Əl-muraciat (MƏktublar) İmamət vilayət xilafəT
Yüklə 6,38 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- DOĞSAN ÜÇÜNCÜ MƏKTUB 23 Rəbiül-Əvvəl 1330 Başqa halların da istənilməsi.
241 üçün hər bir şeyə təslim olmaqdan belə çəkinmirlər. 1 Qurani-kərim buyurur: حنوُنممْؤُـي حلا حكِّبحرحو حلاحف مهمسُفنحأ مفي ْاوُدمحيُ حلا َُّثُ ْمُهحـنْـيحـب حرحجحش احميمف حكوُمِّكحَُ حَّتَّحح اًميملْسحت ْاوُمِّلحسُيحو حتْيحضحق اَِّّمَ اًجحرحح ْم “(Ey Məhəmməd!) Sənin Allahına and olsun ki, onlar aralarında baş vermiş ixtilaflarda səni hakim (münsif) təyin etməyincə və verdiyin hökmlərə görə özlərində bir sıxıntı duymadan sənə tam itaətlə boyun əyməyincə (tam razı) iman gətirmiş olmazlar.” 2 Başqa bir ayədə isə belə buyurur: ُمُكاحتآ احمحو مباحقمعْلا ُديمدحش حهَّللا َّنمإ حهَّللا اوُقَّـتاحو اوُهحـتناحف ُهْنحع ْمُكاحهحـن احمحو ُهوُذُخحف ُلوُسَّرلا “Peyğəmbər sizə nə verirsə, onu götürün və nəyi qadağan edirsə, ondan çəkinin. Allahdan qorxun. Həqiqətən, Allahın cəzası çox şiddətlidir.” 3 2. Amma Üsamənin qoşununda hərəkət etməkdən boyun qaçıranların barəsindəki nəql etdiyimiz hədisi Şəhristani səhih saymış və nəql etmişdir. Əbu Bəkr Əhməd ibn Əbdül Əziz Cövhərinin “Əs-Səqifə” kitabında bu məsələyə işarə etdiyi nəzəri olduğu kimi burada dərc edirik: Həmid ibn İshaq ibn Saleh Əhməd ibn Səyyardan, o da Səid ibn Kəsir Ənsaridən, o da öz sənədiylə Abdullah ibn Əbdür-Rəhmandan belə nəql etmişdir: “Peyğəmbər elə xəstə olduğu zaman Üsamə ibn Zeydi mühacir və ənsardan toplaşmış olduğu orduya əmir təyin etdi. Bu qoşunda Əbu Bəkr, Ömər, Əbu Übeydə Cərrah, Əbdür-Rəhman ibn Ovf, Təlhə, Zübeyr xülasə, hamı iştirak edirdi. Sonra Həzrət, Üsaməyə “Mutə” məntəqəsinə (Üsamənin atası orada şəhid olmuşdu) gedərək Fələstin vadisində döyüşə girişməsini buyurdu. Amma həm Üsamə, həm də onun qoşunu ora getməkdə süstlük etdilər. Peyğəmbər (s) isə onların getməyinə təkid edirdi. Nəhayət, Üsamə o həzrətə belə ərz etdi: Atam-anam sənə fəda olsun, mənə icazə verirsənmi Allah sənə şəfa verənə kimi (bir neçə gün) burada qalım! Peyğəmbər isə cavabında belə buyurdu: Hərəkət elə, Allahın bərəkəti ilə qoşunu yola sal.Üsamə dedi: Axı səni bu halda qoyub necə gedim? Həzrət buyurdu: Müvəffəqiyyət üçün (naminə) hərəkət et. Üsamə dedi: Ey Allahın rəsulu, sənin əhvalını gələn karvanlardan xəbər almaq mənə çox çətindir. Mən buna görə həddindən artıq narahatam. Həzrət də ona belə buyurdu: Sənə əmr etdiklərimə əməl et. Bu zaman Peyğəmbər bihuş oldu. Üsamə də Mədinədən getməyə hazırlaşdı. Peyğəmbər huşa (özünə) gəldikdə, Üsamə və qoşunu barəsində soruşdu: Ona “getməyə hazırlaşır” – söylədilər.” Allahın rəsulu daim buyurardı: Üsamənin quşununu yola salın. Allah Üsamənin qoşunundan boyun qaçırana lənət eləsin. Üsamə hərəkət edəndə bayraq başının üst, səhabə də gözləri önündə idi. Curufa çatdıqda atdan endi, bu zaman Əbu Bəkr, Ömər və mühacirlərdən çoxu onunla idilər. Ənsarlılardan da Üseyd ibn Xüzeyr, Bəşir ibn Səd və başqaları orada idi. Bu vaxt Ümmü-Əymənin göndərdiyi qasid çaparaq gəlib Üsaməyə “Mədinəyə dönün” – dedi. Çünki, Peyğəmbər ölüm ayağındadır. Üsamə də gecikmədən Mədinəyə qayıtdı. Əlindəki bayrağı Peyğəmbərin (s) evinin qapısına sancdıqda Peyğəmbər də dünyadan köçdü.” Bu hədisi bir qrup tarixçilər, həmçinin Əllamə mötəzili ibn Əbil-Hədid “Nəhcül-Bəlağənin şərhi”nin ikinci cildinin 20-ci səhifəsindən sonra nəql etmişdi. Vəssalam. “Ş” 1 Əgər onların dediyi kimi, itaətdən boyun qaçırma insanda zati-fitri bir qərizə olsaydı, heç vaxt Allah-təala İsanı qundaqda peyğəmbərliyə seçməzdi. Belə nümunələr həddən artıq çoxdur. Təəssüflər olsun ki, belə misalların onlara heç bir əsəri yoxdur. red. 2 “Nisa”, ayə 65. 3 “Həşr”, ayə 7. 242 DOĞSAN ÜÇÜNCÜ MƏKTUB 23 Rəbiül-Əvvəl 1330 Başqa halların da istənilməsi. Usamənin səriyyəsi barəsində söz, cümə axşamı gününün müsibəti barədəki kimi çox çəkdi. Amma bu məsələnin mübhəm (üstü örtülü) cəhətləri həqiqət axtaranlar üçün gün kimi aydın oldu. Xahiş edirəm ki, onların “nəss”ə boyun əymədikləri başqa halları da bizim üçün yazasınız. Vəssalam. “S” 243 DOĞSAN DÖRDÜNCÜ MƏKTUB 25 Rəbiül-Əvvəl 1330 “Mariqilər”in öldürülməsinə dair Peyğəmbərin (s) fərmanı. Bu barədə bəzi görkəmli şəxsiyyətlərin, hafiz və başqalarının nəql etdikləri hədisi söyləmək kifayətdir. Burada biz Əhməd ibn Hənbəlin öz “Müsnəd” kitabının üçüncü cildinin 15-ci səhifədə Əbu Səid Xidridən söylədiyi hədisi gətiririk. O, belə nəql edir: “Əbu Bəkr Peyğəmbərin (s) yanına gələrək dedi: Ey Allahın Peyğəmbəri! Mən filan yerdən keçirdim ki, çox gözəl üzlü bir kişinin ixlasla (Allahdan qorxu və itaətlə) namaz qıldığını gördüm. Bu zaman Peyğəmbər (s) ona belə buyurdu: Get, onu öldür! Əbu Bəkr getdi. Amma xeymədə onu o vəziyyətdə görüncə öldürmək fikrindən vaz keçib Peyğəmbərin yanına qayıtdı. Bu dəfə Peyğəmbər (s) Ömərə o şəxsi öldürməyi əmr etdi. Ömər də gedib, o kişini Əbu Bəkrin gördüyü kimi gördükdə onu öldürmək istəmədi. Buna görə də Peyğəmbərin yanına qayıdıb dedi ki, mən onu ağlar (Allahdan qorxan) gördüyüm üçün öldürmədim. Bu dəfə Peyğəmbər (s) Əliyə (ə) buyurdu: Get, onu öldür. Əli (ə) getdi, amma daha o şəxsi həmin yerdə tapmadı. Peyğəmbərin yanına qayıdaraq ərz etdi ki, ey Allahın rəsulu, onu görmədim. Peyğəmbər (s) buyurdu: O şəxs və onun tərəfdarlarının Quran oxumalarına baxmayaraq, Quran elə dillərinin ucunda dolaşır (yəni, qəlbləri və ağıllarına hakim deyil). Onlar oxun kamandan çıxdığı sürətlə dindən çıxacaq və bir daha qayıtmayacaqlar. Onları öldürün, çünki yer üzündə olan ən pis məxluqlardır.” Əbu Yəla bu hadisəni “Müsnəd”ində (ibn Həcərin “Əl-İsabə” kitabında Züs-Sodyənin tərcümeyi-halında gəldiyi kimi) Ənəsdən nəql etmişdir: “Peyğəmbər zamanında bir şəxs ibadətdə dillər əzbəri olmuşdu. Biz bu mətləbi Peyğəmbərə ərz etdikdə həmin adamın adını da o həzrətə söylədik. Lakin Peyğəmbər onu tanımadı. Onun xüsusiyyətlərini həzrət üçün bir-bir saydıqda yenə də tanımadı. Bu zaman o şəxsin özü gəlib çıxdıqda, Allahın rəsulu (s) buyurdu: Mənə elə bir şəxsdən xəbər verirsiniz ki, Şeytanın əlamətləri onun üzündə aşkar görünür. O şəxs yaxınlaşaraq, əshabın yanına yetişdikdə dayanıb salamsız durdu. Peyğəmbər (s) üzünü ona tutub dedi: Səni Allaha and verirəm (de görüm), bura yetişdikdə zehnindən bu keçmədimi ki, bu məclisdə səndən yaxşısı yoxdur? Cavab verdi ki, bəli! Daha sonra keçib namaz qılmağa başladı. Bu zaman Peyğəmbər buyurdu: Onu kim öldürə bilər? Əbu Bəkr dedi: Mən. Ayağa qalxaraq onun yanına getdi. Lakin, onu namaz qılan halda görüb, öz-özünə dedi: Sübhanəllah! Namaz qılan adamı necə öldürə bilərəm? Buna görə də onu öldürməyib geri qayıtdı. Peyğəmbər (s) Əbu Bəkrdən –Öldürmədinmi?– deyə soruşduqda, belə cavab verdi: Namaz qıldığına görə onu öldürmədim. Axı siz bizi namaz qılanları öldürməkdən çəkindirmişsiniz.Peyğəmbər buyurdu: Kim onu öldürə bilər? Bu zaman Ömər dedi: Mən. Amma onu səcdəyə gedən halda görüb, öz-özünə dedi: Məndən üstün olan Əbu Bəkr onu öldürmədi, mən necə öldürə bilərəm? Ona görə də qayıtdı və dedi ki, onu səcdəyə gedən halda görüb Allaha xatir öldürmək istəmədim. Peyğəmbər (s) buyurdu: Daha kim onu öldürə bilər? Bu vaxt həzrət Əli (s) cavab verdi ki, mən. Peyğəmbər (s) də buyurdu ki, əgər onu (bir daha) tapa bilsən. Əli (ə) gedib, onu nə qədər axtardısa, tapa bilmədi. Qayıtdıqdan sonra Peyğəmbər soruşdu: Nə oldu? Əli (ə) cavab verdi ki, o adam oradan getmişdi. Peyğəmbər buyurdu: Əgər bu şəxs öldürülsəydi, ümmətim arasında (bundan sonra) heç bir ixtilaf düşməzdi.” Bu hədisi Hafiz Məhəmməd ibn Musa Şirazi öz kitabında Yəqub ibn Süfyan, Məqatil ibn Süleyman, Yusif Qəttan, Qasim ibn Səlam, Məqatil ibn Həyyan, Əli ibn Hərb, Süda, Mücahid, Qütadə, Vəki və İbn Cərihin təfsirlərindən nəql etmişdir. Eləcə də mötəbər alimlərdən bir çoxu, imam Şəhabəddin Əhməd (İbn Əbdürəbbih Əndəlusi təxəllüslü) kimi (“İqdül-Fərid” Yüklə 6,38 Mb. Dostları ilə paylaş:
|