Əfrasiyab Bədəlbəyli. İzahlı monoqrafik musiqi lüğəti
15
Az
ərbaycan SSR Elmlər Akademiyasının Rəyasət Heyəti yanında
Terminologiya Komit
əsinin tapşırığı ilə ilk dəfə tərtib etdiyim “Musiqi
terminl
əri lüğəti” 1956-cı ildə əlyazması hüququnda çap edilib, tənqidi
mülahiz
ələrini, rəylərini, təklif və məsləhətlərini bilmək üçün əlaqədar
t
əşkilat və idarələrə, həmçinin musiqi terminləri yaratmaq işinə maraq
göst
ərən və rəğbət bəsləyən bəstəkar, musiqişünas və elmi işçilərə
gönd
ərilmişdi.
O vaxtdan keç
ən müddət ərzində həmin lüğət respublikamızın
görk
əmli musiqi mütəxəssislərinin iştirakı ilə Üzeyir Hacıbəyli adına
Az
ərbaycan Dövlət Konservatoriyasının Elmi şurasında, Memarlıq və
İncəsənət İnstitutunun Musiqişünaslıq bölməsində geniş müzakirə
edilmişdir. Bu müzakirələr zamanı bəzi terminlərin semasioloji ifadəsi, ya
da Az
ərbaycan dilində verilən qarşılığı haqqında mübahisəli olan hər bir
söz-termin, sonradan, yen
ə də musiqi mütəxəssislərinin iştirakı ilə,
Terminologiya komit
əsinin iclaslarında yenidən ətraflı surətdə müzakirəyə
qoyulub d
əqiqləşdirilmişdir.
Musiqi s
ənətinin tarixinə və nəzəriyyəsinə aid Azərbaycan dilində
ədəbiyyatın azlığı, mövcud musiqi dərsliklərində terminlərin işlədil-
m
əsindəki qarışıqlıq, mətbuat səhifələrində çıxan məqalələrdə, radio
verilişlərində eyni musiqi məfhumunun ifadəsindəki müxtəliflik, çap olunan
not
kitablarındakı mətnin yazılışında formal tərcüməçilik halları musiqi
terminl
ərinin unifikasiyası işinin sahmanlanmasını, qaydaya salınmasını
musiqi h
əyatımızın və musiqi praktikamızın ən zəruri və təxirəsalınmaz
v
əzifəsi kimi irəli sürür.
“Musiqi
lüğəti” bu yolda görülən ilk təşəbbüslərdən biridir. Müəllifin
qarşısına qoyduğu vəzifəyə görə, bu lüğət hazırda musiqi praktikamızda
(m
ətbuat səhifələrində, dərsliklərdə, radio və televiziya verilişlərində)
işlənən musiqi terminlərinin yoxlanılmış, düzəldilmiş, dəqiqləşdirilmiş,
vahid t
ərzə salınmış və nəhayət ümumiləşdirilmiş şəklindən və eləcə də
xalqımızın musiqi həyatında (musiqi məclislərində, musiqi risalələrində,
t
əzkirələrdə və elmi kitablarda) vaxtilə istifadə olunan leksik materialın
sisteml
əşdrilmiş külliyyatından ibarət olmalıdır. Yalnız Azərbaycan xalq
musiqisin
ə xas olan terminlər üzrə verilən qısa məlumat isə yönəldici,
Mü
əllifdən
16
musiqi risal
ələrindəki istilahları şərh və təfsir üçün istiqamətverici ilkin
izahat m
əqsədini daşıyır.
“Musiqi
lüğəti” üç bölmədən ibarətdir.
I
M
əlum olduğu üzrə, xalqımızın ən qədim dövrlərdə yaradılmış, əsrlər
boyu böyük
inkişaf yolu keçmiş və hazırda müasir çoxsəsli musiqi ilə yanaşı
s
əslənməkdə davam edən zəngin musiqi mədəniyyəti vardır.
İlk əvvəl xalqın əmək prosesində sadə və olduqca ibtidai mahnı
şəklində yaradılmış kiçik musiqi parçaları sonralar əməkçi xalq həyatının və
günd
əlik məişətin müxtəlif cəhətlərini özündə əks etdirməyə başlamış,
ictimai
quruluşun ayrı-ayrı şəraiti üzrə müxtəlif sinfi qollara ayrılmış və
daim d
əyişən tarixi vəziyyətlə əlaqədar olaraq yeni-yeni janrlar və formalar
k
əsb etmişdir.
Musiqi
xalqın ən fəal iştirakı ilə yaradılmış yüksək sənət nümunəsidir.
Əsrlər boyu müxtəlif ictimai təbəqələrin mənəvi həyatında baş verən hər bir
əlamətdar hadisə musiqidə öz əksini tapmışdır.
Şirəsini dərin kök saldığı bir torpaqdan alan, eyni kök üzərində
p
ərvəriş tapıb ucalan möhtəşəm nəhəng ağacın iki böyük şaxəsi kimi,
özlüyünd
ə hər birinin bir çox qol-budağı olan aşıq yaradıcılığı ilə muğamat
genetik c
əhətdən bir-biri ilə sıx bağlıdır. Məhz bu üzvi təəllüqlə əlaqədar
olaraq
xalqımızın bu zəngin musiqi irsini iki aspekt üzrə öyrənib tədqiq
etm
ək lazımdır:
1. Tarix. Burada
əsas problem musiqi sənətimizin Azərbaycan
m
ədəniyyəti tarixinin müəyyən bir sahəsi kimi qiymətləndirilməsindən
ibar
ətdir. Bunun üçün xalq musiqisinin, yəni yuxarıda qeyd etdiyimiz kimi,
genetik c
əhətdən bir-birinə çox yaxın olan aşıq yaradıcılığı ilə muğamatın
(o cüml
ədən təsniflər, rənglər, gaflar, diringələr, mahnılar və sairə) əsas
inkişaf dövrlərinin elmi işlənməsi və işıqlandırılması çox mühüm vəzifələr-
d
ən biridir. Bu işdə, yəqin ki, qədim musiqi risalələrindən, eləcə də Yaxın
Şərq ölkələrində hazırda nəşr edilən musiqi tarixi nəzəriyyəsi kitablarından
istifad
ə edilməsi lazım gələcəkdir. Müəllif, bu vacib cəhəti nəzərə alaraq,
köhn
ə musiqi kitablarında təsadüf edilən (lakin indi artıq musiqi
Əfrasiyab Bədəlbəyli. İzahlı monoqrafik musiqi lüğəti
17
praktikasında az işlənən) terminləri də lüğətin söz tərkibinə daxil etməyi
lazım bilmişdir.
2. N
əzəriyyə. Məlum olduğu üzrə, musiqimizin inkişaf mərhələləri
m
əsələsi bilavasitə onun formalaşması ilə əlaqədardır. Buna görə də musiqi
irsini öyr
ənmək işindəki ikinci əsas cəhət onun nəzəriyyəsini xüsusi surətdə
t
ədqiq etməkdən ibarətdir. Burada isə Azərbaycan xalq musiqisinin əsasını
t
əşkil edən məqam, kök sistemi ilə əlaqədar olan problemlərin işlənməsi ən
vacib v
əzifədir. Çünki hər bir xalqın musiqi dilini müəyyənləşdirən və
b
əlliləşdirən hər şeydən əvvəl məqamlardır. Məqam – musiqi intonasiya-
sının əsasıdır. Odur ki, məqamların tərtibat cəhətini, quruluş xüsusiyyətini,
onların daxili funksional əlaqədarlığını, eyni zamanda bir-birinə olan
rabit
ələrini, onların ifadə üsullarını, eləcə də musiqi formasının
t
əşəkkülündəki mövqeyini öyrənmək musiqinin əsas nəzəri tədqiqat işinin
ana x
əttini müəyyən etmək deməkdir. Buna görə də təsadüfi deyil ki,
Az
ərbaycan professional musiqisinin banisi, böyük alim və musiqişünas
Üzeyir
Hacıbəyli illər boyu apardığı tədqiqatın məhsulu olan “Azərbaycan
xalq musiqisinin
əsasları” kitabını əsas etibarı ilə məhz məqam
m
əsələlərinin şərhinə həsr etmişdir. Həm də təəssüflə qeyd etməliyik ki,
Üzeyir
Hacıbəylinin həmin çox qiymətli kitabından sonra bizdə musiqimi-
zin tarixi v
ə nəzəriyyəsini yeni elmi tədqiqat və əsaslı ümumiləşdirmələr
m
əhsulu olaraq şərh edən heç bir sanballı əsər yaradılmamış və Üzeyir
Hacıbəylinin başladığı axtarışlar lazımi səviyyədə davam etdirilməmişdir.
Biz Az
ərbaycan xalq musiqisinin şəcərə etibarı ilə bir-birinə bağlı iki
n
əhəng qoldan (aşıq və xanəndə yaradıcılığı) ibarət olması müddəasını qeyd
etdikd
ə, yəqin ki, bu yaxınlığı əsas etibarı ilə, hər şeydən əvvəl, məhz
m
əqam ümumiliyində, kök birliyində görürük. (Ehtimal etmək olar ki,
Üzeyir
Hacıbəyli öz kitabında Azərbaycan xalq mahnıları, oyun havaları və
“
başqa musiqi formalarından çoxunun” (kursiv mənimdir. - Ə.B.) şur və
segah m
əqamında yaradıldığını göstərdikdə
2
başlıca olaraq aşıq
yaradıcılığını nəzərdə tutmuşdur; çünki aşıq musiqisinin çox qismi məhz
h
əmin bu məqamlar üzərində qurulmuşdur. Bunu biz Aşıq Qurbani, Abbas
2
Узеир Гаджибеков. Основы азербайджанской народной музыки. Баку, 1945, с. 9
(burada v
ə sonrakı səhifələrdə tərcümə bizimdir – Ə.B.)
Dostları ilə paylaş: |