bəziləri qılınc taxmış, bəziləri başlarında kuzə daşıyırdılar, onlardan birininsə qoltuğunda papirus rulonu vardı. Sofi öz fəlsəfə müəllimini tanıdı. Onun başında hələ də mavi beret, amma əynində yanından keçənlərin geyindiyi tərzdə uzun sarı köynək vardı. O, Sofiyə tərəf gəldi, kameraya baxaraq dedi: “Belə daha yaxşıdı. İndi biz antik Afinadayıq. Gördüyün kimi, bura şəxsən gəlməyini istədim. Biz e.ə. 402-ci ildəyik, Sokratın ölümündən cəmi üç
il qabaqda. Ümid edirəm,
bu xüsusi görüşü qiymətləndirəcəksən, çünki videokamera kirələmək çətin oldu...” Sofinin başı fırlandı. Bu əcaib adam qəfildən necə oldu ki, 2400 il qabaqkı Afinaya düşdü? Sofi tamamilə başqa bir dövrün videosunu necə olurdu ki, görə bilirdi? Antik dövrdə video olmayıb axı... bu, film ola bilərmi? Amma bütün bu mərmər binalar əsl binalar kimi görünürdülər. Əgər Afinadakı bu qədim meydanı film çəkmək üçün dekorasiya şəklində yenidən qurublarsa, çox baha başa gəlmiş olmalıydı. Hər halda bu, sadəcə Sofiyə Afinanı öyrətməkdən ötrü həddən artıq böyük məbləğ olan puldu. Beretli adam yenidən ona baxdı. Oraya, sütunların altına bax, o iki adamı görürsən? Sofi qırışıq köynək geyinmiş yaşlı bir adam gördü. Onun uzun dağınıq saqqalı, yastı burnu, kəskin baxışlı gözləri, ətli yanaqları vardı. Yanında yaraşıqlı bir cavan kişi durmuşdu. Bu, Sokrat və onun gənc şagirdi Platondu. Onlarla indi şəxsən tanış olacaqsan. Filosof həmin iki adama tərəf getdi, başından beretini çıxardı və Sofinin anlamadığı bir söz dedi. Yəqin yunanca idi. Sonra kameranın içinə baxdı: “Onlara dedim ki, sən onlarla tanış olmağı çox istəyən norveçli bir qızsan. Odur ki, indi Platon sənə düşünmək üçün bir neçə sual verəcək. Amma nə qədər ki, gözətçilər bizi görməyiblər, işimizi cəld görməliyik”. downloaded from KitabYurdu.org
70
Cavan adam irəli çıxıb kameraya baxanda Sofi hiss etdi ki, qan gicgahlarına vurdu. Afinaya xoş gəlmisən, Sofi, - o, nəzakətli səslə dedi. Ləh- cəylə danışırdı. Mənim adm Platondu və mən indi sənə dörd tapşırıq verəcəyəm. Birincisi, çörəkçi necə olur ki, əlli ədəd tamamilə bir-birinin eyni olan adamşəkilli peçenye bişirə bilir, bax, bunun üzərində düşün. Sonra niyə bütün atların eyni olduğunu fikirləşib tapmalısan. Sonra tap görək, insanın ölməz ruhu varmı? Nəhayət, qadınların və kişilərin eyni dərəcədə həssas olub-olmadıqlarını deməlisən. Uğurlar! Sonra televizordakı görüntü yoxa çıxdı. Sofi lenti bir daha başa fırladıb baxdı və gördüklərini təkrar izlədi. Fikirlərini cəmləməyə çalışdı. Amma bir şey düşünən kimi, fikrini sona çatdırmamış başqa bir fikir özünü yetirirdi. Sofi bilirdi ki, onun fəlsəfə müəllimi qəribə adamdı. Amma öyrətmək üçün təbiət qanunlarına meydan oxuyan metodlardan istifadə etməyə başlayanda Sofi fikirləşdi ki, o, ağını çıxarıb. Doğrudanmı, televizorda Platonu və Sokratı görmüşdü? Əlbəttə, bu mümkün deyildi. Amma bu cizgi filmi də deyildi axı?.. Sofi kaseti maqnitofondan çıxardı, otağına qaçdı. Onu leqo konstruktorlarının yanına - şkafın yuxarı gözünə qoydu. Sonra çarpayısına çökdü, yorğun düşüb yuxuya getdi. Bir neçə saatdan sonra anası otağa girdi. Sofini ehmalca silkələyib dedi:
Nə olub, Sofi? Mmm...
Pal-paltarlı yatmısan! Sofi yuxulu-yuxulu gözlərini araladı. Afinada idim, - dodaqucu yalnız bunu dedi, böyrü üstə çevrildi və yenidən yuxuya getdi. PLATON ...ruhun əsl mənbəyi üçün həsrət... downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 3,61 Mb. Dostları ilə paylaş:
|