3.
Şərq peripatetizmi. Aristotelçilik
Şərq peripatetizminə (aristotelçiliyə) yol açan ilk ərəb
filosofu
əl-Kindi
(təxm. 800-870) olmuşdur. O, Ptolemeyin və
Evklidin əsərlərini yaxşı bilir, onların və Aristotelin fəlsəfi
işlərini təhlil edərək, qeydlər yazırdı. O, Aristotelin belə bir fikri
ilə razı idi ki, fəlsəfə «hər şey haqqında bilikdin>. Əl- Kindinin
fikrinə görə, bu bilik insanın öz qabiliyyətinə görə şeylərin
həqiqi təbiəti haqqındadır. Bundan başqa, insan ruhu hiss və
ağıldan ibarət olduğu üçün fəlsəfə də iki hissəyə bölünür: ağıl
əsasında əldə edilən bilik və hisslərsiz mümkün olmayan bilik.
Bununla yanaşı əl-Kindi Allah kəlamını fəlsəfənin zirvəsi hesab
edirdi. O, inandırırdı ki, heç bir filosof Həzrət Məhəmmədin
sözlərində olduğu kimi yığcam, aydın, sadə və tam cavablar
verə bilməz. İlahi sözlər (Quran) hər hansı insan məntiqindən
yüksəkdir.
Göstərmək lazımdır ki. Şərq peripatetizmi yeni platonçuluq,
xüsusən müsəlman ilahiyyatçılığı ilə sıx bağlıdır. B.Rasselin
obrazlı şəkildə dediyi kimi «...ərəblərin Aristoteli yeni
platonçuluq paltarını daşıyın).^“*
Əl-Kindidən başqa Şərq peripatetizminin ən görkəmli nü-
m^əndələri əl-Fərabi, əl-Biruni, İbn Sina, İbn Rüşd olmuşlar.
/"Böyük filosof, ensiklopedik alim, riyaziyyatçı və həkimf^/-
Fərabi
(870-950) Aristotel fəlsəfəsinin dərin bilicisi olmuş,
onun fəlsəfi və elmi-təbii əsərlərinə geniş təfsir və izahlar
yazmışdır. Onun fikrinə görə, dünya dərkediləndir və idrakın üç
qaynağı var: hiss üzvləri, intellekt (zəka) və mühakin^ Hiss
üzvləri və intellekt bilavasitə bilik verir, mühakimənin köməyi
ilə şeylərin mahiyyəti dərk edilir. «İnsanı bütün heyvanlardan
fərqləndirən xüsusiyyət onda olan ruhdur ki, bədən üzvləri
vasitəsilə fəaliyyət göstərən güc ondan meydana gəlir; bundan
başqa onda elə qüvvə var ki, bədən üzvlərindən asılı olmayaraq
fəaliyyət göstərir; bu qüvvə ağıldır».^®
Dostları ilə paylaş: