4.
Əxlaq fəlsəfəsi
4.1.
Əxlaq və etika anlayışları
Etika - praktiki fəlsəfədir, əxlaq (ədəb qaydaları) haqqında
elmdir. Həm termin, həm də xüsusi, sistemləşdirilmiş elm kimi
etika Aristotel tərəfindən yaradılıbdır. «Etika» sözünün əsasını
təşkil edən «etos» (yun. «ethos») əvvəlcə adət edilmiş yaşayış
yeri, sonralar isə sadəcə olaraq adət, davranış, xarakter, tempe-
rament, qayda kimi qəbul edilir. «İndiki vaxtda yaranmış elmi-
akademik ənənəyə görə etika daha çox bilik sahəsi, əxlaq (və
yaxud ədəb qaydalan) isə onun predmeti kimi başa düşülür.
İctimai təcrübədə və canlı dildə bu vaxta qədər bu ayrılma hələ
başa çatmayıb».^’
Amerikalılann fəlsəfə dərsliklərinin birində etikaya belə tərif
verilir: «Etika fəlsəfədə həm başqalarına, həm də özümüzə
münasibətdə necə hərəkət etməyimizi sistemli şəkildə tədqiq
etmək, həmçinin hansı şeylər, insanların hansı xarakter
xüsusiyyətləri və ya tipləri - yaxşı, müsbət qiymətə və fəxr
edilməyə, hansılann - pis, məzəmmət və ittiham edilməyə layiq
olmasını tədqiq etməkdir. Etika həm ümumi qayda və prinsiplər,
həm də xüsusi hadisələr ilə məşğuldur».^®
Aristotelin fikrincə yaxşılığı (əxlaqı) elm ilə eyniləşdirmək
səhvdir. Etikanın məqsədi bilik deyil, davranışdır, o
ümumiyyətlə rifah deyil, həyata keçirilmiş rifah haqqında bəhs
edir. Bununla da etika praktiki fəlsəfə kimi nəzəri fəlsəfədən
(metafizikadan) ayrılır. Etikanı yaxşılığın (əxlaqın) nə olduğunu
bilmək üçün deyil, yaxşı (əxlaqlı) olmaq üçün öyrənirlər.
Bir çox müəlliflər əxlaq problemini şəxsi həyatla
məhdudlaşdırmağın
əleyhinə
çıxır,
onu
ümumdünya
kontekstində şərh edirlər. Məsələn, T.V.Adomo yazır: «...Əgər
bu gün nəyi isə hələ əxlaq adlandırmaq olarsa, onu mütləq
dünyanın
inkişaf
yollarını
müəyyənləşdirmək
ilə
əlaqələndirmək lazımdır. Başqa cür də demək olar: düzgün
həyat haqqında məsələ - indi düzgün siyasət haqqında
məsələdir; əlbəttə, əgər müasir in-
Dostları ilə paylaş: |