Elxan Elatlı PƏNCƏRƏDƏ GÖRÜNƏn köLGƏ detektiv roman
Yüklə 4,8 Kb. Pdf görüntüsü
|
downloaded from KitabYurdu.org 187 - Yaxşı, ağlama! - dedim. - Bu saat maşını düzəldərəm, yola düşərik. Başını maşının qapısına söykəyib xeyli ağladı. Sonra sakitcə girib maşında, öz yerində oturdu və qapını örtdü. Bir neçə dəfə əlimdəki işi yekunlaşdırıb maşını işə salmağa çalışdımsa da, alınmadı. Nəhayət, çox gec başa düşdüm ki, karbüratorda günah yox imiş. Benzin nasosunun içinə nə isə düşübmüş. Onu açıb təmizlədim və yerinə qoyub maşını işə saldım. Gözləyirdim ki, qadın da mənim kimi sevinəcək. Ancaq o, heykəl kimi arxada oturub dinmir, elə hey nəyinsə barəsində düşünürdü. - Darıxma bacım, bu saat çatacağıq! - dedim və maşına bacardığım qədər sürət verdim. Nəhayət, gedib kəndə çatdıq. Həmin vaxt saat neçə olduğunu dəqiq deyə bilmərəm, ancaq onu xatırlayıram ki, bütün evlərdə işıqlar söndürülmüşdü. Tək-tək həyətlərdə gecə lampaları yanırdı. Maşını Əhlimanın darvazasının qarşısında saxladım. Özünü itirmiş qadın dəstəyin yerini heç cür tapa bilmədiyinə görə, düşüb qapını açdım. Qadın maşından düşərək içəridən bağlanmış darvazanı itələdi. Deyəsən, yol haqqı barədə danışmağı da unutmuşdu. Darvaza açıldı və Əhliman qapıda göründü. O, qəribə nəzərlərlə mənə baxırdı. Qadın həyətə girdi. downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org 188 Doğrusunu deyim ki, mən özümü tamamilə itirmişdim. Başımla Əhlimana salam verdim. O, salamımı almadan darvazanı örtdü. Mən maşını döndərib geriyə qayıtdım. Səhər maşını işə salıb, dayanacağa getmək üçün həyətdən çıxdım. Bir az kənarda Əhliman əl işarəsilə maşını saxlatdırdı. İçəri girib qapını örtdü və buz kimi soyuq baxışlarla gözlərimə baxdı: - Canına yazığın gəlirsə, de görüm, bu gecə meşədə neyləmisiniz? Onun gözlərindəki ifadədən ölümün nə qədər yaxında olduğunu başa düşüb hər şeyi unutdum. - Əhliman, sən nə danışırsan? - dedim. - O mənim bacımdır! - Düzünü de, oğraş! - əlini uzadıb yaxamdan yapışdı. - Vallah, heç onun üzünə də əməlli baxmamışam. - deyə özümü xilas etmək üçün sürətlə danışmağa başladım. - Karbürator xarab olmuşdu. Onu düzəldənə qədər gecəyə düşdük. O bir oğlumun canına and olsun ki, düz deyirəm... - Bir oğlun var? - deyə yaxamı buraxıb sakit səslə soruşdu. - Hə... - dedim. - Altı yaşında. Allah səninkiləri də saxlasın. - Mənimkilərlə işin yoxdu. - dedi. - Ancaq əgər mənim arvadımı bu gecə kəndə gətirməyini, ya ümumiyyətlə onu downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org 189 gördüyünü bir yerdə ağzından qaçırsan, oğlunun başını cücə başı kimi üzəcəyəm. Eşitdin? - Hə... - dedim. - Eşitdim... - Ola bilsin ki, səni tutub bu gecə kəndə kimi aparmağını soruşacaqlar. Bax ha, mən dediyimi eləyən adamam! Harada gizlətsən də tapıb kəsəcəm başını oğlunun! O bunu deyib maşından düşdü. Mən onun arxasınca baxıb uzun müddət özümə gələ bilmədim. Onunla əsgərlikdə olan qardaşımın danışdıqlarından bilirdim ki, onun əlindən hər cür alçaq iş gələ bilər. O gecə, demək olar ki, qorxulu fikirlərin əlindən yata bilmədim. Səhəri gün dayanacaqda sürücülərdən eşitdim ki, Göydağlı Mahmudu gecə ikən evində öldürüblər. Bir şey anlaya bilməsəm də, Əhlimandan şübhələndim. Sonra qərara gəldim ki, əgər məni tutub o gecə kəndə nə üçün getdiyimi soruşsalar, Mahmudgilə getdiyimi deyim. Çünki onun tək yaşadığını bilirdim və düşünürdüm ki, mənim yalanımı üzə çıxaran şahid olmayacaq...» ... Prokuror elə həmin axşam Bayəddini maşını ilə birlikdə evə buraxdırdı. Onun evə qayıtmağı kiçik ailədə əsl bayrama çevrildi. Ramalın isə sevincinin qədərini təsəvvür etmək belə mümkün deyildi. Sevimli atası evə qayıtmışdı. Özü də tapança ilə. downloaded from KitabYurdu.org downloaded from KitabYurdu.org 190 Gecədən xeyli keçmiş, oğlunu birtəhər yatızdıran Çinarə yenidən stolun arxasında əri ilə üzbəüz oturanda, onun adını öyrənə bilmədiyi dostunun gəlişi haqqında danışdı. Bayəddin istəkli arvadını və canından artıq sevdiyi oğlunu ölümdən xilas edən adamın kim olduğunu anlaya bilmədi. Gözlərinin dolduğunu arvadından gizlətmək üçün üzünü yana çevirib astadan dilləndi: - Orada çox yalvarmışdım Allaha! Yəqin, o göndərib həmin adamı... Əhlimanı da prokuror özü danışdırdı. Ancaq bu dəfə istintaqda müstəntiq Zeynalov və polis şöbəsinin rəisi Xəlilov da iştirak edirdi. Əhlimanın etdiyi cinayətləri boynuna almaqdan başqa çarəsi qalmamışdı. Odur ki, hər şeyi, necə olmuşdusa, eləcə də danışmağı qərara aldı: «Mayın 18-də, səhər tezdən qoyunları sürüyə qoşub geri qayıdanda Səfayəni evdə görmədim. Əvvəlcə, su gətirmək üçün bulağa getdiyini düşündüm. Sonra gördüm ki, səhəng evdədir. Vaxt keçdikcə şübhələnməyə başladım. Nəhayət başa düşdüm ki, bir gün əvvəl onu söydüyüm və vurduğum üçün evdən gedib. Günorta Sabir şəhərdən qayıdanda gedib ondan soruşdum və ağlıma gələn fikir təsdiq olundu. Fikirləşib qərara gəldim ki, dalınca getməyəcəm. Qoy bir-iki gün atasının evində qalıb düşünsün. Bilirdim ki, axırda atası özü gətirib barışıq yaradacaq. Ancaq hərdən onu da arzu edirdim downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 4,8 Kb. Dostları ilə paylaş:
|