DÜNYA ƏDƏBİYYATI KLASSİKLƏRİ
yarayan ideallarla zibilləyirlər. Nə etmək olar! Azman özünü cırtdan
yerinə qoymaq istəyir; böyük Fransanın xırda şıltaqlıqları da olur.
Vəssalam.
Burada etiraza yer yoxdur. Xalqların da günəş kimi tutulmağı
var. Bu, elə bir qorxulu şey deyil, qoy ancaq işıq geri qayıtsın, bu
tutulma əbədi gecəyə çevrilməsin! Şəfəq və intibah eyni mənalı
sözlərdir. Günəşin yenidən çıxması insan “mənliyinin” həmişə
yeniləşməsinə uyğun gəlir.
Faktları bitərəfcəsinə müəyyən edək. Barrikadada ölmək və ya
sürgündə dəfn olunmaq - fədakarlıq üçün qəbul olunan, həm də
qabaqcadan nəzərə alınan bir şeydir. Fədakarlığın əsil adı təmən-
nasızlıqdır. Qoy hamı tərəfindən tərk olunmuş adamlar tərk olunsun-
lar, qoy sürgünə göndərilənlər sürgünə getsinlər, biz ancaq böyük
xalqlara yalvarıb deyirik: geri çəkiləndə həddindən artıq geri çəkil-
məyin. Sağlam düşüncəyə qayıtmaq bəhanəsilə həddindən artıq aşağı
enmək lazım deyil.
Heç şübhəsiz, maddə də var, gündəlik ehtiyac da var, şəxsi mən-
fəət də var. Mədə var; lakin mədənin tələbinin yeganə qanun olmasına
yol vermək olmaz. Müvəqqəti həyatın öz haqqı var, biz bunu etiraf
edirik, lakin əbədi həyatın da öz haqqı var. Heyhat, çox yüksəklərə
qalxmaq, sonra da birdən yıxılmaq olar. Biz belə halları tarixdə
istədiyimizdən da artıq görürük. Şan-şöhrət qazanan, ideala
yaxınlaşan bir millət birdən çirkab içində qurdalanmağa başlayır,
bundan zövq alır. Ondan soruşsan ki, sən nə səbəbə Falstafın xatirinə
Sokratı atırsan, o, sənə belə cavab verər: “Ona görə ki, mənim dövlət
xadimlərindən xoşum gəlir”.
Barrikadadakı vuruşmaya qayıtmazdan əvvəl bir söz də demək
istəyirik.
Burada təsvir etdiyimiz kimi, vuruşmalar ideala doğru çılğınca
can atmaqdan başqa bir şey deyil. Buxovlanmış tərəqqi cürbəcür
xəstəliklərə tutulur; faciəli ürəkkeçmə xəstəliyinə də məruz qalır. Biz
tərəqqinin lap qədim xəstəliyi olan vətəndaş müharibəsinə mütləq rast
gəlməli idik. Bu, faciəli dövrlərdən biridir, bu, bizim dramın eyni
zamanda həm aktı, həm də antraktıdır; bu dramda baş rolda çıxış edən
- cəmiyyət tərəfindən lənətlənmiş insandır, dramın əsil adı
“Tərəqqi”dir.
Tərəqqi!
84
downloaded from KitabYurdu.org
Bizim bütün arzularımız tez-tez, həm də böyük bir həyəcanla
söylədiyimiz bu sözdə təcəssüm etmişdir; bu arzularda ifadə olunan
ideya dramın inkişafında hələ çox-çox sınaqlardan keçəcəyinə görə,
qoy bizə icazə verilsin, onun üstündəki örtüyü qaldırmasaq da, heç
olmasa, örtüyün arasından onun parlaq işığını göstərək.
Oxucuların qarşısında olan bu kitab əvvəldən axıra kimi həm
bütünlüklə, həm də hissələrilə - orada nə qədər uyğunsuzluqlar,
istisnalar, ayrı-ayn müvəffəqiyyətsizliklər olsa da - şərdən xeyrə doğ-
ru, haqsızlıqdan haqqa doğru, nəfsdən vicdana doğru, çürüməkdən
həyata doğru, heyvani hisslərdən adamın öz vəzifəsini anlamasına
doğru, cəhənnəmdən göylərə doğru, heçlikdən Allaha doğru bir yol-
dur. Çıxış nöqtəsi - maddədir, son nöqtəsi - ruhdur. Əvvəli - əjdaha,
sonu - mələkdir.
iyirmi birinci fəsil
QƏHRƏMANLAR
Birdən hücum təbili vuruldu.
Hücum bir qasırğa kimi başlandı. Dünən düşmən axşam qaran-
lığında əfi ilan kimi səssizcə barrikadaya tərəf sürünürdü. İndi isə
işıqda, açıq bir sahədə qəfildən hücum etmək mümkün deyildi, çünki
hücum edənlərin canlı qüvvəsi görünürdü. Toplar guruldadı, qoşun
hücuma keçdi. Qüvvətli nizami piyada dəstələrinə müəyyən sıralar
arasında olan milli və bələdiyyə qvardiyalarının piyada hissələri
kömək edirdi. Hələ heç görünməyən, ancaq hay-küyü eşidilən camaa-
ta arxalanan bu qoşun hissəsi, başda snayperlər olmaqla, təbil və
şeypur səsləri altında, süngülü tüfəngi əllərində hazır tutaraq, yağış
kimi yağan güllənin qabağında əyilmədən, sürətli addımlarla, böyük
bir hücum coşqunluğu ilə küçəyə çıxdı, divara vurulan mis taran qüv-
vəsi ilə düz barrikadanın üstünə yeridi.
Divar sarsılmadı.
Qiyamçılar şiddətli atəş açdılar. Barrikadanın yuxarı hissəsində
tüfəng atəşinin alovu panldadı. Hücum o qədər şiddətli idi ki, barrika-
da bir anlığa hücum seli altında qaldı; lakin aslan silkələnərək itləri öz
üstündən tökən kimi, o da əsgərləri özündən rədd etdi; onun üstü
85
downloaded from KitabYurdu.org
DÜNYA ƏDƏBİYYATI KLASSİKLƏRİ
dəniz köpüyü qaya üstünü alan kimi, hücum edənlərlə bir anlığa
örtüldü, lakin dalğa geri çəkildi, o, yenə də qara, qorxunc sıldırım bir
qaya kimi canlandı.
Hücum edənlər dəstəsi geri çəkilməyə məcbur oldu, sıraya
düzülərək küçədə qaldı, barrikadadan atılan atəşə şiddətli tüfəng
atəşilə cavab verdi; o, açıq mövqedə də dəhşətli idi. Kim feyerverk
görübsə, çiçək dəstəsi adlanan, ildırım kimi bir-birini kəsərək parıl-
dayan od yığınını, yəqin ki, xatırlayır. Qoy onlar belə bir çiçək dəs-
təsini şaquli deyil, üfüqi şəkildə təsəvvür etsinlər: bu çiçək dəstəsi
odlu oxları ilə güllə, qırma, top saçması yağdırır, dəhşətli ildırımlarla
ölüm saçır. Barrikada bu atəş yağmurunun altına düşdü.
Hər iki tərəf eyni qətiyyət qızğınlığı içində idi. İgidlik vəhşi bir
cünunluğa varırdı, yırtıcı qəhrəmanlıq şəklini alırdı, bu isə, hər
şeydən əvvəl, qəhrəmanın özünü məhv edirdi. O zaman milli qvardiya
əsgərləri zuaf kimi vuruşurdular. Qoşun istəyirdi ki, vuruşmanı
qurtarsın, qiyamçılar onu davam etdirmək istəyirdilər. Gəncliyin və
sağlamlığın ən gözəl çağında cançəkişməni uzatmaq igidlik deyil,
divanəlikdir. Bu vuruşmada iştirak edənlərin hər biri üçün ölüm saatı
əbədiyyət qədər uzanırdı. Bütün küçə meyitlə dolmuşdu. Anjolras
barrikadanın bir başında, Marius da o biri başında idi. Bütün müdafiə
planı Anjolrasın beynində idi, buna görə o, özünü qoruyurdu, daldada
durmuşdu. O, öz mazğalı qabağında üç əsgəri bir-birinin ardınca
vurub yerə sərdi - əsgərlər heç onu görmədilər də. Marius açıqda
durub vuruşurdu. O, canlı bir hədəf kimi durmuşdu, istehkamın
üstündən qurşaqdan yuxarı görünürdü. Xəsis əyyaşlığa başlasa, ondan
qızğın israfçı ola bilməz; vuruşmada da heç kəs xəyalpərəst kimi
qorxunc olmaz. Marius həm qorxunc, həm də fikirli idi. Döyüşdə o,
özünü elə hiss edirdi ki, elə bil, yuxuda idi. O, əli tüfəngli xəyala
oxşayırdı.
Qiyamçıların gülləsi qurtarırdı, lakin onların zarafatı qurtarmırdı.
Qiyamçıları ağzına alan bu ölüm qasırğasında da onlar gülürdülər.
Kurfeyrak başıaçıq durmuşdu.
Bossüe ondan soruşdu:
-
Sən şlyapanı neyləmisən?
Kurfeyrak belə cavab verdi:
-
Onlar axırda bir fəndgirliklə şlyapanı top gülləsi ilə vurub sala
bildilər.
Onlar düşməni həm ələ salır, həm də ona nifrət edirdilər.
86
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |