öz təəssüratını xatırlamasını idrak ilə eyniləşdirirdi. Yeni dövr
materialistləri əksolunma anlayışını passiv, seyrçi proses şəklində
izah etmişlər. Bütün dövrlərin idealistləri əksolunma problemini
inkar edir, idrakı subyektin öz şüurunun, ruhunun dərinliyindən
çıxartdığı anlayışlar, kateqoriyalar, ideyalar sistemini yaratması
prosesi kimi, yəni biliyin öz-özünü yaratması prosesi kimi şərh
edirlər. Bu məsələdə idealizmin qüvvətli tərəfi dərk edən
subyektin, onun ruhunun, şüurunun yaradıcı fəallığını daha da
inkişaf etdirməsidir.
İdrak şüurun məzmununun formalaşması kimi çox mürəkkəb
prosesdir, dünya haqqında biliyin əldə edilməsi və inkişafı
prosesidir. İdrak özünün fikirləşmək, ətraf dünyanı, həmçinin
özünü dərk etmək qabiliyyətini göstərən şüurun köməkliyi ilə
həyata keçirilir. Bilik bütün idrak prosesinin nəticəsidir. İdrak
prosesi fəaliyyətdə olan şüurdur. Bununla yanaşı bilik şüurun
mövcudluq üsuludur.
İdrak tarixən inkişaf edən və bununla da sırf insani proses
kimi biliyin saxlanması, yığılması, çoxalmasıdır. Beləliklə, idrak
insan şəxsiyyətinin mənəvi inkişafıdır.
İdrak həm də həqiqətin düşünülmüş şəkildə başa düşülməsi və
praktikada tətbiq edilməsidir. İdrak da praktika kimi bəzi hallarda
bir başa, bəzi hallarda dolayı yolla bütün insan fəaliyyətini
xarakterizə edir.
Bir çox filosoflar və elmin başqa nümayəndələri heç vaxt dərk
edilməyəcək və həll edilə bilməyəcək obyekt və problemlərin
siyahısını tərtib etməyə cəhd göstərmişlər. Məsələn, Yer üzərində
həyatın meydana gəlməsi. Günəşin dərinliyi, insanın və onun
şüurunun yaranması və s.
Öz təbiətinə görə fəlsəfə təkcə maddi gerçəkliyi deyil, həm də
şüuru, insanın idrak fəaliyyətini də əhatə edir. Lakin bir insan
orqanizmin fizioloji xüsusiyyətlərinə əsaslanaraq nəinki onu
əhatə edən bütün gerçəkliyin, hətta aynca bir obyektin bütün
sonsuz xassə və münasibətlərinin cəmini belə, qısa zaman
kəsiyində deyil, hətta bütün ömrü boyu da əhatə edə bilməz.
Fəlsəfədə aşağıdakı sualın böyük əhəmiyyəti var: bizim
təfəkkürün real dünyanı dərk etmək qabiliyyəti varmı? Alimlərin
273
çoxu bu suala müsbət cavab verirlər. Lakin bəzi filosoflar insanın
dərketmə imkanını ya məhdudlaşdırır, ya da inkar edirlər. Onlara
aqnostik deyirlər. Belə filosoflardan biri də Kant olmuşdur. O,
deyirdi ki, biz yalnız öz yaratdığlanmız şeylər haqqında bilirik.
Yeni kantçılar isə əlavə edirlər ki, bu bilik bizim haqqında heç nə
bilmədiyimiz ilk başlanğıc tərəfindən yaradılır. Çünki onlara görə
mütləq biliyə nail olmaq mümkün deyil, bizim biliyimiz bütün
problemləri həll edə bilməz. Lakin aqnostiklər ümumiyyətlə elmi
biliyin gücünü inkar etmirlər.
Marksist fəlsəfə dünyanın dərk edilməsi məsələsinin həllində
insanların sosial-dəyişdirici fəaliyyətinin əməli təcrübəsinə
əsaslanır. Təbii və sosial gerçəkliyin insan tərəfindən praktiki
cəhətdən mənimsənilməsi göstərir ki, biz təbiət və cəmiyyətin
obyektiv qanunlarını dərk etmək qabiliyyətinə malikik. V.İ.Lenin
yazırdı: «Canlı müşahidədən mücərrəd təfəkkürə və
Dostları ilə paylaş: