onların valideynləri normal adamlar olduqda belə psixi xəstəlik onların əmi
və ya xalalannda müşahidə olunur. Müasir elmi ədəbiyyatda insanın fərdi
inkişafında və onun ontogenezində bioloji və sosial amillərin nisbəti
probleminin həllinə iki yanaşma üsulu mövcuddur. Bu üsullardan
birincisi bioloji amilin rolunu mütləqləşdirərək insanın fərdi inkişafını
ancaq genlərlə bağlayır. Bu istiqamət panbiologizm adlanır. İkinci
nöqteyi- nəzər isə təsdiq edir ki, insanlar anadan eyni genetik qabiliyyətlər
ilə doğulsalar da, onların inkişafında başlıca rol tərbiyə və təhsilə
məxsusdur. Bu konsepsiya isə pansosiologizm adını almışdır. Sosial
hadisələrin bioloji interpretasiyasına göstərilən marağın bir əsrdən artıq
tarixi vardır. Hələ keçən əsrin 60-cı illərində alman filosofu F.A.Lange
sosial hadisələrin bioloji şərhi ilə çıxış etmişdi. O, cəmiyyətin tarixini
Darvinin «yaşayış uğrunda mübarizə» qanununa yerləşdirərək onu Mal-
tusun «əhali artımı» nəzəriyyəsi ilə birləşdirmişdi. Darvinizmi təsdiqləmək
üçün çox iş görmüş alman bioloqu E.Hekkel də belə güman edirdi ki, insan
və cəmiyyət əsasən bioloji amillər ilə mübarizə və təbii seçmə qanunları ilə
tənzimlənir. P.Popento və R.Conson «Tətbiqi evge- nika» kitabında təsdiq
edirdilər ki, insanlar arasında irqi ədavət bioloji mexanizmdən irəli gəlir.
Bu müəlliflərin fikrinin son nəticəsi bundan ibarətdir ki, zəncilər ağlardan
keyfiyyətsiz irqdir. Bir sıra tədqiqat əsərlərini irqçiliyin və aparteidin
əsaslandırılmasına həsr etmiş görkəmli ingilis genetiki K.Darlinqtonun
nöqteyi-nəzərincə, insanlann mənəvi keyfiyyətləri, onların ölməzliyə
inamı, davranış motivləri, iradə azadlığı və digər xüsusiyyətləri «genetik
determinasiya olunduğundan» onlar öz davranış və mülahizələrində
genlərinin çağırışı ilə hərəkət etmirlər. Darlinqtona görə, sosial tərəqqi son
nəticədə insanların «genetik yaxşılaşma imkanlarından» asılıdır.
Panbiologizm ideyalan H.Markuze tərəfindən də intensiv inkişaf
etdirilmişdir. Özünün panseksualist nəzəriyyəsində o, hətta Z.Freyddən də
irəli gedərək müasir sivilizasiyanın bütün bəlalarının insan bədəninin
«deseksualizasiyasmdan» törədiyini təklif edir və bu «bioloji bazis»
üzərində özünün «hu manist sosializm» variantını yaratmağa çalışırdı.
Qərbdə sosial hadisələrin biolo- giyalaşdırılması meyli müasir
ekologiyanın bir çox nümayəndələrinin də işlərində aydın ifadə olunur.
Ekologiyaya münasibətdə problemin iki tərəfini fərqləndirmək vacibdir.
Əvvəla, etiraf etmək lazımdır ki, ekologiya heyvanlann biologiyasının və
psixologiyasının mühüm qanunauyğunluqlarının dərk olunmasına mühüm
töhfələr vermişdir. İkincisi, bir çox etioloqlann heyvanların
öyrənilməsindən əldə etdikləri nəticələrin qeyri-qanini olaraq insanlara
şamil edilməsindən çıxardıqlan sosial- fəlsəfi ümumiləşdirmələrdən
qətiyyətlə imtina etmək lazımdır. Amerikan
70
psixoloqları A.Kaplan və S.Nelson 1970-ci ildə ABŞ-da zəncilərin
vəziyyətinə həsr olunmuş çox böyük sayda tədqiqatların təhlili əsasında
belə nəticəyə gəlmişlər ki, müəlliflərin 82%-ndə qara amerikanların sosial
çətinliklərini, onlann məşəqqətli həyatını şəxsi qüsurları, yalnız 16%-i
sosial sistemin özü ilə izah edir. Lakin müasir dünyada mütərəqqi mövqedə
duran, bioloji konsepsiyalardan çıxarılan mürtəce nəticələri qətiyyətlə rədd
edən alimlərin sırası da get-gedə artmaqdadır. Məsələn, genetika sahəsində
görkəmli mütəxəssis sayılan Nobel mükafatı laureatı
C.
Lederberq Qərbin bioloji və sosial tədqiqatlarında insana
münasibətdə yol verilən hər
iki ifrat hala - onun biologiyalaşdırılması və
sosiallaşdınlması əleyhinə çıxaraq yazır: «İnsanın fərdi inkişafının
mürəkkəb aləminə və onun fərdiliyinə sosial amilin təsirinə dərindən nüfuz
etmədən ona yalnız üzvi təkamülün məhsulu kimi baxmaq, sözsüz ki, mənfi
siyasi nəticələrə aparıb çıxaran yaxşı olmayan biologiyanın əlamətidir».
Differensial psixologiya sahəsində görkəmli mütəxəssis sayılan müasir
fransız psixoloqu Moris Reşlen də insan haqqında elmlərdə primitiv
biologiyalaşdırma ideyası əleyhinə çıxaraq başlıca vəzifəni bioloji və sosial
amillərin qarşılıqlı formalarının sistemli öyrənilməsində görür. Bütün bu
müddəaların insanların müxtəlif birlik formalarının bioloji əlamətlərinin
spesifikliyindən istifadə etməyə çalışan irqçiliyin tutarlı tənqidi üçün
müstəsna əhəmiyyəti vardır. Bu münasibətdə Qərbin bir çox görkəmli
alimləri kifayət qədər mütərəqqi və elmi cəhətdən əsaslandmlmış mövqe
tuturlar. Məsələn, amerikan alimi Metrees bu münasibətlə yazır; «Yüksək
və aşağı irq ideyası bioloji amillərdən deyil, sosial-mədəni proseslərin
məhsuludur. Bütövlükdə heç bir irq digəri ilə müqayisədə yüksək və ya
daha çox inkişaf etmiş hesab oluna bilməz». Üzvi aləmin təkamülündə
insan orqanizmi materiya təşkilinin bioloji səviyyəsinin ən yüksək pilləsi
olub, canlı təbiətin digər bioloji obyektlərindən özünün daha çox inkişaf
etmiş struktum, yeni keyfiyyətli sosial əlaqələri qəbul etməsilə fərqlənir.
Dünyanın inkişafında insanın və onun əmək fəaliyyətinin meydana
gəlməsilə əlaqədar olaraq tamamilə yeni keyfiyyətli varlıq - sosial həyat
yaranmışdır.
K.Marks yazırdı; «İnsanın mahiyyəti ayrıca fərdə məxsus abstrakt bir
şey deyildir. İnsan mahiyyətcə öz gerçəkliyində ictimai münasibətlərin
məcmusudur». Cəmiyyət və insan - obyektiv aləmin tamamilə yeni inkişaf
formasıdır. İnsanın biologiyalaşdırılması təsəvvürlərinə rəğmən onda
bioloji qanunlar ilə əvəz oluna bilməyən ictimai qanunlar fəaliyyət göstərir.
İnsanın tarixən bioloji qanunauyğunluqlar əsasında meydana gəlib
formalaşmış sosial tərəfi maddi istehsalın və ictimai münasibətlərin təsiri
ilə onun mövcudluğunun və inkişafının müəyyənedici
71